17/12/2009 | Yazar: KAOS GL

Kaç gönlüne girdim. Kaç hayat tanıdım. Kaçında güldüm ve kaçında ağladım.

Kaç gönlüne girdim. Kaç hayat tanıdım. Kaçında güldüm ve kaçında ağladım. Öyle zordur ki aslında her defasında bir yeni başlangıç yapmak. Yeni hayatlar tanımak ve alışmaya çalışmak. Ve sonrası yine yeni başlangıçlara yol almak.

Ağırlığı çöker eski hayatların üzerime. Yeni başlangıçlarda dahi yorulurken. Bir de hatırlar sarar beynimim her hücresini. İşte en zorudur aslında geceleri düşünmek eskilere zamanı kurmak ve hatıralarda uyumak ve uyanmak. Böyle midir yaşamak, her defasında acıyı da sevinci de ayrı ayrı gönüllerde tatmak? İnsan bilemiyor ne zaman neyin olacağını, hiç kimse bitsin diye başlamıyordur. Her defasında limanları ayrı ayrı gezmektense tek bir limanda kalmak ve demir atmaktır en güzeli. Dalgalarla boğuşmaktansa yanı başında duran enginin duruluğunu seyretmek en sakinidir.
Yoruldum, karıştırır oldum hayatları da hatırları da. Hangi zaman da hangi gönüle girip hangisinde güldüğümü ve hangisinde en çok durulduğumu. Eskilere dair tek hatırlaya bildiğim hepsinde de ağladığım. Keşke durdura bilsem zamanı ya da geriye sarsam bu filmi .Ah keşke keşkeleri çıkarabilsem hayatım dan ne keşkeleri çıkarabilirdim hayatımdan nede derin derin nefes almaları.

Sanal ve reel dünyam arasında gelip gitmelerden yoruldum. Kaçı anladı ki zaten beni, kaçı tamir edebildi yüreğimi?

Her defasın da kırmadılar mı? Hangisi bir el uzattı düştüğüm karanlık kuyuya? Ya bu defa son dediklerim son dediğim…

Hepsi de gitmedi mi. Yine kalmadım mı yalnızlığımla baş başa. Ah ya geceler ağladığım karanlık soğuk geceler. Değdi mi ki döktüğüm göz yaşları sabahlara isyan edip gecelere koşmalarım değdi mi ki. Şimdi yol boyu lisanımı konuşuyor bu şehir ama yine de anlamıyor anlatamıyor. Her geceye bir mum her muma bir hayat adıyorum. Ben eriyorum her gece nasılsa bir gece de olsa eritmek istiyorum onları  eriyerek yok olmanın ne olduğunu anlasınlar diye.


Etiketler:
nefret