Sana da mı Yalan Söylücem Be Çocuğum

 

Annen bir yalancı çocuğum. Hem de çok küçük yaşlardan bu yana, en yakınlarına hayat boyu yalan söyledi. Bazen vicdan azabı çekti, bazen sinirlendi, bazen kendi yalanına kendini inandırmak için o yalanı yaşadı. Olmadı. Küfretti düzene. Yine olmadı. Şimdi kara kara düşünüyorum be çocuğum. Sana da mı yalan söyleyeyim. Ben ne yapayım, nerelere kaçayım. Çok bıktım bu durumdan, çok usandım. 

Sana yalan söylemesem, bu kez sen benimle ilgili yalan söylemek zorunda kalır mısın? Yalan söylemesen, bu toplum, çevren, okul arkadaşlarından gelen lafla, sözle nasıl baş edersin? Seni de mahvetmezler mi ahan da bu kızın anası lezbiyenmiş lan demezler mi? Derlerse umursamaz sallar mısın, bana kızar mısın, annem sapık mı diye çelişkiler yaşar mısın? Tüm bunlarla nasıl başa çıkacağız be yavrum. En iyisi sana da mı yalan söylemem, rol yapmam, gizli yaşamam, yaşamamam, sana da mı ikiyüzlü olmam.

Bunu yaparsam bu kez de  aman yalan söyleme, aman dürüst ol hayat boyu, sakın ha ikiyüzlü davranma diye sana nasıl öğütlerim be çocuğum.

Ulan bu hayatta sadece âşık olduk. Aşklarımıza tutkuya bağlandık. Dünyaya haykırmak istedik, tüm çığlıklarımız, mutluluklarımız, coşkumuz, ayrılıklarımız, özlemlerimiz içimizde patladı. Halt ettiniz, yaşatmadınız bizi bu ülkede. Hayatlarımızı yalanla dolanla baskıyla tehditle ölümlerle söndürdünüz. Yetmedi. Çocuklarımızı rahat bırakın lan. Anaları gey diye başka türlü çektireceksiniz, kendileri de gey olursa başka türlü.

Ne çektik be arkadaş! Daha da ne çekicez be şu memlekette.