21/06/2021 | Yazar: Yıldız Tar
Kaos GL ve İstanbul LGBTİ+ Onur Haftası’ndan Mülteci LGBTİ+’lar için sokak ne ifade ediyor: “Yürüdüğüm değil, hayal ettiğim sokak”, “Buranın vatandaşı olmadığım için haklarım yok”, “Basit bir kimlik alırken bile çok zorlandım”.
29. İstanbul LGBTİ+ Onur Haftası hız kesmeden devam ediyor. Hormonlu Domates ödül Töreni ile başlayan hafta kapsamında bugün sokak teması kapsamında “Mülteci LGBTİ+’lar için Sokak Ne İfade Ediyor?” etkinliği yapıldı.
Kaos GL Derneği ve İstanbul LGBTİ+ Onur Haftası’nın ortaklaşa düzenlediği etkinliğin açılışında Kaos GL Mülteci Hakları Programı’ndan sosyal hizmet uzmanı Koray Arkadaş, LGBTİ+ mültecilere sokağın kendileri için ne anlama geldiğini sorduklarını söyledi. KaosGL.org’ta yayınlanmaya başlayan hikayeleri seslendirdi.
LGBTİ+ mültecilerden sokak mesajları
Hafta boyunca KaosGL.org’ta yayınlanacak hikayelerden ikisi şöyle:
*“Her zaman aklımda bir sokak var, bu yürüdüğüm sokak değil, hayal ettiğim bir sokaktır.
Sokak denilince, akşam yürüyüşleri ve boyalı veya çizilen duvarlar gibi güzel şeyler gelir aklıma hep. Aynı anda telefonum çalıyor ve beni umutsuz sokaklara, korkuyla sağa sola baktığım o sokaklara geri götürüyor. Sanki bir şey kaybetmişim gibi ama her şeyi görüyorum sadece kendimi göremiyorum.
“Tüm renkleri görebiliyorum ama sadece kırmızı sarı ve maviyi göremiyorum. Yine akşam ve eve ağır adımlarla gideceğim, belki bu şehrin kısa ve dar sokakları uzun ve renkli hayallerime yetişir ama ne yazık ki yine siyah akşam rengi geliyor ve kırmızı, sarı ve mavi hayallerim kayboluyor... !”
*“Sokak benim için, rol oynayacağım bir oyun sahnesidir, çünkü korku ve tecavüz doludur. Çünkü sokakta kendim olamıyorum. Sokaklar karanlık gece gibidir bana, umarım bir gün bu karanlıklarda da ışık yanmaya başlar ve biz de korkmadan diğerleri gibi korkmadan beraber yaşayabiliriz. “
Bütün hikayeleri KaosGL.org Mülteci sayfasından takip edebilirsiniz.
“Buranın vatandaşı olmadığım için haklarım yok”
Yaklaşık 40 kişinin katıldığı etkinlikte ilk olarak Adam konuştu. Libya’dan olduğunu ve iki yıldır Türkiye’de mülteci olduğunu belirten Adam şöyle dedi:
“Balıkesir’de yaşıyorum. Genderqueer birisi olarak Balıkesir’de hayatım benim için zor, dayanılmaz. Ben burada kötü bakışlara ve ırkçılığa, nefrete maruz kalıyorum. Yolda insanlar bana tükürebiliyor, kötü şeyler duyabiliyorum. Bazı insanlar bana hoş geldin derken bazıları da niye buradasın, ülkene git gibi mesajlar veriyorlar bana.
“Buraya gelmeden önce Türkiye’nin benim için iyi bir yer olacağını zannediyordum, her yerin Taksim gibi olacağını, orada yürüdüğüm gibi rahat yürüyeceğim bir yer olduğunu sanıyordum ama öyle olmadı. Balıkesir’de LGBTİ+’lar için bir hayat yok.
“Burada yaşadığım sorunlardan biri dil bariyeri. Anadilim Arapça, ikinci dilim İngilizce. Burada kimse Arapça bilmediği, İngilizce’yi çok az kişi bildiği için zorlanıyorum. Bu benim entegre olmamı zorlaştırıyor.
“LGBTİ+ arkadaşlarım tarafından da zorbalığa uğruyorum. Beni kabullenmiyorlar. ‘Bu şekilde giyinemezsin, erkek gibi giyinmen lazım, ancak o şekilde bizle takılabilirsin, bizle çay içmeye gelebilirsin’ diyorlar. İstediğim gibi dışarı çıkamayacağımı söylüyorlar.
“Ne zaman üstümü değiştirsem, makyajımı yapsam şiddet görüyorum. Üstüme tükürüyorlar yolda, sözlü şiddete maruz kalıyorum. Geçen gün parkta otururken bir adam yanıma gelip bıçağı banka sürterek bana kötü bakmaya başladı. Beni tedirgin hissettirdi. Ne zaman istediğim gibi çıksam kötü gözle bakılıyor. Aynı zamanda ırkçılık yapılıyor bana.
“Buranın vatandaşı olmadığım için haklarım yok. Ben burada şartlara adapte olmaya ve üçüncü ülkeye gidişimi bekliyorum. Adapte olmaya çalışıyorum ama kendimi savunamıyorum. Bana destek olan insanlar da oldu, dernekler de var.”
“Sokak ismini duyduğumuzda aklımıza, korku, tecavüz, ızdırap, gelmesi çok üzüyor”
Ardından Merve, “Lezbiyenim” diyerek başladığı konuşmasını şöyle sürdürdü:
“Sokak ismini duyduğumuzda maalesef aklımıza, korku, tecavüz, ızdırap, gelmesi çok üzüyor. Bunlar dışında olumlu şeyler gelmiyor. Bizim hatıralarımızın ve tecrübelerimizin sonucudur sokak denince aklımızda canlanan. Ben kızlarla aynı yerde kalıyorum. Oda arkadaşlarıma sokak denince akıllarına ne geldiğini sorduğumda özgürlük dediler, gezmek dediler, alışveriş dediler, yürüyüş yapmak dediler, taze bir hava almak dediler. Diğer kızlara sorduğumda kendi tecrübelerine dayanarak güzel şeyler anlattılar. Ancak maalesef LGBT’ler sokağı duyunca karanlık geliyor. Güzel hatıramız yok hiçbirimizin. Sokakta tahkir, tecavüz, aşağılanma, kötü şeyler yaşıyoruz.
“Sadece Türkiye’de böyle değil. Birçok LGBT daha sesini duyurmadan öldürüldü. Afganistan’dan geldim ben buraya. Oradaki trans bir arkadaşımı, ailesi dışarı attı. Seni evde istemeyiz dediler. Sokaklarda da adaletsizlik had safhada. Bu adaletsizlik karşısında kimse sesini çıkarmıyor. Hatta hak ettiğini buldu diyor. Arkadaşım öldürüldü. Kimse peşini sürmedi. Öldüğünde kimse üzülmedi bile. Birisi öldüğünde üzülürsün, dualar okursun, bir şeyler yaparsın. Bir insan ölmüş gibi davranmadılar. Bu olay sokakta yaşandı.
“Birçok LGBT sokakta bu tarz şeyleri çok yaşadı. Doğduğumuz andan itibaren bu olaylarla iç içe yaşıyoruz. Lezbiyenim, yalnız bir kadınım çok sorunlarla karşılaşıyorum. Kendime ev kiralamak istediğimde bana ev bile kiralamıyorlar. Güvensiz yerlerde de yalnız bir kadın olarak yaşamak istemiyorum. Bir Türk arkadaşım kefil olduktan sonra ev kiralayabildim. Göç herkes için çok zordur ancak LGBT’ler için kat kat daha zor. Basit bir kimlik alırken bile çok zorlandım. Bu kimliği almak için ne kadar uğraştım bilemezsiniz. 8 ay bekletilenler de oldu. Kimliğiniz olmadan ev bile kiralayamıyorsunuz. Kimliğiniz olmadan hiçbir şey yapamıyorsunuz. Afganistan, İran, Türkiye gibi ülkelerde LGBT’ler rahat bir şekilde yaşamıyor, iyi bir hayat sürmüyor.
“Bizim haklarımızı savunan Avrupa’dakiler nerede?”
“Neden LGBT’lerin dosyaları bu kadar geç sonuçlanıyor, neden bu kadar zorluğa katlanmak zorundayız? Bizim haklarımızı savunan Avrupa’dakiler nerede? Yunanistan’da kampta tecavüze uğrayan bir arkadaşım var. Yıllarca kaderimiz belirlenmeden yaşıyoruz. Bizim bu dünyada tek istediğimiz sadece yaşayabilmek. Aile yok, destekçi yok, bizi savunacak hükümet yok. En basit hakkımız olan yaşama hakkımız bile alınıyor. Yaşama bile bize verilmiyor. Öldüklerimizin haberi bile olmuyor. O kadar değersiziz ki.
“Dileğim sokak ne anlama geliyor derlerse benim de aklıma özgürlük, gezmek alışveriş gelsin inşallah. Bir kez daha bu toplantıyı yaptığımızda hepimizin aklına güzel şeyler canlanır.”
29. İstanbul LGBTİ+ Onur Haftası tam programı için tıklayın.
Etiketler: insan hakları, yaşam, mülteci, nefret suçları, dünyadan
