05/10/2015 | Yazar: Kaos GL
Zeynep Mert’in İzru rumuzuyla 10. Kadın Kadına Öykü Yarışması’nda yer alan öyküsü: Hiçbir şey söylemeyerek tekrar sessizliğe büründüm ve sana sarılarak uzun uzun tavana baktım.
Zeynep Mert’in İzru rumuzuyla 10. Kadın Kadına Öykü Yarışması’nda yer alan öyküsü: Hiçbir şey söylemeyerek tekrar sessizliğe büründüm ve sana sarılarak uzun uzun tavana baktım.
İşten atılmıştım. Sen artık yoktun. Arayacağın düşüncesiyle beklerken, artık aramayacağını fark etmiştim. Ufak tefek iş yapabileceğim, küçük bir dükkanım vardı. Her defasında gözlerim seni arıyordu, gelmeyeceğini biliyordum. Artık eve yaklaşmıştım, kapıyı yavaşça açtım. Babamı gördüğümde çok mutlu olmuştum, 40 yaşlarında ne kadarda genç gözüküyordu. Halimi hatırımı sordu, hiçbir şey demeden duşa koştum. Belki seni bir daha görürsem diye hep ilk günkü gibi hazır olmak istedim. Su sesi yere ne kadar vurdukça, içimdeki düşüncelerde o kadar şiddetleniyordu. Duşun altında kendimi boğulmuş gibi hissediyordum. Beni sevdiğin halde, terk etmiştin. Bir erkeğin kollarında o en çok istediğin çocuğunu oluşturmak için, bir ileri bir geri gidiyordun beklide kim bilir. Babam birden seslendi ve yataktan fırladım. Saatin sesini ve nefesini duyuyordum şimdi. Birden şok olmuş bir biçimde seni öpmeğe başladım, uyurken ne kadarda sıcaktın öyle. Sessizliğin içinde sadece nefes seslerinle yanında düşünmeye başladım. Gördüğüm bu rüyanın teması daha önce gördüklerimle aynıydı. Gidecektin beklide, bir hafta öncesinde senle evi temizlerken bana birden bire artık beni arkadaş olarak gördüğünü ve hislerinin bittiğini söylemiştin. Koltuğa uzanıp hiçbir şey konuşmadan uzun uzun duvara baktığımı, gözlerimin ıslandığımı söylemiştin. Sonra beni yatağa götürüp yavaşça soymuştun. Tüm gücümle seni altıma alırken, kendimi hırçın bir erkek gibi hissettim. İstediğini vermek için tüm gücümle üstüne bastırıp, seni zevkten dört köşe yapmak için var gücümle çalışıyordum. Hamile bırakmayı hayal ediyordum, bunun imkansız olduğunu bildiğim halde. Bu hayal bile beni mutlu ediyordu. Yan yana uzanıp ta nefes nefese kaldığımızda hiçbir şey konuşmadan birbirimize sarılmıştık. Aniden beni düşüncelerimden uzaklaştırarak bana fısıldadın;
-Ne düşünüyorsun bu sessizlikte?
Tüm rüyamı ve düşüncelerimi özetleyerek;
-Sahilde ben oğlumla sırtımda koştururken, sen arkamızda bize yetişmeye çalışıyordun, dedim.
İç çekerek başını bana çevirdi;
-Bir çocuğum olsun istiyorum, ama senden olsa ne güzel olurdu, dedin.
Hiçbir şey söylemeyerek tekrar sessizliğe büründüm ve sana sarılarak uzun uzun tavana baktım. Şimdi biliyordum bilinçaltıma yerleşen düşüncelerimin rüyamı nasıl etkilediğini. Gece boyunca sessizliğin içindeki seslerimle konuşan ve yaşayanın ben olduğumu ve olmaya da devam ettiğimi fark ediyordum. Sen tekrar uykuya dalarken, beynim yeniden konuşmaya devam ediyordu;
-Gidecek o, öyle bir gidecek ki bir çocuğu olunca belki dönecek, beklide gerçek bir kocasıyla hayatın maratonluğuna koşacak ve seni hiç yaşanmamış gibi unutacak.
Şimdi sadece derin nefes alışımı ve kedimin mırladığını duyuyordum. Düşüncelerim ise kısa bir süreliğine bilinçaltımla birlikte aniden yok olup, gitmişti.
*Siz de öykü, yazı ve deneyimlerinizle KaosGL.org’un kadın sayfasında yer almak isterseniz kadin@kaosgl.org adresine mail atabilirsiniz.
Etiketler: kadın
