Yer Var mı?

Erkek erkeğe tanışma sitelerinde takılanlar (ki gerçi artık sansüre takılıyorlar) bu ifadeyi iyi bilirler.

 

Slm, nbr?

İi sen?

İi saol, nerden?

…

diye giden yazışmalar birden bu soruya takılır: Yer var mı? Yv ya da yw olumlu yanıt bildirirken, yy olumsuzdur. Profilinizi oluştururken şehriniz ve yaşınızın yanına yerinizin olup olmadığını da bu şekilde ifade edebilrsiniz. For example: Ank25yw

 

Bu soru aslında sevişmek için müsait bir yerinizin olup olmadığı anlamına gelse de bana çağrışımı bundan fazlası olmuştur. Hani yani en basitinden böylesi bir soruyu herkesin kendine ait bir odası olan bir toplumda sormazsınız. Tıpkı Avrupa’da LGBTİ (lezbiyen, gey, biseksüel, trans, interseks) konulu bir etkinliğe katıldığınızda sırf Türkiye’den geldiğiniz için “söyler misin Ömer, Türkiye’de gey olmak ne kadar zor?” gibi sorulardan kurtuluşunuzun olmaması gibi. İsveçliler nikâh tarihini netleştirmektedirler o esnada, filan…

 

Ülkemizin durumu malum. LGBTİ’lerin anayasada tanışmışlığı filan yok, haliyle “nikâhın imamını da kıyarım, hükümetini de” şarkısıyla kopan bir gey bar dolusu erkeğin görüntüsü bana fena halde absürt gelir. LGBTİ hakları tartışılırken emekleme aşamasını geçtim, daha gastrulasyon döneminde olduğumuz için “anayasada cinsel yönelim ve cinsiyet kimliği tanınsın” dediğimizde bile “ne diyon gardaş?” tepkisi verenler için bu yazdıklarım hiçbir şey ifade etmeyecektir. Yine de ben bu “yer var mı?” meselesini LGBTİ’lerin klostrofobik yalnız bırakılmışlıklarıyla oldukça alakalı görüyorum.

 

İtiraf edelim: En kuul, her bir yanı piercing’li, dövmeli tiplerin bile dakka başı anne babaları tarafından akıllı akılsız telefonlarla taciz edildiği bir ülkede yaşıyoruz. Baba evinden kurtuluşun tek yolu çoğu kişi için evlilik gibi gözüküyor. Hadi diyelim onca tantanayı çekip “yetti bea” deyip kendi yuvanı kuracaksın, DA hangi parayla? İşsizlik rakamlarını mı sunayım size, asgari ücretin netini mi brütünü mü? Anne-baba-çocuklardan oluşan çekirdekten hetero aile olarak kendinizi pazarlamadığınız sürece ev bulmak da ayrı dert. Demem o ki, Başbakan’ın kızlı (kız değil kadın ayol!) erkekli öğrenci evlerini hedef alması bana biraz fazla mütevazı geldi. Ben kendisini daha büyük hedefler alan, gösteren bir liderimiz olarak tanımıştım. Peki, öyle olsun…

 

Tüm bu tartışmanın beni en rahatsız eden yanı şu “gençleri koruma” kısmı oldu. Hani yalan olduğunu herkesin bildiği bir şeyin yalan olduğu söylenmediğinde tüm olayınız o yalanı ifşa etmek olur ya. Suratıma tükür ama “seni sevdiğim için yaptım, tatlım” deme. Deme ya! Kötüysen harbici kötü ol! Kara melek yeniden?

 

Gazetelerde, televizyonlarda koca koca koltuk sahibi bir sürü insanın buna dikkat çekmemesi medya camiasına Paris Hilton edasıyla “I can do what you can do so much better” deme isteği uyandırıyor bende. Başbakan sormadı ama “evet Ömercim, genç bir gey olarak ne istersin?” diye sorsaydı bana, cevabım şu olurdu: Namaz kılmak istemiyorum, sevişmek istiyorum. Gençleri korumaktan bahsediyorsanız okullarda ücretsiz kondom dağıtın, sevmenin sevişmenin kötü bir şey olmadığını söyleyin, bizi kendimizi ve başka insanları tanımaktan korkutan tüm ayıpçı-günahçı düşüncelere karşı kendimizi ifade etmeye teşvik edin. Ve adımızı tahtaya yazmaktan vazgeçin, yaramazlıklarımızın her biri çilek tadında.

 

Başbakan meseleyi ortaya atmasaydı bile tüm ciddiyetiyle dibimizde varlığını sürdürmeye devam edeceği için, son sözüm “büyüklerimize” (bu konuda oldukça öfkeliyim, şimdi yayacağım negatif enerji için üzgünüm):

 

“Ben senin babanım”, “anne sözü iki edilmez”, “akrabalara ne deriz”, “konu komşuya rezil oluruz” diye diye bize, sadece LGBTİ gençlere değil, tüm gençlere binbir türlü psikolojik ve fiziksel şiddet uygularken ve hatta bir türlü yıkılamayan kutsal ailenizle canımızı alırken hiçbiriniz bizi korumadınız.

 

Şimdi hepiniz çenenizi kapayın, lütfen! Çünkü zihniyetiniz antika olsa da beş para etmiyor!

 

Türkiye90yy: Slm nbr?

Ank25yw: Beni olduğum gibi sevemiyorsun sanki, hadi cnm, öptüm byes!!!