Azeri LGBT’lerin Sanal Forumu

Yerel haberlerde çıktıktan sonra destekleyenlerden pek çok sms almaya başladım tabi olumsuz görüşler de vardı site hakkında. Sıklıkla tehdit e-mailleri, telefonları alıyorum. Channel One vs Euronews kanalları da röportaj yapmak istediklerine dair bir mesaj yolladılar.

Ardından Euronewst’den BBC ve CNN için benzer bir mesaj daha geldi. Bence bunların 2011’de Eurovision’da elde edilen başarıyla ve ardından 2012 yılında Bakü’de yapılacak şov için tüm bütün LGBT toplumunu boykota çağırmamızla yakın bir ilişkisi var.

Hatırlayabildiğim kadarıyla 2006 ve 2007 yılları arasında Azerbaycan’da resmi bir LGBT topluluğu vardı. (Azeri Gay community) ancak bu organizasyon varlığı boyunca cinsel azınlıkların herhangi bir sorununu çözme konusunda yardımcı olmamıştır. Siteleri de artık çalışmıyor.

 

Henüz belirgin bir metodumuz bulunmamakta. Şu an bizim amacımız cinsel azınlıklara psikolojik olarak bir yardım sağlamak ve onlarla iletişim kurmaya çalışmak. Sitemizin politik bir söylemi yok ayrıca hükümet nezdindeki hak mücadelesine dair hedefler de koymadık.

 

Bu ciddi bir problem, çünkü pek çok olumsuz davranış ve saldırının arka planında muhafazakârlık, din, eğitim ve insanların fikirleri var. Fakat toplumumuzda farklı insanların kabullenilmemesinin ana sebebi cehalet.

İnsanlar eşcinselliğin biyolojik ve genetik sebeplerini bilmiyor. Olumsuz davranışların hoşgörüyle yer değiştirmesi kolay olmuyor. İnsanlara LGBT bireylerin kim ve kimler olduklarının ve neden farklı olduklarının anlatılması zorunlu, bunun için öncelikle eğitim olmalı.

 

Birlikte yaşamaktan bahsediyorsan eğer Azerbaycan’da pek çok gey çift beraber yaşıyor. Tabi ki onların pek çoğu ilişkilerini başkalarından saklı tutuyorlar. Fakat cinsel azınlıklardan saklamıyorlar.

Pek çoğumuzun ailesi, kendi içlerinde gey istemiyor.

Er ya da geç, Aileler kabulleniyorlar. Bazen bir transseksüel ailesinin, o kişinin özgeçmişinin gizli bir kısmını keşfettikten sonra hâlâ o kişinin aynı kişi olduğunu anlayabilmesi için çok fazla zamana ihtiyacı olabiliyor.

 

İnsanların cinsel yönelimlerinden bağımsız bir şekilde eşitliğin sağlanacağından eminim. Bunun için ne kadar zamana ihtiyacımızın olduğunu söylemek zor. Onlarca veya yüzlerce yıl gerekebilir, elbette bu bize bağlı. (Paul Canning)

Bazı Azerbaycanlı gazeteciler eşcinselliği “iğrenç” buluyor. Bunlara karşı yolladığımız bildiriler cevapsız kalıyor. Geyler günlük yaşamlarında, üniversitelerde caddelerde hakarete uğruyorlar. Ayrımcılığa karşı mücadele eğitici çalışmalarla da desteklenmeli. Üniversitelerde, okullarda ve yaygın medyada; hassas, bilgili ve yeterli düzeyde eşcinsellik tartışmaları yapılabilmesini isterdik.