26/08/2014 | Yazar: Kaos GL
Serebral palsiyle yaşayan bir queer, karşılaştığı tuhaflıkları "The Deal with Disability" adlı bloğunda paylaşıyor.
Eva Sweeney, toplumsal cinsiyet çalışmaları mezunu 26 yaşında bir queer. Ayrıca konuşamaması, yürüyememesi ve kaslarını normal şekilde kullanamaması anlamına gelen serebral palsi adlı bir durumu var.
Eva’nın engeli, ona tamamen yabancı olanları ilginç ve gülünç biçimlerde hareket etmeleri için yüreklendiriyor. Kendisine para vermek isteyen evsiz adamdan tutun da, onu umumi bir tuvalette iyileştirmeye çalışan Yehova şahitlerine kadar...
Bu tuhaflığı belgelemek için Eva tekerlekli sandalyesine gizli bir kamera taktı ve artık en komik, insanı en çileden çıkaran videoları The Deal with Disability adlı bloğundan paylaşıyor. Lesbilicious’la yaptığı röportajda Eva bloğuyla gerçekleştirmeye çalıştığı şeyin ne olduğunu açıklıyor.
Neden bu bloğu açtınız? Bu sanat, öç, aktivizm ya da başka bir şey mi?
Dürüst olmak gerekirse bunu sadece eğlence için, küçük bir proje olarak başlattım. Bana tuhaf davranan insanlarla ilgili öykülerim oldu hep. Geri dönüp baktığımda, bu tip karşılaşmalara gülebileceğim bir tür defter tutmak istedim. Yanımda kamera taşımanın ne kadar komik olabileceğini söylerdim sürekli.
Fakat insanların bloğu bu denli beğenecekleri konusunda hiçbir fikrim yoktu. “Bloğunuzu sevdim,” gibi değil de daha çok “bu ne kadar eğitici!” ya da “blog okurun gözünü nasıl da açıyor!” türünden harika yorumlar aldım.
Birinin size söylediği veya yaptığı en gülünç ya da en çok sinir bozucu şey ne oldu?
Hmmm. İşte bu zor. İnsanlar öyle çok farklı şey yaptılar ki, bunları kıyaslamak hayli güç.
Eğer seçmek zorunda kalsaydım, MOCA’ya (Los Angeles’taki Çağdaş Sanat Müzesi) gittiğim zaman derdim. Ağzım üzerinde pek hakimiyetim yok ve dolayısıyla sözünü ettiğim durum ağzımda sulanmaya neden oluyor. Benim bununla hiçbir sorunum yok, bu benim bir parçam. Ama sergiye bakarken, çalışanlardan biri babama “salyası akıyor, üstü başı salya olmuş!” dedi. “Geziyi mahvedecek.”
Sizi yok sayanlardan tutun da, çocuk muamelesi yapanlara kadar insanlardan oldukça rahatsız edici tavırlar görüyorsunuz. Başlıca şikâyetçi olduğunuz konu nedir? İnsanları yaparken yahut söylerken gördüğünüzde sizi çılgına çevirme garantisi olan bir şey var mı?
“En büyük şikâyetim, insanların benimle konuşmaması. Özellikle de bana yardım eden kişiye benimle ilgili bir şey söylüyorlarsa. Mesela istediğim bir şey var mı diye soruyorlar. Ben de ‘lütfen bana sorun,’ oluyorum. “Konuşamıyorsam bile başımı sallayabilirim. Evet ya da hayırın sizi ne kadar ileriye taşıyabildiğine şaşarsınız.”
Videolarınızın çoğu, engeliniz olduğu için insanların size sanki görünmezmişsiniz gibi davrandığını gösteriyor. Queer bir kişi olarak da görünmez olduğunuzu hissediyor musunuz? Eğer öyleyse, her ikisinin birbirine bağlı olduğunu söyleyebilir misiniz?
Yani bence onlar, engelli bireylerin cinsel kimliklere sahip olabileceğine inanmıyorlar. Sırt çantamın üzerindeki düğmede “vajinaları seviyorum” ifadesi bulunmasına rağmen, birçok kişinin queer olduğumun farkına bile varmadığını garanti ederim.
“Ve bu, işlerinizi halletmek için dışarı çıktığınızda, tüm dünyaya queer olduğunuzu açıklamaya benzemiyor. Ben maskülen taraftayım. Dolayısıyla karşılaştığım asıl şey, başkalarının beni sekiz yaşında bir erkek çocuğu sanıp yanılgıya düşmeleri oluyor.”
Queer olduğunuzu söylediğinizde ne gibi tepkiler alıyorsunuz? Sizce engelli olmayan queer bireylere göre daha mı farklı tepkiler alıyorsunuz? Eğer öyleyse, neden?”
Yineliyorum, insanlara rastgele queer olduğumu söylemiyorum. Ama genel anlamda, pek çok kimsenin engellileri cinsel kimliklere sahip bireyler olarak düşündüklerine inanmıyorum. Aseksüel olmak için yaratılmışız gibi.
İnsanlara bunu anlattığımda, haddini aşan çok fazla soruyla karşılaşıyorum. Diyelim ki yabancılar benim nasıl seviştiğimi sordu. Çoğu kez ben de aynı soruyu onlara soruyorum. Bu şekilde çoğu zaman çenelerini kapatıyorlar.
Kameraya aldığınız insanlara karşı oldukça naziksiniz. Yüzlerini karartıyorsunuz ve aptalca bir şey yaptıklarında bile kötü düşünmüyorsunuz. Neden?
Çünkü herkes YouTube’a yüklenmesini istemediği aptalca bir şey mutlaka yapmıştır. Ayrıca benim maksadım kişilerle eğlenmek değil, davranışı ifşa etmek.
İnsanların bloğunuzdan almasını istediğiniz temel mesaj nedir?
Engelsizlerin dünyasında bu blog, günlük iletişimin doğurduğu karmaşalara, sıkıntılara ışık tutup, halkı bilinçlendirecektir diye umuyorum. Konuşamasalar veya tekerlekli sandalyede olsalar bile, yanlarında kendilerine eşlik eden biri bulunsa bile, yetişkinlere yetişkin olarak davranın.
Okşamayın, dua etmeyin ya da engellilere gelişigüzel nesneler vermeyin. Yoksa sizle kafa buluruz.
Kaynak: Lesbilicious
Çeviri: Kardelen Özpınar
Etiketler: yaşam
