20/09/2008 | Yazar: Barış Sulu
Cici kızın günlüğünden alıntı; Bu hayatı anlamak hep bu kadar zor muydu? Ben küçükken ne güzeldi. Tek düşündüğümüz, oyuncaklarımız ve ne oynayacağımız olurdu. Eskiden ‘büyüyeyim bir an önce’ diye can atardık, çünkü herkes küçük görürdü bizleri; "şimdiyse nasıl kaçarımda; küçülürüm yine o saf tertemiz Cici kız olurum" diye merak ediyorum!
Cici kızın günlüğünden alıntı; Bu hayatı anlamak hep bu kadar zor muydu? Ben küçükken ne güzeldi. Tek düşündüğümüz, oyuncaklarımız ve ne oynayacağımız olurdu. Eskiden ‘büyüyeyim bir an önce’ diye can atardık, çünkü herkes küçük görürdü bizleri; "şimdiyse nasıl kaçarımda; küçülürüm yine o saf tertemiz Cici kız olurum" diye merak ediyorum!
KAOS GL - 20/09/2008
Irmak Günal - Ankara
Canım nasıl acıyor anlatamıyorum, açıklayamıyorum tıpkı ortaokulda; o kötü çocukların bana ‘şişko’ diye lakap taktıkları dönemdeki gibi. Ama şimdiki can acısı gönül yarası kesinlikle eskisi kadar küçük değil. Canımı yaktılar yine sanırım kedimi ve kırık pembe hayallerimi alıp nasıl gideceğim yine bu şehirden, bilmiyorum.
Kendimi Leman dergisindeki hilâl gibi hissediyorum, ama başımdaki sorunlar onun gibi annesi ve babası değil! Ey aşk sen nelere kadirsin bilmiyorum ama ben kaybediyorum her geçen gün benden bir şeyler çalıyorsun ve ben hâlâ bunu nasıl yaptığını bilmiyorum. Ağlıyorum şu anda evet, çünkü yaram açıldı ve kanıyor; oluk oluk o kanı yerden nasıl sileceğim şimdi ben?
Keşke 70lerin türkiye’sinde yaşasaydım belki o zaman çok daha iyi olurdu her şey. Belki de o zaman bu kadar yalan dolan değildi dünya. Bir arkadaşım foruma ‘80’lerde çocuk olmak’ diye bir yazı koymuş onu indirip çıktısını aldım, her gün okuyup ağlıyorum... Ne vardı sanki büyüyecek büyüdükte çok bir şey mi olduk? Oradaki bir laf şu çünkü ‘biz büyüdük ve kirlendi dünya’ evet dünya kirlendi merak ediyorum ailelerimiz bize bıraktıkları ile ilgili ne düşünüyorlar, kipkirli bir dünya! Onu temizleyecek güç nerde? Nerede bizlere anlatılan masallardaki beyaz atlı prensler, prensesler? Ben hep prensimi aradım durdum ama bir türlü bulamadım... Umarım bulurum yakında ağlıyorum yine hâlâ; evet, çünkü hayat çok zor,çok çok zor ve 'biz büyüdük ve kirlendi dünya'
Ve Cici kız yine yollara döküldü... Yıllar önce başlattığı kasaba hikâyesinin içine yeniden dönüş yapıyor, bu sefer geçen seferlerden biraz daha geç başlasa da, her yıl olduğu gibi o küçük küçücük sahil kasabasına geri dönüyor! Nasıl da özlemiş kokusunu, nasıl da özlemiş kendisine arada sırada da arkadaş olarak görünen ama aslında kendisini kışın asla arayıp sormayan soğuk nevaleler ve burnu havada olanlar sürüsünü! Yine gidecek onların yanına ve onlara sahte gülücükler atacak! Neyse ki maskelerini de yanında götürüyor Cici kız!
Ama bir gün gelecek elbette o maskeleri bir kenara atma zamanı olacak ve atacakta asla bulamayacağı bir yere fırlatacak onları Cici kız sadece kendininkileri değil kendisine dönük olan bütün maskeleri! Öylesine sahte, öylesine soğuklar ki onları tutarken elinde, soğukluklarından donuyor elleri... Cici kız artık maskesini taktı ve o küçücük sahil kasabasında artık! Ve dönene kadar çıkarmayacak soğukkanlılık, samimiyetsizlik, ‘polyanna’ cılık, sessizlik, sakinlik (vb…) duyguları içinde barındıran maskesini!
İlgili yazılar:
[[Cici Kız - Kısım Bir]]
[[Cici Kız Kısım İki]]
Etiketler:
