Yönelim Değil Tercih Rehberi – Ayhan’ın Kocaeli’si

Cinsel yönelimimizi ve cinsiyet kimliğimizi kendimiz seçmesek de nasıl ve nerede eğitim alacağımızı bir yere kadar kendimiz seçebiliyoruz. ‘Hayatınızın seçimi’ midir bilinmez ama üniversiteli olmadan önce iki defa düşünmekte fayda var. Zira fizikçi Albert Einstein boşuna “öğrenmemi engelleyen tek şey eğitimim,” dememiş.

 

Üniversite tercih rehberlerinin tanıtım kataloğu sıkıcılığını bir kenara bırakıp mevzubahis okulları derslere girip çıkmış, kampüste birasını yudumlamış, sıkıntıdan “okulu bırakıp Tibet’e mi kaçsam?” diye hayallere dalmış kanlı canlı öğrencilerden, mezunlardan ve terklerden dinleyelim dedik.

 

Kocaeli Üniversitesi’ni, Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümü öğrencisi Ayhan Akmaz’dan dinleyelim:

 

Anadolu Meslek Lisesi öğrencisiydim ve erkek hegemonyasının fazla olduğu bir bölümdeydim. Isparta’da alan içi bir bölüme yerleşmiştim ve bir ay zor dayanıp bıraktım. Sonrasında alan dışı tercih için üniversiteye hazırlandım. Neresi olduğu çok önemli değildi, fakat daha rahat edebileceğimi düşünerek iletişim fakültesi istiyordum hep. Kocaeli Üniversitesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım bölümünü kazandım. İlk yılım zor geçti. Okulda olmasa da yurtta sorunlar çıkmaya başladı. Kamufle olamıyorsanız ya da olmayı tercih etmiyorsanız zor oluyor gerçekten.

 

Okulda, yani iletişim fakültesinde eşcinsel oranı diğer bölümlere nazaran daha fazla. Bu da sizi cesaretlendiriyor, en azından yalnız olmadığınızı bilmek güzel. Tabi bölümdeki eşcinsel arkadaşları örgütleyememiştim, malum gizlilik ilkesi.

 

Kampüste genelde açık görüşlü insanlar var. Birde bütün ‘ötekiler’ bir aradaydı, yerelde ben de bir ‘öteki’ olarak yanlarında yerimi aldım ve birlikte hareket ettik. Temel anlamda sadece LGBTİQ aktivisti olarak kendimi tanıtmadım hiçbir zaman. Ben insan hakları savunucuyum. Ve sonunda, hak ihlaline uğrayan diğer insanlarla iletişim kurup bir olabildik.

 

Dediğim gibi iletişim fakülteleri LGBTİQ’lar konusunda daha ılımlılar. Bazen sorunlar çıkabiliyor; fakat bu sorunlar karşısında seninle birlikte olabilecek insanları bulabilmek zor değil iletişim fakültelerinde. Ders içeriklerinde toplumsal cinsiyet dersleri, medyada toplumsal cinsiyet gibi konular da işleniyor.

 

Bu soruyu sadece benim üniversitem için almayacağım. Hemen hemen bütün devlet üniversitelerinde memnun kalınacak bir eğitim verilmiyor. Ben de aldığım eğitimden memnun değildim, okul dışında birçok etkinlikte yer alarak kendimi geliştirmeye çalıştım.

 

Yurt konusu bizler için çok zor bir durum. Ben yarı dönemde yurttan ayrılmak zorunda kalmıştım. Tek kişilik odalarda kalmak istedim fakat çok pahalıydı. 2 kişilik odada kaldım ve aslında beklediğim şey oldu maalesef. Yurt sorumlusuna ifşa edildim. Yurt sorumlusu beni tek kişilik odaya almak zorunda olduğunu söyledi. Ne kadar gizli olmasam da bütün gözler bendeyken o yurtta kalamazdım ve ayrıldım. İş bulma konusunda çok zorlanmadım, birileriyle tanışırken “merhaba, ben eşcinselim” demiyordum doğal olarak. Maskülen bir geyim. Eşcinselliğimi beyan etmediğim sürece bir sorun çıkmıyor. Yurttan çıktığım dönemde ailemin yanına geri geldim. O yıl hazırlığı bitiremedim. Bir sonraki dönem bir kafede iş buldum ve çalışmaya başladım. 3-4 ay sonra cinsel kimliğimi çalışma ortamımda söylemeye başladım ve sorun çıkmadı. Hatta işverenimle birlikte ev tuttuk. Kendisi en büyük destekçilerimden biri oldu.

 

Bulunduğum şehir LGBTİQ’lar için çok umutlu değildi. Ben bir vakıf yardımıyla benimle benim davamı yani insan haklarıyla ilgili sorunları dile getirebilecek kişileri buldum. Yerelde bir LGBT örgütlenmesi gibi bir girişimim oldu. Çok fazla faaliyet gösteremedik; fakat yerelde bulunan, görünebilen LGBT’leri tanıma şansımız oldu. Çalıştığım kafeye LGBT’ler rahatça gelebildiler, bu benim için büyük bir adımdı. Çünkü İzmit’te LGBT olduğunuz için kafeden atılabilirsiniz.

 

İzmit’te çok güzel dostluklar kurdum. Şimdi düşündüğümde aklıma farklı bir yer gelmiyor. Tekrar İzmit derdim sanırım. Mücadele etmeyi seviyorum. İstanbul, Ankara, İzmir için mücadeleci ruhlar zaten mevcut.