"Asi ve Genç"in Yönetmeni Anlatıyor

Kısa filmi “Blokes” ile tanınan Şilili yönetmen Marialy Rivas, uzun metraj yönetmenliğini ilk kez–filmin adına referans yapar şekilde takma isim kullanarak- sanal alemden ailevî otoritenin temellerini sarsan ve katı Evanjelik eğitimin sıkı bir biçimde yönettiği cinselliğini özgürce ifade eden biseksüel bir gencin cinsel uyanışının hikayesi  “Asi ve Genç” ile gösteriyor. Haz ile suçluluk duygusu arasında gidip gelen bir gencin olgunlaşma sürecini izleyen canlı, çağdaş ve risk alan bir film. Alicia Rodríguez ve María Gracia Omegna’nın başrollerini paylaştığı, Fábula Film’in yapımcılığını üstlendiği film, Sundance Film Festivali’nin dünya seçkisinde ve Berlinale Generation 14plus kategorisinde yer aldı. Şili’deki gösteriminin ise 26 Nisan’da Cynthia García Calvo tarafından yapılması kesinleştirildi.

 

Blogta benim için çekici olan kara mizah dolu etkileyici hikâyelerdi, “Joven y Alocada (burada blogun adı olduğundan orijinali)”nın hayatını hem cinsellik dolu hem Evanjelik bir biçimde yaşamasıydı. Hikayeler çok güçlü ve netti, bir o kadar da sıcak ve eğlenceli. Benim için tamamen baştan çıkarıcı oldu. Süreç uzundu, Joven y Alocada ile röportajlar yaptık, daha sonra Pedro Peirano ile bazen bu röportajlardan bazen de bize filme alınmaya uygun görünen şeylerden esinlenerek bir hikâye kurguladık. Daha sonra Joven y Alocada ile filmin yapısının üzerine diyalog ve seslendirmeleri yeniden yazdık. Gerçek şu ki, filmin son hali, montajda ortaya çıkabildi. Üstüne yeni sahneler çektik çünkü hikayede bazı heyecanlı dönüşlere ve bazı konularda derinleşmeye ihtiyaç duyuluyordu. J&A(Joven y Alocada)’nın çarpıcı anlatımından oluşan parça parça bir filmi yapılandırmak zor, İncillerde olduğu gibi, bloğuna gönderilenler ya da hayatının bölümleri gibi. Bence herhangi bir filmi planlamak zor, bir film yapmak çok zor. Kimse hayal bile edemez, yapana kadar ben de hayal edemedim, filmi yapmak Everest’e tırmanmak gibiydi.

 

Bu bakış çok güncel. Bugün gençler çok özgür bir cinselliğe sahipler ve çok aktifler. Ulusal Kız Yetiştime Yurdu ve Sabat*(Şili’de Ñuñoa valisi Pedro Sabat kız yurdu için “fahişe yuvası” gibi bir laf etmiş)  olayı örneğine bakmak Şili’nin hala çok tutucu bir toplum olduğunu ve devletin, anayasamızın dediği gibi laik değil, musevi ve isevi kavramlarla yönetildiğini anlamaya yeterli olacaktır. Bence, hangisi olursa olsun, din, kişilerin cinselliğini bastırma eğilimindedir ve bu din hakkında bir değer yargısı değildir, farklı dinlerde ve toplumlarda kendini sürekli gösteren bir meseledir. Bence cinsellik çok doğal bir şey ve filmde de yansıtılan şey; bu kırılma, bu derin tartışmadır.

Bilmiyorum. Gösterime girdiğinde göreceğiz. İçtenlikle öyle olmamasını umuyorum çünkü bu benim sevdiğim Şili’de olduğumuzu gösterecektir, söz söyleyen ve korkusuz Şili. Ama filmi tartışmalı bulacak insanların olması da muhtemel. Benim için diyaloğun oluşması önemli. Muhalif ya da onaylayan, yeter ki ilgi ve diyalog olsun.

 

Sansür saçma bir şey, gençler şiddeti görebilirler, ama tam da ergenlikten yetişkinliğe geçilen bu kafa karıştırıcı dönemde kendilerini yansıtan bir perdeye bakmalarına izin verilemez. Berlinale’de filmin 14 yaş üstü gençler özel kategorisine seçildiğine dikkati çekmek isterim. Jüri tamamen gençlerden oluşuyor. Bana göre doğru olan bu çünkü içlerinde ve aralarında tartışmayı doğuruyor. Her zaman Godard’ın bir fragmanından bir cümle hatırladım, şöyle bir şey diyordu: Bu film 18 yaşından büyükler için çünkü sizden bahsediyor.

 

Prova, prova, prova. Bol bol sohbet. Çekim sırasında doğru ve gerekli insanların bulunması. Onları güvende hissettirmek, onlara saygı duymak, güzellikle ve keyifle aynı zamanda da filmin ihtiyaç duyduğu kuvvetle çekimleri gerçekleştirmek.

 

Filmin çok tanıdık iki estetik ayağı var. Birincisi: kırsal olanın yalınlığının kullanılması ki bu bizi karaktere yaklaştırır, sadece onun görmeyi seçtiği şey odaktadır. Her zaman odak kahramandadır, diğer şeyler kahramanın dikkat çekmesine kadar bulanıklaşır. İkincisi: interneti perdeye getirebilmek için barok biçimde taklit. SMOG’un yaratıcısı Pablo Gonzáles ile birlikte, ağın tüm etkileşimleri için spesifik ve soyut bir estetik form vermeyi önerdik. İnternet tecrübesini platformlardan (facebook, msn vd.) bağımsız olarak aktarmak istiyorduk, çünkü bu platformlar sürekli değişiyor ama iletişim biçimi aynı kalıyor. Bu yüzden sohbetleri ve gönderileri soyutlaştırdık; farklı filmlerden materyalleri, gündelik olarak internette sürekli yaşadığımız bilgi bombardımanını yansıtan animasyonlara kadar kullandık.

 

Fabula’nın arkanda olması pek çok açıdan bir lüks. Aşırı derecede profesyoneller ve işlerini iyi yapmayı çok iyi biliyorlar, fakat tüm bunların üstünde, Juan de Dios Larrain de Pablo da, inanılmaz derecede cömert insanlar. Onların desteği ve yönlendirmesi bu filmin gerçekleşmesinde çok etkili oldu.

 

Sanırım bu denli önemli festivallerde seçilmiş olmak benim beklentilerimi karşıladı. Ötesi lotodan para kazanmak gibi, ödül alırsa, beğenilirse vb. Artık benim dışımda olan şeyler. Beklediğim şey insanların sinemaya filmi görmeye gitmesi, çünkü filmler kamu için yapılır, festivaller için değil.

 “La Princesita” adında, birkaç yıl önce Şili’nin güneyinde yaşanmış bir hikayeden esinlenen bir uzun metraj. 11 yaşında küçük bebek ve bu oranda cinsellik takıntısı olan bir kız çocuğundan bahsediyor. Sonunda bunun neden böyle olduğunu anlayacağımız türden bir film değil. Bu filmde de güçlü bir dinsel içerik var.

 

 

Beni ilgilendiren şey konuşmayı provoke etmek. Ve evet, bakışım her zaman cinsellikle ilgili. Gençlik anını seviyorum çünkü hayatın fiziki ve ruhsal olarak değişim geçirilen nadir anlarından biri. Bu bana heyecan verici biçimde çok çekici geliyor. Bu her insanın hayatı için tek ve belirleyici olan bir an. Ayrıca, seks ve ölüm dışında, daha başka ne var bu hayatta?

 

İspanyolca’dan çeviren: Ceren Dönmez