03/07/2006 | Yazar: Kaos GL

25 Yıllık Yaşam Tarihimize Bakış Kaos GL - LGBTİ+ Haber Portalı

‘Bugün köpük festivallerinde ya da deri ceketliler ya da ayıların yerlerinde eğleniyoruz; gençler arasında prezervatif kullanımı yaygın olmasa da. Halk dilindeki hakaretler devam etse de, bugünkü kadar hiç mutlu olmadık. Biz kazandık. Bu yüzden tüm haklarımızı istiyoruz.’

Kaos GL

Jordi Petit

İlk ‘gay pride’ kutlamalarının hemen ardından, 1977 ve 78’de nefes almaya ve ilk defa gey çevreleri oluşturmaya başladık. Dar sokaklardan çıkıp dans pistlerini doldurduk ve diskoların karanlık odalarını işgal ettik. Aynı zamanda, özgürlüğümüzü yaşıyorduk. Barbara Streisend ve Donna Summer "No more Tears" şarkısıyla hayatımızı dolduruyor, Elay de Iglesia filmleriyle skandal yaratıyor ve Ventura Pans bize olumsuz tablosu Ocaña’yı hediye ediyordu. "Eşcinsellik sosyal tehlike"dir yasası 1979’da geri çekildi ve gey toplulukları 1980’de yasalaştı. Bir çoğumuz için, artık yeteri çoğunluk için, biz militanlara: "Daha fazla ne istiyorsunuz?" diye soruyorlardı. Kesin olarak polis baskınları artık durmuştu.
Adriano, Kavafis ve Anarcoma’nın anıları moda oldu.

1982’den itibaren, sosyalist partinin desteğiyle ulusal İspanyol televizyonunda artık eşcinsellikten bahsediliyordu ve Pilar Miro, Maurice gibi filmlerin prime time’da gösterimini başlattı.

80’li yılların başında geyler ve lezbiyenler artık suçlanmıyordu. Artık, konuşmalar efeminelik, başka ilişkilere açık ya da kapalı çiftler etrafında dönüyordu. Alska "Size ne", Mecano "Kadına karşı kadın" şarkılarıyla bizlere ulaşabildi. Değişik kuşaklar -Mina ya da Sara Mantie hayranlarından parti dergisi okuyucularından tanga giyme cesaretinde bulunanlara kadar- bir arada yaşıyordu.

Her şey Doris Day'in ölümünün duyulduğu gece değişti. Aids hayatımıza girmişti. Sevgililerimizi ve bir çok arkadaşımızı kaybettik. Aids yüzünden büyük acı ve yeniden ayrımcılık!

Yeni gruplar ortaya çıktı, gönüllü sivil topluluklar oluştu, sivil topluluklar tarafından önlemler alındı ve ilişki öncesi güvenli seks için çeşitli kampanyalar düzenlendi. Ahlâki taraftan bakıldığında insanlar ‘aids mikrobu’nun bulaştırıcısı olarak geyleri suçladı, karışık ya da açık ilişki yaşayan çiftleri. Sonra aids hastalığına yakalanan geyler kendilerini ortaya çıkarıp herkese ortak bir cevap verdiler.

90’lı yılların başında eşcinseller sosyal grup olarak kabul edildi. 1995’te homofobi ayrımcılığına karşın Ceza Yasası’na kavuştuk. Lezbiyen annelik hak yasası ve uluslararası birliktelik önümüzdeki yıllarda yürürlüğe girecek.

Bugün köpük festivallerinde ya da deri ceketliler ya da ayıların yerlerinde eğleniyoruz; gençler arasında prezervatif kullanımı yaygın olmasa da. Halk dilindeki hakaretler devam etse de, bugünkü kadar hiç mutlu olmadık. Biz kazandık. Bu yüzden tüm haklarımızı istiyoruz.

Kaynak: İspanyol Zero dergisinin 2002 yılında yayımlanan 42. sayısından...

Çeviren: Boran Olgar

Etiketler: yaşam, dünyadan
nefret