14/01/2013 | Yazar: Ozan Uğur
Hiç kimseye korunması için böyle kendisi olmamayı tavsiye etmeye de gerek yok. Bu oldukça samimiyetsiz.
Bir koruma arzusudur sarmış gidiyor… Herkeste “başına bir şey gelecek” korkusu… Ne de severlermiş beni de haberim olmamış. Ne nankörlüktür benimki de ama!
Bizi korumak isteyen insanların tam da bizi korurken bizi yok etmeye başlaması oldukça ironiktir aslında. Giyim kuşamdan tutun da siyasî düşünceye, kimliklere kadar bir çarşafa girme durumu normalleştirilmeye çalışılıyor. Oysa “bunca haksızlık ve savaş varken insanların sevişmesi nasıl ayıp olabiliyor?” İnsanları anlamak gerçekten zor arkadaş. Bir de bitmiyorlar haaa… Çocukken başladı “aman Alevi olduğunu söyleme oğlum!”, “tamam düşün ama her yerde devrimci olduğunu dile getirme!” derken derken en sonunda geldik cinsel kimliğe.
“Tamam biz homofobik değiliz biliyorsun. Seni de anlıyorum. Ama Kars küçük bir yer. Senin iyiliğin için söylüyoruz. Ben bi’ abin olarak seni korumak için söylüyorum sakın yanlış anlaşılmasın. Beni anladığını umuyorum…” vesaire vesaire cümleler uzarken benim dikkatim iyice dağılıyor ve bir dönem gerçekten sevip saygı duyduğum insana saygımı yitiriyordum. Benim evime gelip bana “beni korumak” adına ben olmamamı söyleyen insana dikkatimin dağıldığını hiç fark ettirmiyorum. Aslında hissetsin istiyorum ama eski günlerin hatırına belki biraz da dinliyormuş gibi yapıyorum. Ben bu cümleleri o kadar duydum ki duvarda kuruttuğum yemeklik biberlerin sarı duvar üzerinde asılı dururken renklerinin duruşu daha büyüleyici geliyor artık. Oysa o biberler her gün orada ama duyduğum sözler her an daha sıkıcı… Kafamı anlamış gibi sallasam da bu sıkıcı konuşma bir an önce bitsin diye aslında anladığımdan filan değil yani…
Bizi korumak adına insanlar aslında kendilerini toplumun ön yargılarından koruyor olabilir mi diye de düşünmüyor değilim aslında o an. Karların her gün daha da çok ele geçirdiği bu şehirde ben yeteri kadar zorluk çekerken çevremde böyle insanların güya destek olmak yerine köstek olmaları daha sinir bozucu. Ama zaten böyle bir korumaya hiçbirimizin ihtiyacı yok. Hiç kimseye korunması için böyle kendisi olmamayı tavsiye etmeye de gerek yok. Bu oldukça samimiyetsiz.
Temelde şunu bilmek gerekiyor ki bizim örgütlü olmaktan başka bir şansımız yok. Toplumun ön yargılarının ve homofobinin kurbanı olduğumuzda bizi ayakta tutacak şey biz olmadan yaşamak değil. Tam tersine biz olarak bir arada örgütlü bir biçimde durmak gibime geliyor benim. Gizlenerek saklanarak bir zavallı gibi durmaktansa sokakta, kampüste, iş yerinde… biz olmak! Asıl ihtiyacımız olan bu. Bu her zaman söylemek kadar kolay olmasa da…
Beni korumak isteyen insana da iyi niyetinden dolayı teşekkür etmem gerek ama ben nankörlük edip şunu söyleyeyim “korunmak için kondomdan başka hiç bir şeye ihtiyacım yok!”
Etiketler:
