13/12/2007 | Yazar: Kaos GL
Travestiler sizin için ne ifade ediyor, yaşadıkları şiddete gülüp geçiyor musunuz ya da İstanbul'un Nişantaşı ve Şişli semtinde geçen ekim ayında dört travestinin peş peşe boğazları kesilerek öldürüld
Travestiler sizin için ne ifade ediyor, yaşadıkları şiddete gülüp geçiyor musunuz ya da İstanbul'un Nişantaşı ve Şişli semtinde geçen ekim ayında dört travestinin peş peşe boğazları kesilerek öldürüldüğünü ve birinin de ağır yaralandığını hatırlıyor musunuz? Cumhuriyet gazetesinden Ali Deniz Uslu, Lambdaistanbul Derneği'nden travestilerle konuştu.Travestiler sizin için ne ifade ediyor, yaşadıkları şiddete gülüp geçiyor musunuz ya da İstanbul'un Nişantaşı ve Şişli semtinde geçen ekim ayında dört travestinin peş peşe boğazları kesilerek öldürüldüğünü ve birinin de ağır yaralandığını hatırlıyor musunuz? Travestiler yaşanan ölümlerin yalnızca gözle görülenler olduğunu hatırlatıyor, yaşadıkları şiddetin ve toplum tarafından yalnızca "fuhşa layık" görülmelerinin nedenini sorguluyorlar. Cinayetlerin soruşturmaları sürüyor. Bu konuda bilgi almak için başvurduğumuz İstanbul Emniyeti ise "talebimizin uygun olmadığı" gerekçesi ile yanıt vermedi. Biz de Lambdaistanbul Derneği'nde travestiler ile buluştuk. Tedirgindiler. İsimlerini vermekten, resimlerini çektirmekten çekindiler, ama sokakta onları bekleyen ölüm tehlikesinden değil, polisin yapacağı baskınlardan korktukları için gizlenmeyi tercih ettiklerini söylediler.
Biz uzaydan mı geldik?
Belgin
Geçen bir ay içinde dört travesti öldürüldü. Tüm bu vahşet kısa haberlerle geçiştirildi. Bizler oy verme zamanı vatandaşız da normal zamanda değil miyiz? Bu konuda niye kapsamlı araştırmalar yapılmıyor? İşler daha da kötüye gidiyor. Medya ise bizi yalnızca, "travesti dehşeti!", "travesti terörü!" başlıkları ile haberlere yansıtıyor. Bu ne kadar adil bir davranış? Yasalarda insan yerine konuluyoruz ama sokakta, özellikle karakolda kimsenin gözünde insan değiliz. Başbakan, "işkenceye sıfır tolerans" derken insanlar her yerde şiddet görüyor. Yeni kanunların da polise tanıdığı şiddet hakkı iyice arttı.
Biz dernek olarak üyelerimiz için pek çok işyerine iş başvurusu yaptık. Telefonlar yüzümüze kapatıldı. İş başvurularında bize insan değilmişiz gibi bakıyorlar ve "sen fuhşa layıksın" yaftası yapıştırıyorlar. Bunu yapanlar bu işi severek mi yapıyor? Bu insanlar yaşamak zorunda, aralarında doktorlar, mühendisler var ama mesleklerini yapamıyorlar. Bu insanları dövelim, sövelim, iş vermeyelim, şiddet uygulayalım. Bu nereye kadar gidecek? Zaten toplumun baskısı altındalar. Lafa geldi mi hukuk devletiyiz ama gerçek hayat böyle değil. Biz dernek olarak çok emek harcıyoruz, ama valilik derneğin kapatılması için uğraşıyor. Neden olarak ise "Türk toplumunun aile yapısına uygun değiliz" bahanesini öne sürüyor. Bizim de ailemiz vardı, biz uzaydan mı geldik?
Şimdi yeni anayasaya "cinsel yönelim ve nefret suçlarını" koymak istiyoruz ama bu görmezden geliniyor. Demek ki kabul etmeyecekler. Eğer bu hakikaten sivil ve halkın anayasası ise tüm insanlarını kapsamak zorunda. Travestilerle ilişkiye girip, onları öldürenler, Baki Koşar'da olduğu gibi daha sonra ceza indirimi ile ödüllendiriliyor. Zaten ölenler travesti ve transseksüel ise dosya kısa zamanda kapatılıyor, sonra da "katiller aramızda" diye çığırtkanlık yapılıyor. Elbette aramızdalar. Suçlular aramızda, evet, çünkü onlara göre suçlu biziz!
Dürüstlük kimsenin tekelinde olmayan bir şey, namus da öyle. Herkesin şerefi ve haysiyeti var ama bizler karakola düştüğümüzde, şerefsiz, haysiyetsiz, namussuz oluyoruz. Ayrıca, Festus Okey'in Beyoğlu Emniyeti'inde öldürüldüğünü de unutmuyoruz.
Prezervatif bulundurmak suç!
Gül
Bundan iki ay kadar önce yedi sekiz arkadaş evde akşam yemeğimizi yiyorduk. Kapı çaldı. Kapıyı çalanın polis olduğunu anladık, çünkü polis kapıyı nasıl çalar iyi biliriz. Herkesin lokması boğazına takıldı. Beyoğlu polisi kapıyı açmamla birlikte içeriye daldı. Polisler, "Ne yapıyorsunuz burada?" diye sordu. Ben de sofrayı gösterdim ve "Yemekteyiz" dedim. Polisler bu sırada evi aramaya başlamıştı. Birkaç arkadaşımızın çantasından prezervatif çıktı. Polisin biri "Bunlar suç!" dedi. Bu yüzden ertesi güne kadar karakolda kaldık, hakarete uğradık ve evimiz mühürlendi. Sırf travesti olduğumuz ve çantamızda prezervatif bulundurduğumuz için başımıza bunlar geldi. Artık evimizde bile huzursuzuz. Sokaktakilerden şikâyetimiz yok, onlar bize, biz onlara alıştık. Onlar da bize yapılanları görüyor ama bir şey diyemiyorlar. Mesela bir gün bir arkadaşımız evinin kapısında, alışverişten dönmüş, kapısını açmaya çalışırken bir ekip tarafından gözyaşartıcı spreyle baştan aşağıya yıkandı. Herkes buna şahitti ama kimse sesini çıkaramadı. Sanki sinek ilacı sıkıyormuş gibi görünen ekip de hemen kayboldu. Ben de yolda giderken sözlü tacize uğradım, adamın teki arkamdan "dönme, travesti, i..." diye laf atıyordu. Gördüğüm ilk polis arabasının yanına yanaştım ve olanları anlattım. Polis memuru "sen zaten i... değil misin?" dedi. Donup kaldım. Yani polis bile sokakta bizi korumuyorsa, biz kime güveneceğiz?
Herkes gibi yaşayamamak...
Sude
Ben bir gece kulübü işletiyorum. On yıldır da karakolun sokağında oturuyorum. Pek çok sivil ve üniformalı polis beni tanıyor. Bu yüzden genelde fazla sorun yaşamıyorum ama bir keresinde İstiklal Caddesi'nde bir travesti arkadaşım ile kahvaltı yapmak için çıktığımda polisler gelip bize "Bu saatte, bu cadde size yasak" dediler. Bu canımızı çok acıtmıştı.
Öteki görülmenin zorluğu
Neşe
Önyargılara ve "öteki" görülmeye o kadar alıştık ki çoğu zaman bunlara gülüp geçmek zorunda kalıyoruz. Bize ölümün nasıl geleceğini bilemiyoruz. Bu son olaylar da bizi iyice tedirgin ediyor. Yani artık yaşadığımız sorunlar kadar yaratılan sorunlarla da uğraşmak zorunda kalıyoruz.
Hayal ürünü tutanaklar
İsmini vermek istemiyor
Bana da bir gün bir mahkeme kâğıdı geldi. Gelen kâğıtta "Tarlabaşı Bulvarı'nda Yoğurtçu Faik Sokak'ta bacağımı ve göğsümü açıp 'saati çok ucuz, gel'"dediğim yazıyordu. Bunu okuyunca şok oldum. Çünkü yapmadığım bir şey üzerinden suçlanıyordum. Bana kalırsa artık tutanaklar yazanların hayal gücüne kalmış.
Sözün bittiği yer
Esin
Geçen yıl "robocop" denen polis timleri beni çok taciz ediyorlardı. Bir keresinde de bir polis arabasına zorla bindirdi, bana ilişki teklif etti. Böyle bir şeyi kabul edemeyeceğimi söyledim. Beni karakola götürmekle tehdit etti. Beraber karakola gittik. Beni sözle taciz etmeye devam etti. Ben de amirine şikâyet ettim. Amirin cevabı beni susturmaya yetti; "Herkese veriyorsun, bir kere de ona ver!"
Etiketler: insan hakları
