14/04/2020 | Yazar: Tanju Tariz
Sirkaftan Kısalar’da Aslı Alpar anlatıyor: Ne yazık ki uzunların asla tadamayacağı bağzı zevkler var. Hiç dizleri acıtmadan, kimse önünde eğilmeden, dimdik durarak süpet alıkmak…
Sirkafta kalmaktan mutlu musun?
Çok mutluyum. Sanki insan medeniyeti elden gideyeah! Sokağa ne zaman çıksam hasta kediler, hayvanlara çarpıp kaçan arabalar, ağaçlara tekme atan ahmak çocuklar, tüketmekten tükenmiş insanlar… Ohhh kafam rahat, ben zaten çıkmıyordum, insanlar da çıkamıyor. Bahar geldi, hayvanlara, ağaçlara. Mis. Manita da evde… Şikâyetim yok.
En özlediğin 3 şey?
Bisiklet sürmeyi özledim biraz, Damla Pastanesi’nden anasonlu gevrek almayı. O kadar. Üç bile değil, soriii…
Sirkafta çalışmak nasıl bir duygu?
Biraz zor bu. Gülben Ergen’in bir şarkısında belirttiği gibi “İçgüdüsel olarak kendimi savunuyorum...” İyi hissedeceğim haberler yapmaya çalışıyorum. Dolayısıyleeeeee bilemiyorum…
Karantina öncesinde sirkafta çalışan arkadaşlardan destek aldın mı?
Yok ya herkes götü başı dağıtmış durumda. Evdeki kemirgenlerden destek alıyorum, çok bunalınca gidip kendimi biraz ısırtıyorum.
Senin yazı dizini okuyorum, o da iyi geliyor. Geçen gün haddinden fazla uzun bir arkadaşımızın demecine rastladım epeyi bir güldüm halacım. Ne yazık ki uzunların asla tadamayacağı bağzı zevkler var. Hiç dizleri acıtmadan, kimse önünde eğilmeden, dimdik durarak süpet alıkmak… Başka şeyler de var da onları da edebiyat tarihçisi bulsun :)
Karantina öncesinden bir fotonu gönder bacım, peki bu alık fotonu neden gönderdin?
Gökyüzünü çekmek ve içine biraz olsun kendimi yerleştirmek için çabalamışım ama olmamış. O sebeplen Tanju halacığım.
Manita evde, manitası evde olmayanlar ne yapsın neler önerirsin? Bir de sen sosyalistsin değil mi? Evdeki manitayı bizimle paylaşman gerekmiyor mu?
Nazım “yârin yanağından gayrı” demiş… Şaka şaka sosyalist olduğum için manita “benim” değil o sebeple “paylaşmam” doğru olmaz ama rızası varsa paşa gönlü bilir.
Evdeki kemirgenlerden birkaçı ile konuştuk. Seni çok sevmediklerini Deniz için sana katlandıklarını söylediler. Hatta evde bir referandum yaptıklarını 3 kişi dışında (onlar da insanmış oylarının sayılmaması gerekirmiş öyle dediler) evde seni istemeyenlerin çoğunlukta olduğunu söylediler (27 kedi, 2 kemirgen, 1 kaplumbağa hayır oyu vermiş). Bahçedeki kedilerle bahçede yaşamanın uygun olabileceği konusunda herkes hemfikir olmuş (evdeki insanlar da dâhil) bu konuda ne düşüyorsun? Sence bu bir seçim mi? Yönelim mi?
Ya ben zaten bahçede yaşıyordum da koronadan sonra acıyıp eve aldılar ama her şeyin bir bedeli var tabii… Bütün evin işini bana yaptırıyorlar külkedisi gibiyim, patlıcanları sabunla, patlıcanları sabunladığın elleri sabunla, sabunu sabunla…
Bu kararları doğuştan olmadığı için bence seçim, hatta seçilim, doğal seçilim.
Aslı Alpar insan olmasa ne olurdu?
Ginepig olurdum.
Süpette iddialı olduğunu söylüyorsun? Sence her süpetten sonra bir çizim yaptığın doğru mu ve bu yüzden bu kadar üretkensin?
Ay iddiam yok, idmanım çok. Üretkenliğim için ne söylüyorlarsa yalannnn! İşin sırrı olinde iki kere rafine. Tüm başarılarımı idmanlı olmama borçluyum.
Son bir soru aslı alpar bir şarkı olsa ne olurdu?
rage against the machine, killing in the name.
Etiketler: yaşam, cinsellik
