09/12/2021 | Yazar: Alaz Akdağ
Sen erkek misin Alaz? Erkek nedir ki? Kaybolan ama sonunda yine sana dönen cüzdanın gibi.
Adeta ne yazayım, ne diyeyim diye başlayan, gövdesi görünen ama kökünün yerini ya da varlığını bilmeyen bir ağaç gibi. Ağaç ,toprak, deniz ve su. Sanırım bu kelimelerin bu denli parlaması sebepsiz değil, sebepler var sanırdık hep değil mi? Belki de vardır ama aramaktan, bulmaya çalışmaktan, her şeyi rasyonelleştirmekten yorulduk. Artık olduğu ya da olduğunu sandığımız gibi mi bırakıyoruz? Bırakıyoruz? Cidden bıraktık mı? Ssss... hadi ‘mış gibi’den devam edelim, hepimiz biraz öyle yapmıyor muyuz?
Beynini nadasa bırakmıştın değil mi? Bıraktın mı gerçekten? Senenin ilk yağmurunda, puslu havada ilk ne düşündün? İlk kardakini mi? Biliyorsun da pekâlâ bilmiyorsun. Hey, bu konuda anlaşmıştık sanki. Söz vermedim değil mi, dolayısıyla anlaşmıştık sayılmayız. Peki, günden kaçsan da geceler izin verecek mi? Nedir bu bitmek bilmez anlatma isteği? Günler uzundu, artık geceden yemeye başladık, yine de bu gecelerin uzunluğu mutabık olduğumuz noktada bence. Ne zor uyumak, düşünmeden. Gerçekle düşün ayırdına varmak.
Korkuyorsun dibinde çığlık atan düşlerinden, bu yüzden aylardır kendini yormanın türlü hallerini aradın. Savunmasızsın. Aynı, gece uykunda ben erkeğim diye bağırdığın gibi. Sen erkek misin Alaz? Erkek nedir ki? Kaybolan ama sonunda yine sana dönen cüzdanın gibi. Tekrar tekrar karşında yaşananlar, düşünceler, duygular. O tüm özgeliğiyle orada, yalana gerek yok. Onu, dolapta-kutuda bırakmaya karar vermiştin değil mi? Sonra bir baktın ki yeni cüzdanında yerini çoktan almış. Nereye gidersen git yanında götüreceğim şeyler gibi. “Bir şey olacaksa da yanındayken olsun istemez misin?” Hep Alamancı gibiyiz. Ne içeride ne dışarıda, sanırım 5. sınıfta elektro gitar sesine âşık olmamı sağlayan cambaz benim. Ben de merak ediyorum bu yolun sonunu.
Yol demişken, 10 ay oldu. Sakalım var, bir süre bıyığımı dudağımın kenarında kalan yiyecek artığı sansam da bıyığımsım var, inanabiliyor musun? Ben arada aynada kendime bakıp şaşırıyorum. Hey uçurtma, sen de şaşırırdın bence, iplerin dolansa da bir anlığına çözülüverirdi. Ansızın çözülüveren iplere, bileğimizden gitmesin dediğimiz izlere, çizgilere... Benim adım Alaz, ben Alaz'ım inanabiliyor musun? Bir de 25 değil 24.
*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazı ve çizimlerden yazarları ve çizerleri sorumludur. Yazının ya da çizginin KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki veya çizimlerdeki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.
Etiketler: yaşam
