‘Başsağlığı Dilemek Kadar Önemli’ Dedi, Rüyanı Yazman…

Bebek doğdu. Bir yaşına geldi. Doğum günü kutlaması yapıldı. Düğün gibiydi. Bebek üç kostüm değiştirdi. Yiyecekler dolup taştı. Teyzeler en az kilolu kadına “ye biraz, manken gibisin, ha ha” dedi. Bebek, bazı teyzelerin sevgisine ağladı. Uzun yollar aşıp bebeğin yanında oldum.

 

Doktor “erkekler gibi bir şişe şarap devirmiyorsanız ilaçların zararı olmaz” dedi.

 

Huysuz ve tatlı kadın “neden hep baba soyadını soruyorlar, benimkini de sorsunlar” istedi.

 

Birebir iletişimde “çok iyisin, böyle devam” diyen, kalabalık içinde sustu.

 

Tacizci, mahkemede önce “özür dilerim” deyip bayılma taklidi yaptı. Davadan vazgeçtiğimde, hayatında kalıcı iz bırakmak istemeyince ve bunca korkunun işe yaradığını düşünüp giderken arkamdan koştu: “Okulda öğrenmediklerimi bugün öğrendim.”

 

Pamuk nine, otuz yaşındaki çocuğuna ve torunlarına para göndermek için bebek bakıcısı olmaya karar verdi. Amerika’ya vize başvurusunda bulundu. Bu dileğini -vizeyi alabilmek için- görevlilere söylemedi.

 

Konferanslar arasında, gerçek bir dokunuş bekliyordum.

 

Oldu.

 

Dokunuş…

 

Bir rüya gördüm. E. yanımda. Uyuyor. Bir kayıkla, Melek beni almaya gelmiş. Kurtarmamız gerekenler var. Kayıkla Boğaz’ı geçtik. Masalsı, karanlık… Sular kayığı devirmiyor ama her şey ıslandı. Parmak arası terlikleri su götürdü. Suyun rengi koyu, siyah, maviye de yakın… Dalgalar büyük. Uçarcasına aştık. Vardığımız noktada yine E. uyuyor. Melek, E.’den iste, diyor. “Peki” diyorum. Kendim hallediyorum. Kurtarıyoruz. Sanırım kadınları… Sonra sakince koyun ya da kuzu kelleleri arasında konuşuyoruz. Halıda yüzüm… Tırnak var. Hafif boyalı… Ona ait olmalı diyorum.

 

Anlatmadan önce portakal suyu ve kahve geldi yatağa… Yanında iki minik kraker…

 

-         Beni dâhil etmeyeceksin yani?