Oslo’da Şiddete Karşı ‘Gül Yürüyüşü’

 

Bu arada, Oslo’daki saldırılarda daha önce 93 olarak açıklanan ölü sayısı Norveçli yetkililerce yapılan yeni açıklamada, sekizi bombalı saldırıda olmak üzere toplam 76 olarak düzeltildi.

 

Norveç polisi, her iki saldırının da sorumluluğunu üstlenen aşırı sağcı Anders Behring Breivik’in terör suçlarının yanı sıra insanlığa karşı suçlar kapsamında da yargılanması için başvurabileceğini söylüyor.

 

Norveç yasaları terör suçlarına azami 21 yıl hapis cezası öngörürken, insanlığa karşı suçlarda hapis cezası 30 yıla kadar çıkabiliyor.

 

Başkent Oslo’da dün akşam saatlerinde yapılan yas yürüyüşüne 100 binden fazla kişi katıldı.

 

Başbakan Jens Stoltenberg, ellerinde mumlar ve çiçeklerle yürüyen kalabalığa, “Bu bir demokrasi, hoşgörü ve birlik yürüyüşüdür. Kötülük bir kişiyi öldürebilir. Ama bir halkı yenemez” diye konuştu.

 

Kalabalık yürüyüşün sonunda Nazi karşıtı marşlar söyledi.

 

Dün mahkemeye çıkan saldırgan, BBC’nin haberine göre, Norveç ve Batı Avrupa’yı “kültürel Marksizm” ve “İslam’ın istilasından korumak” istediğini öne sürdü. İşçi Partisi’ni ülkeye “müslümanları kitlesel bir şekilde ithal etmekle” de suçlayan saldırgan, “müslümanların ülkeyi sömürgeleştirmeye çalıştıklarını” söyledi.

 

İnternette yayınladığı bir metinde çok kültürlülük anlayışı nedeniyle Batılı liderleri suçlayan, aşırı sağcı, dinci ve İslam karşıtı analizler yaptığı belirtilen Breivik, Facebook sayfasında kendisini ’Hıristiyan, muhafazakâr ve milliyetçi’ olarak nitelendiriyor.

 

Avrupa’da ırkçı hareketlerin giderek güçlenmesi sürecinde Breivik’in, Avrupa’yı Müslümanlardan ve komünistlerden kurtarma amacıyla silahlı ayaklanma başlattığını söylemesi yeni bir aşamaya geçilip geçilmediği sorusunu gündeme getiriyor.

 

Oslo’dan Osman İlkiz, yükselen ırkçılığa dikkat çektiği yazısında, sağcı partilerin, sosyal demokratları bile Marksist olarak “suçlama” çabalarının, ırkçılara hedef gösterme anlamına geleceğine dikkat çekiyor.

 

İsveç’in çok satışlı gazetelerinden Aftonbladet’in başyazısında bu tablodan hareketle "Yakında Avrupa’da bütün parlamentolarda ırkçı partilerin boy göstermesi neredeyse bir zorunluluk olarak görülecek.’’ denildiğini aktarıyor.