19/11/2021 | Yazar: Gözde Demirbilek
fotoğraf, BÜYÜK resimdir. renk paleti resime göre daha geniştir, tanımsız renkleri içerir. onu resme göre daha sonsuz yapan tek şey, bazı renklerin henüz tanımlanmamış olmasıdır.
aşkı aşık olana sor, geceyi karanlıkta kalana
(...)
şu dünyadan bir aşık geçti deseler, ben o'yum (yazan: ayla çelik, ikinci söyleyen: ebru gündeş)
lezbi+en : hayat okulu
kararsızım. burada hangi şarkıyı kimden dinlemeniz gerektiğini siz çok iyi bildiğiniz için artık yönlendirme yapmadan yazmaya devam edeyim diyorum:
yeterince görünür olmadığımı düşündüğüm için kararsız geçen tüm okul hayatım boyunca kendimi sık sık bir yerlerde tanımlamaya çalıştım. ağzımdan çıkan her tanım için anlamlar içinde kaybola kaybola kendimi aradım ama insanın kendini araması için, kendinde +1 bulması gerekir.
1 tanımlıdır: bir, tek, ben, tanrı ... diye çoğaltılabilir. anlamı hayatımızın hangi döneminde neyi düşündüğümüze göre değişir. görünür olmak isteyen biri, daha sık görülmek istiyor olabilir. belki bu yüzden kendini tanımlamaya ihtiyaç duyar.
sonuçta sözlük diye 1 şey var, biz ona bakarız. anlamını bilmediğimiz kelimelerin bizde manâlanması için sözlük çok kıymetlidir. işaret eder. peki kelimelerin anlamları bizdeki işareti çok ama çok eskiden beri şaşırtıyorsa? şaşırtarak işaret etmek ne demektir?
dediğim gibi yenî bir sözlük için +1 gerekir ve + tanımlanabilir değildir
dedim,
(evet).
kolaj : kare : albüm :
fotoğraf, BÜYÜK resimdir. renk paleti resme göre daha geniştir, tanımsız renkleri içerir. onu resme göre daha sonsuz yapan tek şey, bazı renklerin henüz tanımlanmamış olmasıdır. (göz)
ambudalası olduğum için yıllardır sergi geziyorum. her seferinde aynı terane: heyecanla yol tepiyorum, çıktığımda hiçbir şey anlamadığım gibi geldiğim yere tam olarak da dönemiyorum.
bu düşük girişten sonra neyse diyorum ve devam ediyorum:
sergi fotoğraflarını çok inceledim vaktiyle o yüzden şimdi yapacağım tespite güvenebilirsiniz, en yaygın sergi fotoğrafı biçimi şöyledir;
fotoğrafta ilk bakışta 2 şey görürüz : eser ve esere bakan. eser, sergi fotoğrafını inceleyene bakar; esere bakan eseri görüyordur. yani eser bize yüzünü, esere bakan sırtını dönmüştür. ben, en yaygın bulduğum sergi fotoğrafı biçiminden bahsediyorum, yani orada dönen mevzu benim anlattığımdan ibaret değil.
bir de o yaygın olan fotoğraflara bakıp inceleyen vardır. maalesef bu fotoğrafa ekrandan* bakan biriyle eser arasında, fotoğrafın içindeki esere bakan vardır. eğer eserin sahibi değilse genelde yüzünü değil sırtını gördüğümüz bu kişiyi eserden daha ilginç kılan bir özelliği vardır: eser aslında bize bakamaz. o sadece bize dönük dursun da ona bakıp inceleyebilelim diye oraya asılmıştır, sahibi tarafından. asılmıştır çünkü sergilenmek üzere işi bitmiştir. esere bakan kişiyi ilginç kılan şey, tam olarak göremediğimiz o kişinin yüzüyle birlikte eseri düşündüğü o sonsuz ânı bize bir fotoğraf karesinde yaşatmasıdır.
sizin bu sonlu sonsuzluktan çıkarabileceğimiz çok şey vardır eminim, ben şu sonucumu görünür kılmak istiyorum:
biz o fotoğraftaki, eserden sonra düşünmeye başladığımız kişinin GERÇEK yüzünü görmenin mümkün olmadığını kabul etmeliyiz. bu kabul bizi onu anlamaya, dolayısıyla eseri de anlayabilmeye götürebilir.
anlamak istiyorsak
eser: "yıkıla yıkıla : hazin geliyor" (16ooX9OO, CANVA)
eser sahibi: göz
.
bir noktadan sonsuz doğru geçer, bunu herkes bilir. olrayt, herkesin bilemeyebileceği bir noktaya doğru gidelim birlikte:
gördüğümüz 1 noktayı, sadece bir nokta olarak okumazsak ne olur?
söz gelimi; bir nokta, kendinden daha küçük bir noktadan geçen sonsuz doğrudan oluşmuş olabilir mi?
dediğim gibi bunu noktayı koyan bilir.
*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazı ve çizimlerden yazarları ve çizerleri sorumludur. Yazının ya da çizginin KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki veya çizimlerdeki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.
*
izlence : tilbe - paraçi (ebru gündeş show)
İlgili Video:Etiketler: yaşam
