03/02/2020 | Yazar: Erkan Altay
Acım bitecek diyorlar zamanla ama teselli mi bu sen yokken hayatıma...
Çok acı çekiyorum. Bir melek dokundu hayatıma. Kısacık ömrü oldu. Bir yaşına basamadan öldü. Hayvanlar neden bu kadar kısa yaşarken bir de erken ölüyorlar? Hayatın anlamı canımı mı acıtıyor... Lucky. Canım... Bir yaşına basamadan kaybettik. Hep hastalandı, ameliyatlardan girip, hastalıklardan çıktı ama hiç yaşam sevincini kaybetmedi. Dünyadaki en güzel hayvan gelir ya yoldaşına hayvanlar... Melek geldi bana da o. Keşkelerimde boğulmamak istiyorum şimdi ama hayat mı acıtıyor ölümün mü bilmiyorum Lucky…
Keşke kötü bir şaka olsa dünya. Keşke kötü bir şaka olsa yaşam. Keşke kötü bir şaka olsa yaratıcı kurallar. Keşke bir şaka olsa ölüm. Keşke olmasa masuma ölüm. Keşke olmasa acılar, öğrenmek istemiyorum bu kadarını. Hayat bir sınavsa eğer, hayvanlar bu sınavdan muaf tutulsun. Meleklerin sınavda ne işi var hem? 
Bakışların gözümden gitmiyor. Koşman, boynumda yatman, topunu atayım diye getirmen yanıma, koşulsuz güvenmen sevgimi görüp gözlerimde, şımarıklık bile sandığım hayat dolulukların. Acı çekiyorum Lucky… Ölmemen için yapamayacağım hiçbir şey yokken neden gittin erken? Sensiz olmasın evren ve hatta sonsuz samanyoluna sığmaz hayat sevincini alacak toprağı da sevmiyorum. Burnum akıyor. Gözlerim durmuyor. Yanıyorum ama ateşim bitmiyor, küllenmiyor…
Elimden gitmiyor gözyaşlarım, kalbimden çıkmıyor boş vermiş ve anlamsız nabız atışlarım. Çok yeni bu acı ama geçse ne olacak? Sensiz bu hayatta neden, nasıl, kime yaşanacak… Artık daha çok korkuyorum sevmekten… Bağlanmaktan… Yok olacak mı katıksız acılar, yaşamak mı bu?
Ben kendim için mi üzülüyorum? İyi zamanlarımızı düşünüp kendime mi acıyorum? Neden bu kadar sorguluyorum mu desem yoksa... Çözüm olmuyor en saf sevgiye kurgu. Beynim almıyor çözümleri. İnkâr ediyor meleksiz çözümleri. Adım atasım yok aya adım. Acım bitecek diyorlar zamanla ama teselli mi bu sen yokken hayatıma...
Hayat çok zor ve ben sana kavuşacağımı düşünerek uyurken, hayal oldu gelecek hayallerim. Sensiz nasıl geçecek bilmiyorum hayat. Seni çok seviyorum. Ne olur meleklerin gittiği yere gitmiş ol. Teselli için değil gerçekse ol. Elveda bir yaşına basamayanım… Elveda dünyama ışık gibi doğanım… Elveda sebepsiz gülüşüm… Elveda canımın sıcaklığı… Elveda kimsenin anlayamadığı düşkünlüğüm… Elveda masumiyet müzem... Elveda acımasız dünyanın gülen yüzü… Elveda melek dokunuşum… Oluşum...
Evet, hamdım, pişdim, kavruldum. Evet ama isyan ediyorum bu acımasız acıya… İsyanımda kavrulurken uzaylılara sesleniyorum. Bir gün dünyaya gelirseniz üstün güçlerinizle bilin ki bu dünyada melekler de var ya da vardı. Ama melekler hayvanlardı ve görebilen özel insana en büyük armağandı. Benzer bağlılıklarınız var mı bilmiyorum ama melek dokunuşunun verdiği huzur kısa da olsa pişman değilim yaşamış olmaktan. Çok acı çekiyorum ama ya hiç olmasaydı? Hiç dokunmasaydı bana meleğim… Bu dünyadan geçen meleğim... Bana karşılık beklemeden kattıkların için teşekkür ederim. Hoşça kal.. Hoşça kal meleğim... Hoşça kal…
Etiketler: yaşam
