Lezbiyen Feminist Forum

Tunus, Cezayir, Arnavutluk ve Sırbistan’dan Ankara’ya gelen kadınlar Uluslararası Feminist Forum’un ilk gününde, ülkelerinde kadınların durumu ve lezbiyen feminist müdahale pratiklerini anlatacaklar.

 

Arken for Minorities’den (Tunus) Khouloud Mahdhaoui, Abu Nawas’dan (Cezayir) aktivist,  Alliance Against Discrimination of LGBT’den (Arnavutluk) Xheni Karaj ve Novi Sad Lesbian Örgütü’nden (Sırbistan) Biljana Stankovic’in konuşacağı “Lezbiyen Feminist Forum”u Kaos GL’den Nevin Öztop modere edecek.

 

Uluslararası Feminist Forum’un ilk gününün (16 Mart Cumartesi) ikinci oturumu olan “Lezbiyen Feminist Forum”, 14:00 – 15:30 saatleri arasında Cebeci Kampüsü Ahmet Taner Kışlalı Konferans Salonu’nda herkesin katılımına açık gerçekleşecek.

 

Bölgedeki ayaklanma ve devrimlerin arkasındaki ülke olan Tunus, kendi içinde insan hakları ve bireysel özgürlükler konusunda gerileme sorunu ile karşı karşıya. Bu geçiş sürecinde, kadınların hakları için mücadele etmek, kaçınılmaz bir görev.

Post-kolonyal Tunus’un yıllar içinde edindiği birtakım sosyal ve hukuki başarıları takiben, hem bunların kayboluşu hem de kadın hakları alanında direniş gösteren yeni örgütlerin kurulmaya başlanması sürecini ve bağlamını tartışmaya açmak istiyorum. Bugünün Tunus’unda kadınların durumunu paylaşmayı hedefliyorum.

 

 

Arnavutluk’ta LGBT’lerin durumuna dair genel bir resim çizdikten sonra, ülkedeki ilk ve tek açık lezbiyen olarak yaşamayı tasvir etmeyi arzuluyorum. Alliance örgütünü, LGBT’lere dair ülkede bir yaprak bile kımıldamazken başlattık. Alliance, aslında 5 lezbiaprak bile kımıldamazken başlattık. asfir etmeyi plbaşlanması sürecini

ları ve bireysel haklar konusunda yenin bir araya gelmesiyle başlayan bir örgüt, ancak karma bir yapımız var şu an. Lezbiyenlerin var olduğundan bihaber olan bir ülke için aslında enteresan bir gelişmeydi bu.

 

 

Sırpların günlük hayatları, feminizmin insanlık ve barış için işe yarayan bir ideoloji olduğu fikrini kabul etmeye yanaşmıyor. 20 yılı aşkın süredir azınlıkların hayatlarına can veren feminizm, bugün devletin kurumlarında ve siyasetinde her türlü ayrımcılığa uğramakta. Patriyarkanın dirilmesi için mevcut her mekanizma, her türlü milliyetçilik ve eril güçler, feminizmin eğitim sistemi, kadının sağlık meseleleri ve LGBT hakları gibi meseleler üzerindeki harika etkisini mahvetmek için çalışır. Artık zaman, kadının haklarının korunması için sesimizi tekrar tekrar yükseltme, gecikmiş hakların iadesi için mücadele, kadının varlığına yönelik vahşi şiddete karşı durma ve radikal feminizm modeline geri dönme zamanıdır. Bazılarımız için, devrimin kokusu şimdiden havada… Diğer bazı feministler için, aynı şeyleri gerçekleştirmenin farklı yolları var. Ancak hepimize düşen görev şu: Bir arada durmak ve daha da güçlenmek. Peki ama inşa ettiklerimizi yerle bir etmeyi amaçlayan, kadınları eksik ve toplumun görünmez kısmı yapan ve kadınların bedenini erkeklerin söz ve güç alanına hapseden mekanizmalar varken, bunları nasıl yapacağız?

 

Lezbiyenlerin, gey patriyarkasına el atması da gereklidir bu süreç içinde. Bana göre lezbiyenlik, kadınların mutlu sonla biten bir hayata sahip olmalarının tek dermanı oldu ve öyle de olacak.