15 Yaşındayım, Eşcinselim, Kendimi Çok Seviyorum!

Ben okulun, sınıfın homofobik arkadaşlarımın dilinde erkekliğin yüz karası Batur. Suçum eşcinsel olmak! Bu yüzden yargılanmaktan gurur duyuyorum…

 

Hayatında bir şeyler yolunda gitmeyen 15 yaşında biri olarak gece yatarken ağlamaktan bıkmıştım, yastık bile usanmıştı benden haykırışımdan. Her neyse bir gün bir haber portalında Kaos GL’yi gördüm ve hemen internetten araştırmaya geçtim. Bu dernek beni anlatıyordu, daha önce ben sadece Zeki Müren, Bülent Ersoy, Kuşum Aydın’ı biliyordum. Kaos’la tanışmadan önce eşcinselleri travestileri bir öcü gibi görürdüm. Ta ki Kaos’a gelmeden önce.

 

Kaos’a gelişim de çok komik oldu. Bir gün evden çıktım, Kaos’a gidiyorum ve ilk gidişim, nasıl heyecanlıyım nasıl ama kalbim küt küt atıyor. Kızılay AVM’nin önünden üç kere Kaos’a gittim geldim, korktum bilgisizim çekindim. Neyse girdim konuştum, resmen benim hayatımdı ora, benim dünyam ve benim insanlarım. Kendimi buldum ben orda, uzun süre sonra ilk defa yüzüm gülmeye başlıyordu. Annem soruyordu ne o Batur çok sevinçlisin diyordu. Bu bir gerçekti çünkü hayatım az da olsa neşelenmeye başlamıştı.

 

Bazı eşcinsel çocuklar ailelerine rahat açılamazlar, ben anneme çok rahat bir şekilde açıldım ve annemin dediği söz şu idi; sen iyinle kötünle sağlığında hastalığında sen benim çocuğumsun demişti annem ve bu beni çok sevindirmişti. Annemin tek bilmediği kusur bunun ergenlik olduğunu sanıyor olması. Bunun kesinlikle ergenlikle veya arayışta olmakla alakası yok. Ve beni mutlu eden bir şey de annem artık araştırıyordu, bakıyordu bunun hastalık olup olmadığını bilmek istiyordu. Ve bu çok güzel bir ilerlemeydi.

 

Artık gülüyordum ve arkadaşlarımın dalga geçtiği, köşeye pusup ağlayan Batur değildim; ben artık güçlü biriydim, güçlü bir eşcinseldim. Bazen diyorum ki Kaos, Pembe Hayat olmasa ne yapardım? Durumum gerçek vahim olurdu bundan eminim. Arkadaş çevremi değiştirmem bana çok iyi geldi. 3 tane gerçek dostum vardı, biri namı diğer Sarı Baklava, diğer ikisi antihomofobik arkadaşlarım. Zaten ezilmişsin, dışlanmışsın, baskı yemişsin, pandiklenmişsin böyle bir arkadaş edinmek çoook güzel bir duygu, bunlar benim hiçbir zaman yanımdan gitmeyecek arkadaşlarım, hepsi de en değerlilerim. Ben çevreye verdiğim zarardan gurur duyuyorum; hani bizim bir sözümüz var ya “Eşcinseliz, Burdayız! Alışın Gitmiyoruz!” bu beni çok sevindiriyor.

 

Hayata önceden haykırışlarım vardı şimdi ise rahatım, fikrim düşüncem her şeyim özgür; ben buyum ve açıkta bir şeyim yok.

 

Benden homofobiklere bir tavsiye, dış görünüşe bakıp tanımadan yargılamaya, buna hakkınız yok! Sakın unutma okulda, işte, mecliste, eşcinseller her yerde, kabul et ya da etme eşcinseller her yerde! Kendimi çok seviyorum.