01/06/2022 | Yazar: Aras Örgen
Programın yoğunluğu ve tatlı yorgunluk ile 17 Mayıs sabahı bayram çocuğu gibi uyandım.
17 Mayıs Derneği 13-17 Mayıs tarihlerinde Ankara’da Uluslararası Homofobi, Transfobi, Bifobi ve İnterfobi Karşıtlığı Günü’nü dev bir program ile kutladı. Organizasyon sürecinde ve etkinliklerde yer alan biri olarak hem yoruldum hem de inanılmaz keyifli vakit geçirdim. Yorgunluğumu atmamla birlikte de neler yaptığımızı bir de kendi gözümden anlatmak istedim.
En temelinde Ankara yasakları ve pandemi sonrası en çok ihtiyacımız olan yüz yüze etkinliklerin bir festival havasında geçmesi bana çok iyi geldi. Aldığımız dönüşlerde de lubunyaların birçoğunun benzer şekilde düşündüğünü gördük. Programı hazırlarken de asıl amacımız da 17 Mayısı bir kutlama havasında geçirmek, bir arada olmak ve bu artan baskı ikliminde bir nefes alanı açabilmekti. Bu nedenle problemlerimizi ve politik sorunlarımızı uzun uzun ele aldığımız toplantılar yerine dans ettiğimiz, partilediğimiz, karikatür çizdiğimiz esenliği bol etkinlikleri programa dahil ettik. Peki neler yaşandı abla? Hepsini anlatıyorum…
13 Mayıs akşamı Haymatlos’da but bir partiyle program açılışı yapıldı. Anj ve benim DJ’lik ve SDJ’lik yaptığımız ‘o’ partinin teması da queen Gülşen’den esinlendiğimiz Lolipop oldu. Lolipoplarımızı yalayarak dans ettiğimiz parti, uzun zamandır en çok eğlendiğim partilerden biri oldu. Özellikle Ankara’ya geldiğimden beri böyle bir parti yaşansın diye manifest ediyordum. #Şükür oldukça keyifli bir gece geçirdik. Disc Jockeyliğinde bacım Anj başta olmak üzere bizimle partileyen tüm lubunyalar, iyi ki varsınız!
Parti sonrasında ise programın ikinci günü Patili Buluşmalar ile başladı. Güzel bir havada patili dostlarımızla birlikte yaptığımız bu piknikle güne güzel bir başlangıç yapmış olduk. Parklar, bahçeler bizimdir diyerekten Portakal Çiçeği’nde 40’a yakın lubunya ve 20’ye yakın patili ally ile keyifli bir buluşma yapmış olduk.
Piknik sonrası ise Sportif Lezbon ile halı saha maçına geçtik. İkinci günün akşamı ise Nuri Harun Ateş ve Eurovision izleme partisi ile sonlandı. Konser öncesinde Nuri Harun’u duymuş ancak dinlememiştim. Beklentimin çok üstünde geçen, bir aradalığı ve lubunyalığın şanını bir kez daha hissettiğim bir akşam oldu.
Konser akşamından sonra Pazar günü ise atölyeler ile başladı. İlk olarak Latin Dans Atölyesinde kurtlar döküldü. Sanırım benim için tüm programın en keyifli etkinliği bu oldu. E sonrasında bi L-Dans ekibi kurmamız yok mu? 17 Mayıs’ı takip edin diyorum. Dans Atölyesinden sonra da Karikatür Atölyesi’ne geçtik. Aslı, Melis ve Bartu’nun yürütücülüğünde 17 Mayıs’a dair karikatürlerimizi çizdik, vegan habbelerimizi alıktık. Oldukça keyifli geçen atölyelerden sonra da akşamı Esmeray’ın Kestirmeden Hikayeler adlı oyunu ile sonlandırdık. Esmeray’ı ilk kez izleyen biri olarak birçok duyguyu bir arada yaşadığım bir deneyim oldu. Esmeray’ı izleyin, izletin!
16 Mayıs Pazartesi gününe geldiğimizde ise, Çankaya Kızları çalışmalarının bir başarısı olan Çankaya Kent Konseyi LGBTİ+ Meclisi’nin tanışma çayına katıldım. Yaşanılan sürecin ve ileride neler yapılacağının konuşulduğu bu sabah çayında, yeni Çankaya sakini olarak ‘kent hakkı mesafedir’ dedim. Yaşlı LGBTİ+’ların Onur günü olarak kutlanan 16 Mayıs’a özel olarak, Hollanda’dan COC Netherlands örgütü ile düzenlenen panelde onların deneyimi ile 17 Mayıs Derneği’nin ‘Yaşlanıyoruz Lubunya’ raporunu dinledik. Akşamında ise İsveç yapımı ‘An Army of Lovers’ filmi gösterimine katılıp seviciler ordusu diyerekten kültürlendim.
Programın yoğunluğu ve tatlı yorgunluk ile 17 Mayıs sabahı bayram çocuğu gibi uyandım. Katılım sınırlı sayıda olduğu için sadece Hafıza Turu’na katılamadım. Ancak sonrakilere kesin geleceğim! 17 Mayıs’ı da eğlenerek geçirdikten sonra akşamında Savoy’daki ‘Bitiş Partisi’ne katıldım. Gerçekten de bitiş partisi de açılış partisi gibi rak rak rak geçti.
Örgütlenmeye 2015 gibi başladım. Seçim coşkusunun ardından o dönem tüm ülkeyi sarmaya başlayan ve hala etkisi devam eden baskı atmosferinin içinde hareket ile temasım ya hak ihlalleri ya da güvenlik üzerine etkinlikler oldu. Örgütlenmeye başlamam ile yasaklar bir arada olunca, yasak içerisinde örgütlenmenin nasıl bir etkisi olduğunu düşündüm. Bu hafta dönüp tüm bunlara baktığımda ne kadar uzun süredir böyle bir şeye ihtiyacım/ız olduğunu yeniden fark ettim. Tüm gün oturup sorunlarımızı konuştuğumuz etkinliklerden sonra yüz yüze yapılan, dans ettiğimiz gullümlü etkinlikleri özlediğimi hissettim. Sanırım çoğumuz da böyle düşünüyoruz. En azından bir 4 gün nefes alabileceğim, yeni insanlarla tanışabileceğim, Lubunyalığımı hep birlikte yaşatabileceğim şeyler bana çok iyi geldi. Esenliktir diyorum!
17 Mayıs ve Kaos GL başta olmak üzere, etkinlikleri destekleyen, gelebilen ve bizimle birlikte varlığını yaşatan tüm lubunyalara çok teşekkürler! İyi ki varız!
*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazı ve çizimlerden yazarları ve çizerleri sorumludur. Yazının ya da çizginin KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki veya çizimlerdeki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.
Etiketler: yaşam
