04/12/2009 | Yazar: KAOS GL

Zaman öyle bir savuruyor ki beni tutunduğum her dal saman alevi olup kalıyor avuçlarımın arasında. Hayallere dalıyorum arada sıra da, gözlerimi kapatıp kendimi bulduğum anlarda.

Zaman öyle bir savuruyor ki beni tutunduğum her dal saman alevi olup kalıyor avuçlarımın arasında. Hayallere dalıyorum arada sıra da, gözlerimi kapatıp kendimi bulduğum anlarda. Yorgunum anne. Anlamıyor beni insanlar. Yaptıklarıma ve yapacaklarıma imkân tanımıyorlar. Yorgunum anne hayat beni çok üzüyor. Korkuyorum oysa neler yapabilirim oysa bende sevebilir sevilebilirim.

Uzandığım her el yabancı, baktığım gözler neden hep bana yabancı. Yorgunum; omuzlarım ağrıyor ağır geliyor yükü yaşamanın. Pimini çekmek istiyorum tüm acıların ve yalnızlıkların korkuyorum anne korkuyorum pimi çekmekten değil olurda yalnızlığımı kaybetmekten. Geceleri uyutmuyor bu yorgunluk içim sızlıyor sol yanım neden hep acıyor sol yanım neden hep üşüyor. Geleceğimden kaygı duymaktayım. Yıllar sonra geriye dönüp baktığımda bir şeyler yapmamış olmaktan korkmaktayım. Zamanı durdurmak mümkün olmuyor takvim yapraklarını tutamıyorum anne. Yaşlanıyorum, yüzümdeki çizgilere aldırış etmiyorum, hayatı her yaşta sevmeye ve her yaşta yaşamaya çalışıyorum ama anlatamıyorum kendimi anlatamıyorum anne. Yaşmanın bu kadar zor olduğunu bilmiyordum ben anne. Kalabalıklar içinde ararken kendimi farkına varıyorum içinde bulunduğum boşluğun anlamsızlığını, diz boyu çamur içinde bulmuşken benliğimi bir el uzanmıyor anne. Sebebi var elbet kendimi irdeleyişimin, sebebi var elbet insanlara bu denli uzak olmamın peki ya sebebi nedir anne bu anlamsız yaşayışımın.

Hangi sabah benim için de doğdu güneş, hangi kalp atışları hızlandı bir kez de olsa benin için. Bilmiyorum ne haldeyim, ben kimim adresim nerde kalmış hangi sokakta kaybolmuşum, hangi pulsuz mektuplarda yol almış hasretim bilmiyorum. Yorgunum çok yorgunum anne. Hayat bir kağıt bense bir silgi olabilsem tüm yaşanmışlıkları silsem. Her şeye sil baştan başlayabilsem, kaderimi yazsam çıkmaz sokaklara bir kapı olabilsem. Ahları yaşamaktan yoruldum anne bilirsin sen beni hiç sevmemişimdir keşkeleri. Elimde değil anne yoruldum, usandım, bezdim gücüm kalmadı keşke keşke hiç doğmamış olsaydım ben anne.
 


Etiketler:
nefret