02/07/2021 | Yazar: Umut Güner
Bir lubunya lubunyalığını yaşayamadığı, paylaşamadığı her anında yalnızdır.
Eser: UN Free&Equal
İstanbul Onur Haftası kapsamında 17 Mayıs Derneğinin düzenlediği etkinliğin düşündürdükleri üzerine
Kaos GL Dergisinin Parisli amcası vardı. Ben tanışdığımda sanırım 60’lı yaşlarında idi. Çok üzülmüştüm, yaşlı bir eşcinsel olmak ne kadar zor diye. Sonradan fark ettim ki üzülürken aslında Parisli amcanın 60 yıl lubunya bir yaşam sürdüğünün farkında değildim. Daha sonra Parisli amcanın yazılarını okuduğumda onun yazdıkları kadar da çoşkulu bir “eşcinsel yaşamım olmadığını” fark ettim ve kendi hayatımın önümden geçip gitti. Lubunyalığıma daha çok sarıldım. Daha çok aşık olmak istedim, daha çok lubunyayla yarenlik yapmak istedim. Kuşaklar arası iletişimin lubunyalara kattığı en önemli değerlerden biri bu olmalı diye düşünüyorum.
Kaos GL Dergisinin sanırım 99 sayısında “Yanlızlık” dosya konusunu yapmak istemiştik. O dönemki yayın kurulu üyeleri de dahil olmak üzere, yanlızlık bizim için “yaşlılığa” ilişkin bir olguydu. Gençken yalnız değildik, yalnız kalamazdık, yalnız kalma isteği sadece ailemizden kopma ve özgür bir yaşam kurma talebimizle olumlu bir anlam yükleniyordu. Bütün olumsuz anlamlarını ise yaşlılığa dair kuruyorduk. Sonrasında lubunya yanlızlığının yaşla başla ilgisi olmadığını anlıyoruz tabi ki. Bir lubunya lubunyalığını yaşayamadığı, paylaşamadığı her anında yalnızdır. Ve bu yalnızlık insanı yaşlandırır.
LGBTİ+ hareketini kendini genç bir hareket olarak tanımlıyor. Ancak artık genç bir hareket değil, nafta! Bu gerçeği kabul etmesi gerekiyor. Bu söylem kendisi genç olmayan insanları yetişkinleri ve yaşlıları kendiliğinden hareket dışına itiyor. Doğal olarak hareketin dilini geliştirmemiz gerekiyor. Hareket içinde örgütlenirken de etkinlikleri planlarken de seks işçisi transların, eşcinsel ve biseksüel kadınların talepleri doğrultusunda planlamalara giderken benzer bir şekilde yaşlı LGBTİ+ kapsayıcılığını gündemimize almamız gerekiyor.
Biz de yaşlı LGBTİ+’ları nasıl kapsayacağımızı yeni yeni öğreniyoruz. Örneğin Zoom toplantılarına, etkinliklerine katılıma yaşlı LGBTİ+’ların katılımı internet okuryazarlığı ile değişebiliyor. Bu sene 17 Mayıs üzerinden düzenlediğimiz yaşlı LGBTİ+’ların katılımını kolaylaştırmak için İnstagram üzerinden etkinlik yapmaya başladık.
40+ Lubunya çalışmalarını aslında lubunya yalnızlığına karşı bir müdahale olarak da düşünebiliriz. Özellikle bunu geçen sene organize ettiğimiz etkinliklerde fazlaca fark ettik. 30+ lubunyalar özellikle etkinliklere katılmak istiyorlardı ve kuşaklar arası iletişime ihtiyaç duyduklarını belirtiyorlardı. Bu sene 17 Mayıs Derneği tarafından yürütülen “balomoz güzeldir” projesi kapsamında özellikle kuşaklar arası iletişimi güçlendirmeyi ve 30+, 40+ kişilerin kendi deneyimlerini paylaşabilecekleri alanları oluşturmaya ve hep birlikte “sosyalleşme” alanlarını çoğaltmayı hedefliyoruz.
Pandemi yaşlılığı, 40+ lubunyalara yansımaları sosyalleşme birbirimizi görme ihtimallerimizi azalttı. Üniversite öğrencisi lubunyalar ailelerinin yanına dönmek zorunda kalırken, bizler evlerimizde yalnızlaşmak zorunda kalıyoruz. Bu yüzden belki artık LGBTİ+’lar bu alanda ne sorunlar yaşıyor diye sormak yerine; ‘genç LGBTİ+’lar, yetişkin LGBTİ+’lar, yaşlı LGBTİ+’lar neler yaşıyor’ sorusunu sormamız gerekiyor. Muhtemelen yanıtlar da farklılaşacaktır.
Bu arada yaşlılık meselesinde bizim de görmediğimiz alanlardan biri mültecilik ve göçmenlik meselesi. Yaşlı, mülteci LGBTİ+’larla nasıl bir araya gelebiliriz sorusuna birlikte yanıt bulmamız gerekiyor. Bu yanıtlar birbirimizi de güçlendirecektir.
40+ lubunyaların açılma deneyimleri farklılık gösterebiliyorlar. 40+, 50+ lubunyalar için bu yüzden hizmetlerden faydalanmaları da etkileniyor. Akran desteklerimiz birbirimiz için bu yüzden değerli oluyor. Bizim için zor olduğu kadar muhtemelen 40+ mültecilerin LGBTİ+ olmaya ilişkin deneyimleri de genç mültecilere nazaran farklılık gösteriyor olabilir. Genç mültecilerin kendi içinde kurdukları dayanışma ağlarına daha rahat dahil olabilirlerken yaşlı mülteci LGBTİ+’lar bu ağlara daha zor dahil oluyor olabilirler. Bu da geldikleri ve geçici kaldıkları bu ülkede daha fazla yalnızlaşmalarına sebep olabilir.
Son olarak 17 Mayıs Derneği’ne bütün bunları tartışma, düşünme ve paylaşma imkanı verdiği için teşekkürler. Biz vazgeçsek de lubunya yaşlılığından 17 Mayıs vazgeçmeyecek ve ‘balomoz güzeldir’ demeye devam edecek.
Etiketler: insan hakları, yaşam
