Yönelim Değil Tercih Rehberi – Zeynep’in Balıkesir’i

Üniversite tercih rehberlerinin tanıtım kataloğu sıkıcılığını bir kenara bırakıp mevzubahis okulları derslere girip çıkmış, kampüste birasını yudumlamış, sıkıntıdan “okulu bırakıp Tibet’e mi kaçsam?” diye hayallere dalmış kanlı canlı öğrencilerden, mezunlardan ve terklerden dinleyelim dedik.

 

Balıkesir Üniversitesi’ni, Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Bölümü öğrencisi Zeynep Bayraktar’dan dinleyelim:

 

Ben aslında edebiyat öğretmeni olmak istiyordum o zamanlar lakin tercihlerimi yaparken can dostum Esra beni bu konuda uyardı. Kamuda barındırmayacaklarını, sosyal sorunlar yaşayacağımı söyledi bana ve nitekim haklıydı da. Bu nedenle ortak bir karar alıp turizm-otelcilik yazdık. Başıma gelecekleri (turizm fakültesinde dahi olsa) tahmin edebiliyordum. Çünkü ben hep feminenliğimden ötürü dışlanan, aşağılanan ve bir o kadar da sevilen biriydim.

Çukurova’dan Balıkesir’e babamla birlikte kayda geldiğimizde ağlayacaktım neredeyse… Kampüsümüz dağ başındaydı çünkü. Ve bu yetmezmiş gibi içindeki öğrencilerin de büyük kısmı yobaz, anlayışsız faşistlerden oluşuyordu. Elbette değerli insanlar da va;r ama küçük gruplar halinde onlar, işin özü devede kulaktı onlar da.

 

Şahsıma sorarsanız LGBT’ler için görünüşte pek tercih edilesi bir yer değil gibi görünüyor; çünkü küçük bir yer ve yobaz insanlar yoğunlukta burada. Okumuş insanlar bile çok kapalıdır Balıkesir’de. Gerek hocalar, gerek öğrenciler açısından en rahat edecekleri fakülte Turizm Fakültesi’dir; ama o fakültede bile çok homofobik tutumlar olabiliyor öğrenciler tarafından.

 

Hocalar pek problem etmezler ama eden birkaç hoca da söz konusudur. Ama bence burayı aktivist olabilecek, açık yaşayıp, korkusuz olan LGBT’ler yazmalı zira diğer türlü sıkıntılar yaşayabildikleri gibi psikolojik olarak da kötü etkilenebilirler. Ben burada olduğum için gerçekten mutluyum çünkü iyi devrimler yaşattım, iyi aktivizmler gerçekleştirdim ve birçok önyargıyı kırdım burada, başta mutsuzdum ama şu an gerçekten mutluyum burada. 

Okulun eğitimine diyecek yok aslında, en azından kendi fakültem için konuşuyorum. Diğer fakülteler nasıl bilemem ama duyumlarımca homofobik ve kalitesiz hocalar yoğunlukta. Tabi iyileri de arada kaynatmamak gerek.

 

Yurtta 1 yıl kaldım ve homofobik insanların pek çok iftirasına maruz kaldım; ama çok şükür tek kalıyordum. Trans sürecime başlamadan önceydi bu lakin şu an mavi kimliğe sahip olduğum için hiçbir yurda kabul edilmiyorum. Yemekhaneye falan gelince insanların gözü hep üzerimdeydi, hep aşağılayıcı ve dalga geçici bakışlarla karşılaştım; ama asla bir günden bir güne pes etmedim, bana taş atana ben gül attım, insanları hep iyiliğimle tokatladım ve böylelikle birçok önyargıyı da kırdım. İş konusuna gelince uzun bir süredir iş arıyorum amma velâkin bulduğum halde işe alınmıyorum. İşe kabul edilmek bir trans için imkânsız gibi… Kıssadan hisse, umduğumu bulamadım.

 

Balıkesir LGBT’ler için homofobiden başka hiçbir şey sunmuyor gibi görünse de güçlü dostluklar sunabiliyor insana, en azından benim için öyle. 

 

Tercih rehberi yeniden elime geçse yine Balıkesir’i yazardım tereddütsüz! Çünkü yerelde verdiğin özgürlük mücadeleleri gerçekten çok daha fazla ses getirebiliyor. Ucuz bir şehir olduğundan geçinmek kolay ki bu bir trans için önemli bir durumdur seks işçiliğine maruz kalmaması adına. Ve dediğim gibi küçük bir şehir olduğundan olsa gerek dostluklar daha samimi, daha sıcak. Hele bir de senin gibi Anadolu’nun kıraçlarından, bozkırlarından gelmiş sosyalistleri bulduğun anda hayat başka bir güzel oluverir.