04/09/2006 | Yazar: Kaos GL
‘Yaramdın, duvarımdın, kapımdın… Ben tam anlatamadın ama sen anladın! Kendini bende aştın. Bana yeni bir ben saldın. Gördün mü göğünden kaydım. Hadi an şu andır bi dilek tut!’ Güzsiyah’ın kaleminden…
‘Yaramdın, duvarımdın, kapımdın…Ben tam anlatamadın ama sen anladın!
Kendini bende aştın.
Bana yeni bir ben saldın.
Gördün mü göğünden kaydım.
Hadi an şu andır bi dilek tut!’ Güzsiyah’ın kaleminden…
KAOS GL
Onlar varlar
Gözlerin, kirpiklerin, inceliklerin
Ve sevgin ve kinin.
Yaralarım var benim
Savaşından döndüm ve ganimetlerim.
Kendi kendini sarar yaralar
Duvarlar aslında yoktular
Kapılar, bi şekilde kendimi aralar
Kaygılarımın kaynağıydı varlığın
Yokluğunda, huzurumun sebebi bu aralar.
O gün giydiğin ceketle arıyorum seni.
O günkü kokunla anacağım hep.
Resmedilmiş bi Tanrıça gibi
Çağları aşıp göz kırpacaksın bana.
Herkes gibi bakamam ki bundan sonra sana.
Hem tapınacağım hem kaçacağım
Ustası olacağım eskitme, ahşap çerçevenin.
Hangi şarkıdan doğurduysam seni
O şarkı çaldığında hala sancılanırım.
Yol yok ki buradan sokağına
Hücrelerime ayrılarak, dağılarak, sızarım avucuna!
İyi tanır bir parmağın ötekini.
Ele verir şarkının yemini gibi, itiraf eder:
‘Bahaneydi; bu rüzgar, güneş, bal, kehribar; bahaneydi…’
Yaramdın, duvarımdın, kapımdın…
Ben tam anlatamadın ama sen anladın!
Kendini bende aştın.
Bana yeni bir ben saldın.
Gördün mü göğünden kaydım.
Hadi an şu andır bi dilek tut!
Güzsiyah
Ağustos 2006
*Yazarın diğer yazıları:
[[Deli Oğlan’ın Türküsü]]
[[10 Yıldız]]
Etiketler: