09/12/2021 | Yazar: Gözde Demirbilek
luigi bu "birçok oyuncuda vücut bulma" meselesinin iyi örneklerinden bence. oyuna başlamak için mario'yu izlemek zorunda ama oyunun başında oyunculara düşülen pozisyon eşit.
şu an okuduğum kitabın 35. sayfada başlayan dördüncü öyküsünde şöyle bir bölüm geçiyor:
“sonunda buldum onu; altıncı arayışımdı. nasılsın, ne var ne yok? dedik birbirimize, geleneklere uymuş olmak için. hayrola, ne var? dedi. (gelenek dışı bir soruydu bu; onu çoktandır aramamıştım.) çok beklemiş olduğum için ve artık sabrım tükendiği için, durumu çok beceriksizce anlattım ona; ilgisini çekemedim. öylesine bir olaymış gibi aldı; beklerim gel, bir şeyler yaparız herhalde, dedi. ne zaman vaktin var? dedi. her zaman. ona bu sözü söylemedim tabii. her zaman vakti olanlara saygı duyulmaz. "yarın," dedim, "hemen" diyeceğime ve bu sözümden, daha söylerken pişmanlık duydum. iki şeyi birden düşünemediğin halde, o sırada (her sırada olduğu gibi), mektubu ve ölü dilci arkadaşımın yüzünü ve onun dersten nasıl çıktığını ve çevresini ve kelimeye vurulması çok güç olan birçok şeyi birden gözümün önünden geçiriyordum; kafamda birçok filim üst üste oynuyordu. ben bu işin içinden çıkmayacaktım. öğretim üyesi dostumu bir saat bekleyememiştim; yarın ne yapacağım allahım? dedim.”
bu bölüm 43. sayfada geçiyor. işte editörlük bence böyle bir meslek.
44. sayfada şöyle yakalıyor ama yazar yeniden: “yazık ki telaffuzdan başlıyordu. yılmadım. dört başı mamur bir latince öğrenmeye karar verdim.”
player 2
ister hikayenin yanında yöresinde bir karakteri oynasın ister luigi olsun, bir oyuncunun iyi bir oyuncu olup olmadığını anlamak için o diziyi baştan sona izlemek gerekmez çoğu zaman. oyuncuyu iyi yapan özellikleri, hem kendinde saklıdır hem de ancak kendisiyle okunabilir. bu yüzden, önce senarist sonra yönetmen bize o karakteri ne kadar sunmak isterse biz o karakterin vücut bulmuş halini oyuncuda izleriz aslında.
ve bir karakter birçok oyuncuda vücut bulabilir. o, ona verilen karakteri bakalım şimdi "kendisinin dışında" nasıl oynayacağından ziyade role girmekle ilgilidir. oyuncu, rollerin kendi içinde zaten olduğunu bilir.
luigi bu “birçok oyuncuda vücut bulma” meselesinin iyi örneklerinden bence. oyuna başlamak için mario'yu izlemek zorunda ama oyunun başında oyunculara düşülen pozisyon eşit. oyunu defalarca tek başına oynamak zorunda kalmış olsa da, mario bu durumdan çoğunlukla birincilikle galip gelerek oyuna adını veriyor. ama o birinciliği biz sadece okuyabiliyoruz. luigi'yi oynayan joystick mario'yu izlerken sıkılsa da luigi kendisinin de izleneceğini bilmeden kendi mücadelesini vermeye devam ediyor.
*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazı ve çizimlerden yazarları ve çizerleri sorumludur. Yazının ya da çizginin KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki veya çizimlerdeki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.
İlgili Video:Etiketler: yaşam
