04/09/2006 | Yazar: Kaos GL

‘Yaramdın, duvarımdın, kapımdın… Ben tam anlatamadın ama sen anladın! Kendini bende aştın. Bana yeni bir ben saldın. Gördün mü göğünden kaydım. Hadi an şu andır bi dilek tut!’ Güzsiyah’ın kaleminden…

‘Yaramdın, duvarımdın, kapımdın…
Ben tam anlatamadın ama sen anladın!
Kendini bende aştın.
Bana yeni bir ben saldın.
Gördün mü göğünden kaydım.
Hadi an şu andır bi dilek tut!’ Güzsiyah’ın kaleminden…

KAOS GL

Onlar varlar

Gözlerin, kirpiklerin, inceliklerin

Ve sevgin ve kinin.

Yaralarım var benim

Savaşından döndüm ve ganimetlerim.

Kendi kendini sarar yaralar

Duvarlar aslında yoktular

Kapılar, bi şekilde kendimi aralar

Kaygılarımın kaynağıydı varlığın

Yokluğunda, huzurumun sebebi bu aralar.

O gün giydiğin ceketle arıyorum seni.

O günkü kokunla anacağım hep.

Resmedilmiş bi Tanrıça gibi

Çağları aşıp göz kırpacaksın bana.

Herkes gibi bakamam ki bundan sonra sana.

Hem tapınacağım hem kaçacağım

Ustası olacağım eskitme, ahşap çerçevenin.

Hangi şarkıdan doğurduysam seni

O şarkı çaldığında hala sancılanırım.

Yol yok ki buradan sokağına

Hücrelerime ayrılarak, dağılarak, sızarım avucuna!

İyi tanır bir parmağın ötekini.

Ele verir şarkının yemini gibi, itiraf eder:

‘Bahaneydi; bu rüzgar, güneş, bal, kehribar; bahaneydi…’

Yaramdın, duvarımdın, kapımdın…

Ben tam anlatamadın ama sen anladın!

Kendini bende aştın.

Bana yeni bir ben saldın.

Gördün mü göğünden kaydım.

Hadi an şu andır bi dilek tut!

Güzsiyah

Ağustos 2006


*Yazarın diğer yazıları:

[[Deli Oğlan’ın Türküsü]]

[[10 Yıldız]]


Etiketler:
İstihdam