31/08/2022 | Yazar: Canan Coşkan
Kendime, kimseye herhangi bir seks borcum olmadığını hatırlatıyorum. Bazen buna inanmakta zorlanıyorum ama bunun doğru olduğunu biliyorum.
Canan Coşkan, Ashley Broadwater’ın 10 Mart 2022’de Autostraddle’da yayımlanan yazısını KaosGL.org için Türkçeleştirdi.
Bu yazı vajinismusla ilgili deneyim aktarımları içeriyor. Okuduktan sonra ihtiyacınız olduğunu düşünürseniz şuradan ve buradan daha fazla bilgi ve destek alabilirsiniz.
Partnerlerime vajinamdan içeri giren hiçbir şeye ilgi duymadığımı söylediğimde ve onlardan durmalarını istediğimde hissettiğim suçluluğu asla unutmayacağım. Kelimeler bir özür gibi, üzüntülü, sessizce ve isteksizce çıkardı. “Seninle çıkmak istemeyecekler” ve “Onları hayal kırıklığına uğrattın” gibi sözler zihnime doluşurdu. Bir anlığına, kaygı uyandıran o düşünceleri sessize almak için “Boş ver, sorun değil, tekrar içime girebilirsin” demeye kendimi ikna ederdim. Ama o keskin acı çok dayanılmaz olurdu.
Vajinismusum var; bu, vajinanın istemsizce kasıldığı, penetrasyonun acı veren ve görünüşte imkânsız hale geldiği bir durum. Tamponlar bile beni korkutuyor ama keşke ped yerine tampon kullanabilseydim.
Partnerlerime “hayır” dediğimde, mantıksal olarak, vajinismusla yaşıyor olmasam bile bana “müsaade” edileceğini biliyordum. Peki ya duygusal olarak? Bu çok daha karmaşık. Ben cinsel saldırıdan sağ kalmış bir insanım. Sınırlarımın önemli olmadığını ya da zaten sınırlarıma saygı gösterilmeyeceğini hissediyordum. Üstelik kadınların başkalarına seks “borçlu” olduğuna yönelik o toplumsal zihniyet kesinlikle yardımcı olmuyor.
Şükürler olsun şu anki kız arkadaşım durumumu anlıyor ve başka yollarla (dahası birazdan) seksten zevk alıyoruz. Ama bir gün başka biriyle çıkarsam, onların vajinismus konusunda o kadar da rahat olmayacağından endişeleniyorum. Buna dair kuşkularım da en fazla erkeklere yönelik çünkü penetratif seks onlar için daha önemliymiş gibime geliyor. Ve geçmişte, erkeklerle çıktığım zaman klitorisimle oynamak gibi başka bir şeyden ziyade çabucak içime girmişlerdi. Bunun sebebi klitorisimi bulamamaları mıydı? Yoksa bana penetre etmek istemeleri miydi? Sanırım cevabı asla bilemeyeceğim.
Gelecekte olası bir partnere “hayır” deme fikri, akla belirli bir korkuyu getiriyor: Onlar uzağa bakar, sinirlenir, homurdanır ve benden vazgeçmeye hazırlanır. Sevilmemekten ya da terk edilmekten çok korkan biri olduğumdan, bu benim kaldırabileceğimin çok üstünde olurdu. Bu konuyu terapide defalarca gündeme getirdim, bende neyin “yanlış” olduğunu ve kendimi nasıl “tamir edebileceğimi” bulmaya çalıştım. Sonsuza kadar bu şekilde yaşayamam ve gözümde canlandırdığım tepkinin hep gerçekten alacağım tepki olmasından korkuyorum.
Kız arkadaşımla ayrılırsak bir daha sevilir miyim?
Omzumda bekleyen tüm bu korkularla, düşüncelerimi düzeltmeli ve bakış açımı sürekli değiştirmek için çabalamalıyım. Kendime, kimseye herhangi bir seks borcum olmadığını hatırlatıyorum. Bazen buna inanmakta zorlanıyorum ama bunun doğru olduğunu biliyorum. Bunu bir arkadaşıma söyleyebilirdim, peki neden kendime söyleyemiyorum? Üstelik durumumu anlamayan veya daha fazlasını yapmam için beni suçlamaya çalışan hiçbir partner benim tipim değil. Bammm, bitmiştir.
Kendime yalnız olmadığımı ve illa sonsuza kadar acı çekmek zorunda kalmayacağımı hatırlatıyorum. Sertifikalı bir seks eğitimcisi olan Elle Chase’in bana dediği şuydu: "Vajinismus, vajinası olan birçok insanın zamanında deneyimlediği [veya] deneyimlemeye devam ettiği ve hâlâ zevk veren seksten keyif almaya devam ettiği bir şey. Vajinismus yüksek oranda tedavi edilebilir bir durum; hatta bir araştırmaya göre vajinismus vakalarının yaklaşık yüzde 90'ı çözülüyor."
Bu durum benim suçum da değil. Chase şunları da söylemişti: "Yanlış bir şey yapmadın. Kırık değilsin, sadece bir vücudun var ve vücutlar şu ya da bu şekilde çoğu insan için zorlayıcı olabilir".
Fiziksel açıdan, penetratif hareketlerin acı verici olması, cinselliğin benim için ortadan kalktığı anlamına gelmiyor. Mesela, klitoral uyarılmaya dibim düşer. Neredeyse her zaman bana klitorisimden dokunulmasından ya da kız arkadaşımın gökkuşağı vibratörünü kullanmaktan zevk alıyorum ki bu, hem onun hem de benim keyif duyduğumuz bir şey. Kültürümüz bize ne derse desin, penetratif seks hiçbir şekilde sekste olmazsa olmaz değil.
Yakın zamanda, ilişkimde samimiyeti artırmanın harika bir yolu olan duyusal odak pratiklerini de öğrendim. Duyusal odak beş adımdan oluşuyor: Her seferinde bir kez genital olmayan dokunma, her seferinde bir kez genital ve memeye dokunma, losyon dahil etme, karşılıklı dokunma ve genital sürtünme (veya hazırsanız kısmi penetrasyon). Kız arkadaşımla denediğimizde ikimiz de beklediğimizden çok daha fazla keyif aldık. Hem duygusal hem de fiziksel olarak bize, birbirimizi o kadar yakın hissettirmesine bayıldık. Bu, birbirimize sevgi, özen ve şükran göstermenin bir yoluydu ve dürüst olmak gerekirse, duygusal bir orgazm gibiydi. Bütün o ön sevişme yüzünden aynı gece daha da yoğun bir fiziksel orgazmla sona erdi. Haberiniz olsun yani.
Daha uzun vadede, bir seks terapisti vajinismusun psikolojik yönüne yardımcı olabiliyor. Bunu henüz –bu ekonomik şartlarda!– denemedim ama bence maddi açıdan imkânı olup da bu meseleye ilgi gösterenler için harika bir seçenek. Chase’in önerisi de şöyleydi: "Fiziksel bir sebebin haricinde, vajinismusun altında yatan psikolojik temele bakmak için bir seks terapistini görmeni kesinlikle tavsiye ederim. Bir terapist, vajinanın ve zihninin penetrasyona alışması için dilatörleri çok yavaş adımlarla kullanmayı denemeni isteyebilir." Söylediğine göre, bir pelvik taban terapistinin genişleme egzersizlerine veya başka fiziksel egzersizlere yardımcı olabiliyor.
Ama istemiyorsanız vajinismusunuzu “tamir etmeye” çalışmak zorunda değilsiniz. Kişisel olarak, bunu yapmak için yanıp tutuşmuyorum. Bu vesileyle Chase şunu da söylemişti: “Ayrıca bu esnada, el veya oral seks, mastürbasyon (karşılıklı veya tekli) ve klitoris ve vulva çevresinde vibratör gibi bir oyuncakla seks gibi penetrasyon içermeyen başka seks türlerini denemek zevki deneyimlemek için harika bir yol".
Yani günün birinde başka biriyle çıkarsam, kendime yakın tutmayı seçeceğim hakikatler şunlar: Kıymetim vajinamdan ya da seksimden gelmiyor. Mevzu bahis soru, kendimi değiştirmeye çalışıp çalışmamam ya da penetrasyonun benim için ne şekilde işe yaramasını sağlamak gerektiği değil. Soru şu: Başlangıç olarak, bunu (penetrasyonu) neden altın standart olarak gördüğümüz. Konu oraya gelirse, benimle aynı şekilde hisseden bir partner bulmakla ilgili kendime güvenmeye çalışıyorum. Ya olmazsa? O zaman da tekli yaşama (ve bir vibratöre) sarılırım.
Etiketler: kadın, yaşam, sağlık, cinsellik, dünyadan, medya okulu
