#IntersexyFat

16/03/2018 | Yazar: Kaos GL

​#IntersexyFat Georgiann Davis interseks olmak ve şişman olmak arasındaki kesişimsellikleri yazıyor.

#IntersexyFat Georgiann Davis interseks olmak ve şişman olmak arasındaki kesişimsellikleri yazıyor.  

Fotoğraf: Aaron Mayes/UNLV Photo Services.

Belgin Günay, Kaos GL dergisinin İnterseks dosya konulu 157. Sayısı için Georgiann Davis’in yazısını çevirdi.

Merhaba, ben #IntersexyFat*. Geçtiğimiz aylarda, şişman ve uzun interseks bedenim ekonomi sınıfı bir uçak koltuğuna sıkıştığında, gardımı düşürmeye ve twitter’da (@georgiann_davis) şişmanlığımı kamuya açık şekilde sahiplenmeye karar verdim.  

Elbette şişmanlığım hem profesyonel hem de kişisel kimliğime bağlanıyordu ve hâlâ bağlanıyor. Bu, akademik konferanslarda ya da aile yemeklerinde insanlardan duyduğum sayısız şişmanlığı ayıplayıcı yorumlarda da görülüyordu. Meslektaşlarım ne kadar fotojenik olduğumla ilgili iltifatlarda bulunuyorlardı, yani kameranın açısını daha az şişman görünecek şekilde ayarlamayı bildiğimi ima ediyorlardı. Şişmanlığım bana hayatımın her anında sahip olmasına rağmen ben hiçbir zaman şişmanlığıma kamuoyu önünde sahip çıkmamıştım.  

Birisinin interseks ya da şişman oluşunu gizlemesi gerektiğinden değil ama, interseks durumumun aksine, şişmanlığımı gizleme imkânım yok. Aynı zamanda, “ideal” bedeni içselleştirmekten de uzakta değilim. Durmadan “ideal” bedenin sağlıklı, muktedir, çok zayıf değil ama kesinlikle şişman da değil, heteroseksüel, cinsiyet normlarıyla derdi olmayan ve başka bir sürü özelliğe sahip bir şey olduğu mesajına maruz kalan herkes için bunu içselleştirmiş olmak bir gerçeklik. Tüm dünyanın kapitalistleri bu “ideal” bedene yaklaşmak için kullanalım diye ürettikleri sayısız ürünle bu mesajı besliyorlar. Cilt beyazlatma kremleri, diyet hapları, enerji içecekleri, detoks diyetleri ve daha pek çok şey buna örnek gösterilebilir.  

Şişman bedenimden nefret etmediğim bir gün bile geçmiyor. Bunun sebebi şişmanlığımın sağlığımı doğrudan etkilemesi değil (etkilemiyor, son muayenem ve laboratuar sonuçlarım sağlıklı olduğumu gösterdi), toplumun tekrar ve tekrar, güçlü bir şekilde, bana şişmanlığın sağlıksız olduğu (yanlış) ve sanki çekicilik göreceli bir şey değilmiş gibi evrensel olarak çirkin kabul edildiği mesajını veriyor olması.  

Hayatımız içinde her köşeden şişman bedenlerle ilgili pek çok şey duyuyoruz ancak şişmanlığın kârlı olduğu çok nadiren dile getiriliyor. Örneğin diyet endüstrisi bir altın madeni, ayrıca gastrik bypass prosedürlerini uygulayan, mide kelepçelerini takan ve benzer işlemleri gerçekleştiren obezite cerrahları benim yaşadığım Amerika Birleşik Devletleri’nde tüm cerrahi dalları içinde en iyi çalışma koşullarına sahipler. Obezite cerrahları, diğer dallardaki cerrahların aksine hastaneye acil ameliyatlar için çok nadiren çağırılıyorlar ya da hiç çağırılmıyorlar. Obezite cerrahlarının ofis elemanları sigorta geri ödemeleri ile uğraşmak zorunda kalmıyorlar, siz ise bir obezite cerrahından randevu almak amacıyla sigortanızdan ön onay alabilmek için – eğer sigorta poliçenizde obezite ameliyatları hariç bırakılmadıysa - aylar süren işlemlerden geçmek zorundasınız. Sigortanız yoksa zaten hiç düşünmeyin.  

Eğer yazının burasına kadar gelmeyi başardıysanız şunu düşünüyor olmalısınız; neden İnterseks Farkındalığı Günü’nde şişmanlıkla ilgili yazıyor. Üç katmanlı bir nedenim var.  

İlki, #IntersexyFat olarak açıldığım o öğleden sonra uçaktayken kendime şişmanlığımı sahiplenmenin hayatımı, interseks olarak açıldığımda interseks bedenimi daha çok sevmem gibi, olumlu yönde dönüştürmesinin mümkün olup olmadığını sordum. Kendimi şişman olarak tanımlamam interseks bedenimi sarmalayan kiloları sevmeyi öğrenmemi sağlayabilir miydi? 

İkincisi, hayatımda akademideki ya da aktivizm alanındaki çalışmaları nedeniyle takdir ettiğim ve saygı duyduğum herkesin söyledikleri ya da söylemedikleri, yaptıkları ya da yapmadıkları şeyler ile şişmanlığı ayıplamayı / şişman insanlardan korkmayı onayladıkları giderek daha açık hale geliyordu. Bunu yüksek sesle dile getirdiğimde, bahsi geçen sosyal adalet savaşçıları bunu geçmişlerinde, bugünlerinde ve gelecekteki eylemlerinde daha da derinden yansıtacaklar mıydı? 

Üçüncü ve bu keşfe çıkmama neden olan katman ise, şişmanlığımı saklamamın mümkün olmamasının yanı sıra, interseks olmanın ve şişman olmanın çok da farklı şeyler olmadığını, “ideal” bedenin gölgesinde bu iki şeyin kesiştiğini fark etmem. Aşağıda bu kesişim noktalarını açıklamaya çalışacağım. Hâlâ şişmanlığımla mücadele ederken, bir gün bu yazıyı yeniden okuyup bedenimin nefret ettiğim bir parçasını sevmeye başlamamın ilk adımı olarak görmeyi umuyorum.  

5. Kıyafetler: Kıyafetler erkekler için ya da kadınlar için diye damgalansa da ben neyi seviyorsam onu giyiyorum. Öte yandan, gender queer ve açık interseks kimliğime uygun kıyafetler bulmakta zorlandığım gibi, şişman bedenime uyan kıyafetler bulmakta da zorlanıyorum. Büyük beden (bu da ne demek oluyorsa?) kadın kıyafetleri benim için fazla feminen, erkek kıyafetleri ise çoğunlukla memelerim için çok az yer bırakıyor. Sürekli mağazaların gizli saklı köşelerinde bana uyabilecek kıyafetler aramaktan çok bıktım. Aynı şekilde, “erkekler için” diye etiketlenmiş tişörtler satın almaktan ya da “kadınlar için” diye etiketlenmiş iç çamaşırlarından da bıktım.  

4. Uçaklar: Uçmayı stres verici bir şey olarak görüyorum. Şişman ve uzun bedenim sadece benim için değil pek çok kişi için çok küçük olan uçak koltuklarına sığmakta zorlanıyor. Kol koyma yerleri bedenimi sıkıştırıyor, bazen kalçalarımda bu yüzden küçük çürükler oluşuyor. Daha koltukla ve sıkı emniyet kemeriyle güreşmeye bile başlamadan önce, uçuş rezervasyonumu yaptırırken duygusal olarak keyfi bir cinsiyet kutucuğuna girmeye zorlanıyorum. Kadın mıyım yoksa erkek miyim? Bu, özellikle ABD içerisinde interseksle ilgili konuşmalar yapmak üzere ekonomi sınıfında bir yerlere uçmak için rezervasyon yaptırırken çok gülünç oluyor. Ayrıca bu bazen değil sık sık, duygusal olarak yük yaratan, acı verici ve görünür bir şekilde bana bu interseks konferanslarını vermeye neden devam ettiğimi hatırlatıyor.  

3. Doktorlar: İnterseks konusunu tıbbileştirmeyen ne kadar az doktor varsa şişmanlara olumlu yaklaşan doktorlar da o kadar az. İnterseks bedenleri “düzeltmek” için doktorların ellerine neşter almaları ne kadar moral bozucu ise, bana morbit obezitem için cerrahi bir çözüm önermeleri de o kadar moral bozucu geliyor. Merak ediyorum acaba ben küçükken aileme “2 alana 1 bedava” kampanyası yaptılar mı? “İndirimli bir fiyata, çocuğunuzun testislerini ve midesinin %80’ini aynı anda alabiliriz!” 

2. Ebeveynler: Ben bir ebeveyn değilim, en azından bir insanın ebeveyni değilim ama çocuklarının mutlu, sağlıklı, başarılı olmasını isteyen ebeveynlere saygı duyabilirim. Öte yandan, (iyi niyetle bile olsa) bu “ideal” çocuk arzusu kadın ve erkek “ideal” bedeni ile kesişiyor. Ebeveynler çoğu zaman (umarım çoğu zamandır) başka interseks aileleri ile ve interseks yetişkinler ile bağlantı kurduktan sonra çocuklarının interseks durumunu kabul edebiliyorlar ama bu noktaya gelmekte zorlanabiliyorlar. Benzer şekilde, pek çok ebeveyn şişman bir çocuk istemiyorlar ve çocuk şişman olursa başarısız bir ebeveynlik yaptıklarını düşünüyorlar. Hem “ideal” çocuk hem de “ideal” beden safsatalarını sorgulayan bir ebeveyn var mıdır merak ediyorum.  

1. Aşk: Yıllar önce, cinsel yakınlığı ilk deneyimlediğim zamanlarda, partnerlerimin interseks olduğumu öğrenirlerse beni terk edeceklerinden korkuyordum. Diğer pek çok interseks birey gibi, partnerlerimin vajinamın ya da meme uçlarımın görünüşünden ve benzeri şeylerden dolayı bende bir farklılık olduğunu anlayacaklarından endişe ediyordum. İnterseks olduğumu biliyorlar mıydı? Daha da önemlisi, bir vajinamın olduğunu ancak rahmimin olmadığını, XY kromozomlarım olduğunu ve daha önce rızam olmadan alınan testislerim olduğunu öğrenirlerse beni hâlâ seksüel bakımdan çekici bulurlar mıydı? Şişman bedenim de benzer endişe ve sorular getirdi. Işıklar açıkken ve kıyafetlerimi çıkarmışken sevişebilir miydim? Şimdilerde, yatakta cinsel yakınlaşma yaşadığımda interseks oluşum nasıl hissettiğimi değiştirmiyor ancak şişmanlığım değiştiriyor ve bundan sıkıldım. İnterseks bedenimin tüm yanlarını sevmeyi nasıl öğrenebilirim? 

On yıl önce, interseks oluşumdan gurur duymak bir yana, herkese açık şekilde kendimi interseks olarak tanımlamaya cüret edemezdim. Buna rağmen, bedenimin bu özelliğini kişisel ve profesyonel olarak sahiplenerek bu noktaya gelebildim. İnterseks oluşumu dünyadaki hiçbir şeye değişmeyeceğimi biliyorum. Bu yazının şişmanlığımla ilgili de benzer bir kendini özgürleştirme projesinin, #IntersexyFat oluşumu da sevmeye başlamamın bir nişanesi olacağını umuyorum. Açıkçası o noktaya ulaşır mıyım emin değilim ama #IntersexyFat kimliğimi sahiplenmeden denemeye bile başlayamam.  

*#IntersexyFat, Georgiann Davis’in interseks, seksi ve şişman sözcüklerinin bileşiminden kendi aktivizm faaliyetleri için oluşturduğu bir takma isim ve hashtag.  

– Georgiann Davis tarafından yazıldı. Davis aslen Illinois, Şikago’dan bir interseks aktivisti ve akademisyen. 10 yıla yakın bir süre tanı sosyolojisi ve feminist teorilerin kesişimselliği üzerine çalıştıktan sonra, 2014 yılı sonbaharında Nevada Üniversitesi Las Vegas Sosyoloji Bölümü’ne katıldı. “Contesting Intersex: The Dubious Diagnosis” (2015, NYU Press) adlı kitabında, Davis modern ABD toplumunda interseksin nasıl tanımlandığı, deneyimlendiği ve tartışıldığını inceliyor. Davis aynı zamanda AIS-DSD Destek Grubu’nun eski başkanı (2014 – 2015) ve halen interACT: İnterseks Gençliği Savunucuları yönetim kurulu üyesidir. 

Yazının İngilizce orijinali http://intersexday.org/en/intersexy-fat/

 

Etiketler: yaşam