12/11/2010 | Yazar: Buğra Tokmakoğlu
Çoğu kez hiçbir şey bitmeyecek gibi yaşıyoruz. Ölümü düşünen hiçbir insan yok derler ya, bu da öyle bir şey işte.
Çoğu kez hiçbir şey bitmeyecek gibi yaşıyoruz. Ölümü düşünen hiçbir insan yok derler ya, bu da öyle bir şey işte. Hayatın içerisinde koşuştururken nefes almadan sürekli mücadele ediyoruz, efor sarfediyoruz. Oysaki bir durup geriye baksak, çok haksızlık ettiğimizi göreceğiz kendimize. Zaman zaman durup, düşünmek, yaptıklarımızı sorgulamak gerekli.
A’dan Z’ye akla gelebilecek her konuda yaşanıyor bu koşuşturma. Hele ki duygusal boyutlu bir durum yaşanıyorsa yelkenler fora. Hayat artık bambaşka, her şey eskisinden çok daha güzel. Yapılan, yapılmakta olan her eylem o anda durur ya da farklı bir anlam kazanır. Artık hayatta aşk vardır; sevilen, emek gösterilen bir özne gelmiştir yanımıza.
Bu kez kurgu bu özne üzerinden başlar. Yapılan planlar, geleceğe dair beklentiler hep bu özne üzerinden yürütülür. Beraber olunan her dakika, yaşanan her anı sanki hayatın en güzel ve en özel anları gibi canlanır zihnimizde. Mutluyuzdur artık. Hayat çok keyifli…
***
Yolunda gitmeyen, gözümüze hoş görünmeyen, kulağımıza hoş gelmeyen durumlarda yaşanabilir haliyle. Hayat bu sonuçta. İlk bakışta çok da umursanmayan bu durumlar gün gelip ciddiye alınmaya başladığında işler sarpa sarmaya başlar. Ufaktan tahammülsüzlüklerle yıpratılır bedenler. Eski doyum ve eski heyecanlar da yitince hayat o eski monoton haline dönüşür birdenbire. Rutinler devreye girer, tatsız koşuşturma tekrardan başlar, tüm hızıyla…
Hayatın en önemli öznesi, tüm koşuşturmalardan daha önemli olan kişi, geleceğe dair beklentilerin zirve yaptığı, planların baş tacı insan birdenbire çıkar hayatımızdan. Tüm dünya yıkılır bir anda. Emekler, yaşananlar, heyecanlar, istekler, beraberlik yolunda atılan adımlar…
Dinlenilen müziğe yansıyan duygusal durum içinden çıkılmaz hale gelir. Hayat kötüdür, işler yolunda gitmiyordur. Bu kez bu kötü durumun üstesinden gelmek için yeni bir uğraş bulunur. Ya işe sarılınır, ya bir hobiye…
Bakılır ki aslında önemli değilmiş o kişi, sadece yaşananlar o anla birleştiğinde anlamlıymış sadece. Kimse ve hiç kimse bizden önemli değil.
***
Ve üç gün sonra yeni biri girince hayata tekrardan başlamış bu serüven. Hayatımın anlamı öznesi sen, planlarımın baş tacı yine sen…
***
Ne kadar inanıyoruz kendi yazdığımız senaryolara?
Etiketler: yaşam
