15/07/2014 | Yazar: Kaos GL
Hepimiz bir gün tekerlekli sandalye kullanmak durumunda kalabiliriz ve gene de hepimiz sevilmek ve sevebilmek için bize imkân verilmesini isteriz.
Engelli insanların kalbimde her zaman özel bir yeri olmuştur. Üniversitedeki en yakın arkadaşlarımdan birisinin ciddi zihinsel engeli olan bir erkek kardeşi vardı. Yıllar geçtikçe ve biz yakınlaştıkça, benim de kardeşim gibi oldu. Zihinsel ve fiziksel engelleri olan insanların kalanımıza göre açıkça çok daha zor zamanlar geçirdiğini hep biliyordum. Bunu bildiğim için de, LGBT (lezbiyen, gey, biseksüel, trans) topluluğunda engelli bir birey olmanın nasıl olduğu hep merak ettim. Kendim de eşcinsel bir erkek olarak, diğer eşcinsel erkeklerin, partnerlerini seçerken dış görünüşe ne kadar odaklanabildiklerini ve iki ayağınızın üzerinde yürüyebiliyor olsanız bile LGBT topluluğunun içinde yolunuzu bulabilmenin alengirli bir iş olabileceğini biliyorum. Kısa süre önce Richmond Hill, Ontario, Kanada’da yaşayan ve 28 yaşında eşcinsel bir erkek olan Andrew Morrison-Gurza’yla bir araya geldim. Andrew, engellilik üzerine yoğunlaştığı Hukuki Çalışmalar yüksek lisansını bitirmek üzere olan bir öğrenci ve şu anda iş arıyor. Andrew’da spastik kuadriplejik serebral palsi var. Yürüyemiyor ve hareket edebilmek için elektrikli tekerlekli sandalye kullanıyor.
Engelliliğiniz LGBT topluluğundaki deneyimlerinizi nasıl zorlaştırdı?
Öncelikle pek çok LGBT kurumu tekerlekli sandalyeyle ulaşılabilir değil. Bu yüzden de, bu kurumlara kolayca ulaşamıyorum, LGBT temalı etkinliklere dâhil olamıyorum ya da diğer eşcinsel erkeklerle olağan yollardan tanışamıyorum. Ayrıca, topluluğumuzda engelliliğe ve farklılığa karşı takınılan tutumun da nasıl engellendiğim konusunda önemli rol oynadığını düşünüyorum.
“Farklılıklarımızdan” dolayı birbirine bağlanması gereken bir topluluk olmamız açısından bu durum oldukça ilginç. Sizce LGBT topluluğu engellilere, heteroseksüellere kıyasla daha mı yukarıdan bakıyor; yoksa aynı derecede ya da daha az olduğunu mu düşünüyorsunuz?
Bu benim için ağır bir soru. İçimden ilk geçen cevap: “Evet. Eşcinsel erkekler beni çok daha fazla küçümsüyor. Gerçekten bunaltıcılar”; ancak bunun adil olmadığını biliyorum. Eşcinsel topluluğun engellilik konusundaki referans çerçevesinin oldukça dar olduğuna inanıyorum. Çoğu engellilikle (ya da engelleri olan biriyle) asla karşı karşıya gelmiyor, dolayısıyla da beni kafalarında nereye oturtacaklarını bilemiyor. Esas konudan sapmamak amacıyla, beni küçümsediklerini söyleyemeyeceğim. Sadece eşcinsel topluluğu, bilgi eksikliği ve eşcinsellerle fazla karşılaşmayışları sebebiyle beni aralarına kabul etmeyi başaramadılar.
Engeliniz ilişki hayatınızı nasıl etkiledi? Engelinizin eşcinsel erkekleri sizden uzaklaştırdığını düşünüyor musunuz?
Size karşı tamamen dürüst olmam gerekirse, engelim ilişkilerimi bütünüyle etkiledi. 15 yaşımda açıldığımda, ailem bu durumu kabul etmek konusunda gayet başarılıydı. 19 yaşımda LGBT topluluğunun arasına katılmaya çalıştığımdaysa, bunun en zoru olduğunu gördüm. İlk defa birisiyle yakınlaştığımda, bana bunun tekerlekli sandalyede olduğum için ve tamamen acıma duygusu yüzünden olduğunu söylediler. Pek çok erkek bana “Tekerlekli sandalyede olmanı kaldıramıyorum” ya da “Bu durum beni korkutuyor” dedi. Gençliğim boyunca (ve yetişkin olduğumda bile) zaman zaman söyledikleri beni gerçekten incitti. Bütün bunlar LGBT topluluğunun, bir LGBTE (lezbiyen, gey, biseksüel, trans ve engelli) eğitimine ihtiyacı olduğunu fark etmemi sağladı. Eşcinsel temalı medyada, kulüplerde ve internette, engellilerle daha fazla temas halinde olmaları gerekiyor. Daha sonra, belki “güzel vücut” konusundaki fikirlerimiz de değişmeye başlayacak.
Siz LGBT topluluğunda engeliniz hakkında sesinizi duyurabilmek için ne gibi sosyal sorumluluk girişimlerinde bulunuyorsunuz?
Bu benim için de oldukça yeni bir konu. Medyamızda temsil edilemiyor olduğumu görmekten sıkıldım, bu yüzden de Toronto’daki Fab Magazine gibi medya kuruluşlarıyla “Ben de buradayım” demek için iletişime geçtim. Geçtiğimiz günlerde onlarla birlikte bir fotoğraf çekimi gerçekleştirdik. Eşcinsel temalı medyada bu doğrultuda daha fazla fotoğraf, makale, aktivizm vs. olmasını sağlamaya çok önem veriyorum. Eşcinsel erkeklerin önceliği görselliğe verdiğini düşünüyorum, bu yüzden de vücudumu pek çok açıdan göstermek homo-normatif idealleri durduruyor, bir tartışma başlatmış oluyorum. Ortalama eşcinsel erkeğin bir an durup düşünmesini ve farkına varmasını sağlıyorum. Twitter’da @amgurza1 adı altında oldukça aktifim. LGBTE topluluğunun seslerini duyuran ve onları savunan biri olduğunu hissetmeleri için elimden gelen her şeyi yapıyorum. LGBTE topluluğunun üyelerinin olduğu kadar, daha geniş toplulukların bakış açısını değiştirmeyi de gerçekten istiyorum.
LGBT topluluğunun engelli insanlar hakkında belki daha önce bilmedikleri neleri bilmelerini istersiniz?
Bizim de burada olduğumuzu, bizim de queer olduğumuzu bilmelerini istiyorum. Biz de LGBT topluluğundaki diğer insanlarla aynı duyguları besliyoruz. Biz de seviyoruz, hissediyoruz ve seviliyoruz. Ayrıca daha geniş toplulukların da, sorular sormalarında kesinlikle hiçbir mahsur olmadığını bilmelerini istiyorum. Ben bunu yapmanıza hep izin veriyorum. Ancak şunu hatırlamanızda fayda var ki; hepimiz bir gün tekerlekli sandalye kullanmak durumunda kalabiliriz ve gene de hepimiz sevilmek ve sevebilmek için bize imkân verilmesini isteriz.
LGBT topluluğunun geçtiğimiz yıllarda engelli bireyler konusunda ilerleme kaydettiğini düşünüyor musunuz?
Doğruyu söylemek gerekirse, çok fazla yok kat edildiği düşünmüyorum; ancak bunun önyargılı davranışların sonucu olduğunu da söyleyemem. Bana göre, bu tamamen bilgi eksikliğiyle ilgili. Eşcinsel erkeklerin, diğer eşcinsel engelli erkeklerle daha fazla temas halinde olması gerekiyor. Daha fazla karşı karşıya olmamız, beraberinde varlığımızın kabullenilmesini de getirecek. İlerleme kaydedebilmek için eşcinsel engelli modellere ve eşcinsel gece kulüplerinin tasarımına yardımcı olarak eşcinsel engelli bireylere ihtiyacımız var. LGBT topluluğunun üyelerine korkularını dile getirebilmeleri için imkân sağlamamız ve kendilerini zalim gibi hissettirmeden engellilik konusunda ne kadar tecrübesiz olduklarını tartışmamız gerekiyor. Bu şekilde değişimi başlatabiliriz.
Eşcinsel olmanızın yanı sıra engelli de olduğunuz için kendinizi toplumdan dışlanmış hissediyor musunuz?
Bir kere daha, dışlanmış hissettirildiğimi söylemek adil olmaz. Diğer GBT erkeklere sağlanan imkânlara sahip değilim; ancak burada kimseyi suçlamak istemiyorum. Tabi, tam olarak bu topluluğun parçasıymış gibi hissettiğimi de söyleyemeyeceğim. Değişiklikler meydana getirmek gibi bir sorumluluğum var ve bunu başarabileceğimi umuyorum. Birbirimizle temas ederek her şeyin üstesinden gelebiliriz.
Kaynak: Huffington Post
Etiketler: yaşam
