07/11/2021 | Yazar: Gözde Demirbilek
bir süredir ifşa edilmekten neden korkmadığımı ve ifşanın bir yöntem olarak ne anlam ifade ettiğini düşünüyorum.
bir süredir ifşa edilmekten neden korkmadığımı ve ifşanın bir yöntem olarak bende ne anlam ifade ettiğini düşünüyorum. bu düşüncenin ifşası, böyle bir cümleyle birlikte "bir yere kadar korkuyordum ve bir noktada korkmaktan bir şekilde vazgeçtim" gibi okunabileceği için (bu da yazının seyrini hem yazarken hem de okunurken değiştirebileceği için) bu yazının giriş paragrafına burada son veriyorum.
yazmaya devam ettiğime göre okunmasını da istemeye devam ediyorum çünkü henüz kimseyi ifşa etmediğini ama aynı zamanda ifşa edilmekten korktuğu için içinde bulunduğu ilişkilerde iletişim kurarken güçlük çektiğini düşünen birçok insan olduğunu (kendimden) biliyorum ve deneyimimi paylaşmak istiyorum. hem; ifşa, ancak ifşa edenle mümkün olduğu için hem de kamusallaşma alanı ne olursa olsun yazacağım her şey yapılmış bir ifşadan olacağı için bu yazının ifşa üzerine birlikte düşünebileceğimiz bir alan imkânı yaratması ümidiyle başlıyorum:
bundan birkaç yıl önce, sosyal medyada paylaştıkları kadar tanıdığımı sandığım ama bir yönüyle de arkadaşım olduğunu düşündüğüm birinden mesaj aldım. bir şeyler yazdığını, bana da okutmak istediğini, okumak istersem e-posta adresimi paylaşıp paylaşamayacağımı sordu. ben, okuyacaklarımın tam olarak ne olduğunu bilmediğim ama okumam istendiği için vereceğim yanıtlar konusunda endişe yaşayacağımı o an fark ettim ama onun okumamı istediğini öğrenmiş olmak sorumluluk hissettirdi.
ifşa, ifşa edenle mümkün olduğu kadar sadece ifşa eden ve ifşa edilen arasında deneyimlenmeyen bir yöntem ve onun bir yöntem olması için bir ihtiyaca imkân olabileceği rızasıyla başlıyor. bu rıza; ifşa eden ve ifşa edilenin birlikte kurduğu, içinde bulunduğu ve birlikte deneyimlediği zeminde rızanın anlamlarını içinde barındırıyor.
ben bu ifşayı okumaya başladığım andan itibaren, o döneme kadar ifşa okumak benim için hakkını aramakla doğrudan ilişkili olduğu için çeşitli duyguları bir arada yaşadım. hem okuduklarıma üzüldüğümü hem de ifşa edilenin neler düşünerek ve yaşayarak bunları yaptığına dair bir şeyler düşünürken buldum kendimi. hem düşünmeyi bırakamadığım hem okudukça üzülmeye devam ettiğim bir okuma deneyiminin sonunda arkadaşımın benden bir yanıt bekliyor olabileceğini düşünerek benimle paylaştığı için teşekkür ettim.
rızanın silinmesine dair korku, varlığı ne şekilde ortadan konuşulmuş olursa olsun rızaya bir kavram olarak baktığımız dolayısıyla "adıyla çağırmasak" da onu bir şekilde deneyimlememizle doğrudan ve dolaylı bir şekilde ilişkili diye düşünüyorum.
bir ifşayı okurken ister istemez haklılık-haksızlık aksı çizmeye başlarız. bunu ifşa eden ve ifşa edilen üstünden yaptığımızı düşünürüz. çünkü ifşanın bir yöntem olarak mümkün olması için "formülü" gereği haksızlığa uğrayana hakkını verecek bir imkân yaratması gerekir. bir ifşayı okurken hem yazanla yer yer yakınlık kuruyor hem de yer yer ifşa edilenle kuruyorsak, bu ifşanın amacıyla doğrudan ya da dolaylı bir şekilde bizim nasıl/ne kadar/kim tarafından/nerede ifşa olduğumuzla doğrudan ve dolaylı bir şekilde ilişkili olabilir.
benden rıza alınarak benimle paylaşılan ifşa (önce ifşa eden tarafından) daha kamusal bir alanda yeniden paylaşıldı. okuyup, (okumamı istediğini bildiğim) ifşa edenle okuma sonrası iletişim kurmuş biri olarak hâlâ sorumluluk hissediyordum ama bu sorumluluğu tanımlayamadığım (bende tam olarak nereye denk düştüğünü bilemediğim) için benden bir an önce çıkmasını ve bir başkasının sorumluluğu olmasını istiyordum. bunun üzerine, ifşayı "üzerine yaşananın zor bir deneyim olduğu" yorumunu içeren bir paylaşımı yorum yapmadan paylaşarak yeniden dolaşıma soktum.
rıza, varlığı önemli olduğu kadar ne şekilde olursa olsun verildikten sonra verildiği için pişman hissettiğimiz bir yerde yeniden okunabilir. biz rızayı düşünürken "rıza almak" - "rıza vermek" ikiliğinde ve rızayı önemsediğimiz için bir "formül" içinde bir arada gördüğümüzde, onun vücut bulmuş hâlini hayal etmekte güçlük çekeriz.
örneğin; fiziksel temas içeren ikili bir iletişimde rızanın konuşulduğunu hayal ederken, o temasın "doğası gereği" kendiliğinden olduğunu düşünebilir ve "bozmak" istemediğimizi fark edersek; rızayı fiziksel temasın gerçekleştiği an almamız ve vermemiz gerekiyor gibi düşünebiliriz. orada hayal ettiğimiz şey rızadan çok bir temasın karesi, gif'i ve bir yönüyle de tamamlanma imkânı olan bir video kesiti olabilir. o teması hayal etmek, kendimizle birlikte getirdiklerimizle ilgili olduğu kadar videomuzun nasıl tamamlanacağına dair kaygıyı içinde barındırabilir.
yeniden paylaşıma sokulan ifşa, benim deneyimlediğim yerden; yeniden paylaşanlar olarak kısa konuşmalarda üstüne konuşmaya çalıştığımız ama konuşmanın bir şekilde içimize sinmediğini fark ettiğimizde konuyu kapattığımız bir yere geldi. konuşma ihtiyacımız bitmedi (bitmeyeceğini düşündüğüm için) ama ifşayı okurken bilinçli ya da bilinçsiz bir şekilde oluşturduğumuz haklılık/haksızlık akslarının birbirimize nasıl ifşa olduğu bu konuşma ihtiyacını da belirleyen bir şey hâline geldi. bana, hem kendim hem de bu ifşayı görenler olarak "aynı" zeminde bir süre bu konu üstüne "hiç konuşmadığımızı" düşündüren şey, kendimizi ifşa edilenin yerine koyduğumuzu "itiraf" edememizdi.
ifşa, paylaşılan deneyimin biricikliği sebebiyle kıymetli bir yöntemdir. biz, herkesin "farklı" olduğu bir dünyada "bazı farklılar", "farklı olması gerekenden daha farklı" oldukları iddiasıyla "farklılıkları" gerekçe gösterilerek varlıklarına saldırıldığı için "biricikliği" politik farkındalıkla düşünce gündemimize sokmuş olsak da (yani aslında politik farkındalığımız biricikliği önemsese de) kabul edilen biricikliği kurcalarız. özellikle de en az 1 yönümüzle "farklı", "bazı farklılar arasında" ve "farklı olması gerekenden daha farklı" hissettiysek, kendi biricikliğimizi kurcalayarak bunu yaparız. bu, bir yönüyle varlığımızı anlamak (ve belki de yön vermek) için önemli olsa da bir yönüyle de anlamaya çalıştığımız varlığımızın başkaları tarafından yok edilebileceğine çıkabilir.
varlığımızın sürdüğü ve o varlığa dair neyi ifşa ettiğimizin bizden başladığını düşündüğümüz bir zeminde yok edilmeyi düşünmek ve yok oluşumuzun neye benzeyebileceğini hayal etmek zordur. yok edilmenin sonuçlarını; varlığımızın bu anından, yok edildikten sonra da bir şekilde var olma imkânımızın peşinde koşarak hayal ederiz.
ifşa edene "karşı" kendimizi ifşa edilenin yerine koyduğumuzu "itiraf" edemesek de aslında ifşayı "dışarıdan" okuyanlar olarak birbirimize bir yönüyle de bu düşündüklerimizi "ifşa" etmemiz; bizim kendini bir yönüyle ifşa edenin "yanında" olarak "ifşa edilen" olduğumuzu gösterir. çünkü yöntemin anlam ifade etmesi için o yöntemi varlığıyla kullanılabilir hâle getirmiş kişiler tarafından deneyimlenmesi gerekir. ve deneyim, deneyimleyen kişiler tarafından bir şekilde ortaklaşılan bir zeminde konuşulmadığı sürece "okunabilir" olmaktan çıkarak deneyimin yarattığı tahribata bulduğumuz "çözümlerin" yöntemini değiştirir.
deneyimi üzerinden yaptığı ifşayla benim için bunları konuşmanın önünü açan, birlikte okuduğumuzu fark ettikten sonra üzerine konuşurken konuşmuyor hissettiğim ama bir yanıyla da anlattığım, yarattığımız alanların esenliği için ifşayı tartıştığım tüm lubunya+ arkadaşlarıma teşekkür ederim.
kendimde ne anlam ifade ettiğimi aradığım yeni yazı dizim manâ'ya kendimi ifşa ederek başlıyorum (evet).
o.ax2+ , onlar , biz , teşekkür ,
*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazı ve çizimlerden yazarları ve çizerleri sorumludur. Yazının ya da çizginin KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki veya çizimlerdeki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.
Etiketler: yaşam
