İngiliz Futbolu Açık Eşcinsel Oyuncularını Bekliyor

İngiltere’de futbol sezonu iki hafta önce başladı ve hâlâ 5000 tane profesyonel futbolcudan bir tanesi bile eşcinsel değil. İstatistiklere göre ise ortalama 500 oyuncunun eşcinsel veya biseksüel olması gerekiyor. Futbolculardan hiçbiri açılmaya hazır hissetmiyor. Bu durum, bu güzel sporun haliyle ile ilgili bize ne söylüyor?

 

Halkın geri kalanı bu ‘eşcinsel sorunu’nu atlatmışken futbol hala eşcinsellik konusunda çok geride.

 

Jose Mourinho bu sene Chelsea’ye geri döndü. Mirror Football adlı haber ajansına göre, Mourinho 2012’de Real Madrid Şampiyonlar Ligi’nin ÇSK Moskova maçında bir oyuncuya homofobik bir hakarette bulunmuştu.

 

UEFA, Avrupa Eşcinsel Spor Federasyonu’nun şikâyetlerine rağmen konuyla ilgili hiçbir açıklamada bulunmadı.

 

Futbol Federasyonu (FA) Mourinho’nun bu sene Chelsea’ye dönmesi hakkında hiç bir itirazda bulunmayarak herkesi şaşırttı. Büyük bir hata. Mourinho özür dileyen ve homofobiye karşı olduğunu belirten bir basın açıklaması yapmadan FA da, Chelsea de  FA’nın eşitlik konusundaki politikalarını göz önünde bulundurarak oyuncuyu kabul etmemeliydi.

 

Çok mu şey istiyorum? Hayır. Eğer Mourihno ırkçı bir söylemde bulunsaydı FA kesinlikle oyuncudan benzer bir olayın bir daha tekrarlanmayacağına ve yaşanan olaydan dolayı çok üzgün olduğuna dair bir basın açıklaması talep ederdi. Bu çifte standart niye?

 

Homofobiye karşı bu umursamaz tutum oyuncu ve taraftarlara yanlış sinyaller veriyor. Bu umursamazlık FA’nın eşcinsel karşıtı önyargılarını –özellikle ırkçı önyargılar kadar– ciddiye almadığını gösteriyor. Dolayısıyla oyuncuların açılmaya istekli olmaması çok doğal.

 

FA son zamanlarda eşcinsellik ile ilgili konularda halka karışık sinyaller yolluyor. Kurum bu sene başarılı çalışmalara da imza attı. Homofobik söylemler artık kesinlikle yasak ve kulüpler oyuncular arasında eşitliği sağlamak için anlaştı. Football v Homophobia (Futbol Homofobiye Karşı) kampanyası kapsamında 92 Premier Lig ve Futbol Ligi kulüplerine homofobiyi nasıl yenecekleri konusunda bir paket yollandı.

 

Bu girişimler ne kadar övgüye layık görünse de asıl amaçlarını anlamak zor. Halkı bilgilendirmek konusunda çok az gelişme gösteriyorlar ve bu bilgilendirme özellikle ihtiyaç duyan radikal homofobik azınlıklara ulaşmıyor. Sokaktaki insan onların varlığından bile habersiz. Kısaca alınan önlemler yüzeysel ve yetersiz kalıyor.

 

Homofobiyi gerçekten ortadan kaldırabilmek için FA’nın çok daha geniş kapsamlı, büyük yatırımlarla gerçekleştirilen kampanyalar yürütmesi gerekiyor. Bu kampanyalar biletlere homofobi karşıtı söylemler eklemek, maç aralarındaki programlara ve stadyumdaki ekranlara homofobi karşıtı reklamlar koymak gibi yollarla başlatılabilir. Sonuç? FA’nın konuya bağlılığı geniş bir kitle tarafından tanınır ve kitlesel hareketler değişmeye başlar.

 

Bir başka fikirse FA’nın homofobiye meydan okuyan 5 dakikalık bir video fonlaması olabilir. Bu videoda Beckham, Ronaldo, Ferdinand, Rooney, Walcott veya Cole gibi futbol yıldızları homofobiye karşı konuşmalar yaparak halkı bilgilendirebilir.

 

Amaç özellikle genç futbolseverlere neşeli, rahat bir homofobi karşıtı mesaj ileten bir video izleterek duyarlılık kazandırmak. Sıkıcı, pedagojik veya eğitim ağırlıklı bir videodansa pozitif ve eğlenceli bir videonun ilgi çekerek kazanması daha olasıdır.

 

Böyle bir video dünyada bir ilk olur ve yalnızca İngiltere’den, değil aynı zamanda dünyada da büyük ilgi toplar. Özellikle dünyaca ünlü futbolcuların videoda yer alması, tanıtımın uluslararası haber kanalları dâhil olmak üzere birçok spor, müzik ve gençlik kanalında yayınlanmasına yardımcı olur.

 

Video neredeyse bir milyar uluslararası izleyiciye ulaşarak kolayca tarihin gelmiş geçmiş en başarılı LGBT promosyonu haline gelebilir. Böylece İngiltere ve dünyada, özellikle futbol hayranları dâhil her kesimde görülen homofobiye açıkça meydan okunmuş olacaktır.

 

İngiltere içindeyse FA videoyu kulüplere tanıtarak videonun maçtan önce ve maç aralarında statlarda yayınlanmasını sağlayabilir. Video Eğitim ve Kültür Bakanlıkları, medya ve spor camiası ile birlik olunarak okullara, gençlik kuruluşlarına ve tüm ülkedeki futbol kulüplerine dağıtılabilir.

 

Bunlar FA’nın halkın tutumlarını değiştirmek ve eşcinsel oyuncuların eşcinsel olduklarını açıkça duyurabilmeleri için gerekli güveni sağlamak için yapabileceği büyük proje fikirlerinden bazıları.

 

Eşcinsel futbolcular FA yönetim kurulu ve kendi kulüp başkanları tarafından yüzde yüz destek aldıklarını bilmeli. Bu destek yalnızca oyuncular eşcinsel olduklarını açıklarken değil, açıkladıktan sonra oyuncuların kendisi ve takım arkadaşları medyanın ve taraftarların tepkileriyle karşılaşırken de sürmeli.

 

FA ve çoğu spor kulübü gerekli hazırlık çalışmalarında bulunmadı. Eğer şu an bir oyuncu eşcinsel olduğunu açıklarsa ne yapacaklarını bile bilmiyorlar.

 

Gazeteci Max Clifford birçok defa bir oyuncunun eşcinsel olduğunu açıklarsa antrenman ve soyunma odaları sırasında gergin olaylar yaşayacağını ve dolayısıyla kariyerinin mahvolacağını söyledi. Clifford yanılıyor. Bazı eşcinsel ve biseksüel Premier Lig oyuncularının takım arkadaşları ve menajerleri oyuncunun eşcinsel olduğundan haberdar. Bu oyuncular çevreleri tarafından kabul ediliyor ve hiçbir zorlukla karşılaşmıyor.

 

Eşcinsel olduğunu açıklaması ragbi oyuncusu Gareth Thomas’ı kesinlikle etkilemedi. Halk tarafından büyük hayranlık, takım arkadaşları tarafındansa sonuna kadar destek alan Thomas aynı zamanda medyanın tepkisiyle beraber popülerliğe ulaştı.

 

Eşcinsel profesyonel futbolcular: Zamanı geldi.

 

 

Çeviri: Esra Ar