Eşcinsel Evlatların Kaderi Zulüm Olamaz!

Sokağın başında bir çocuk gördüm yalnız başına, ellerini almış bacaklarının arasına, ağlıyordu koca Ankara’da bir başına. Üzerinde gökkuşaklı bir kazak vardı, bakıp yalvarıyordu bu acılar son olsun diye, şimdi belki de kimsesiz bir diyarda yalvarıyordu alçak babasına.

Evet, düşündüğünüz isim!
Bahsettiğim kişi 23.02.2013 tarifinde Albay babası tarafından beraber yaşadığı eşinin evinden kaçırılan Umut Göktuğ Söyler, henüz 20’sinde bebek gibi bir genç iken sorunlu bir ebeveyn yüzünden belki de şuanda aramızda değil. Dilerim ki böylesine korkunç bir şey olmaz. Ancak Umut ile bir hayat sürdüren Ramazan Kalkan pek de umutlu değil, korkunç bir şekilde darp edilmiş olan Ramazan eşinin hayatından endişe ettiğini belirtiyor. Kardeşimiz bu olaydan daha 3 ay önce akrabaları ve babası tarafından ölümle tehdit edilmiş, korkunç bir baskı altına alınmış, türlü maddi ve psikolojik işkenceler görmüş. En son 23 Şubat saat 18:00’da Albay babası ve silahlı adamları, aile mahkemesi 3 Ocak’ta çağırmalı koruma kararı vermesine rağmen evi basarak Umut’u kaçırıp Ramazan’ı korkunç şekilde darp etmiş.

 

Devlet yine bir eşcinsele yapılan zulme sessiz kaldı. Şu anda Umut’tan hiçbir haber yok, hepimiz endişeliyiz.

 

Toplumun genel portresiydi bu yaşanan. Düzeltilmesi gereken yoz bir zihnin tohumlarıydı her şey. Bir insan, bir birey ortada belki de hayatta yok!

 

Bu zulümlere daha fazla sessiz kalmayacağız!

Böylesi zorluklara direnen Umut’un bir an önce bulunmasını talep ediyoruz.

 

Bu yapılan korkunç işkencenin son bulması dileğiyle…