02/11/2020 | Yazar: Nazlı Yıldırım
Beni bilmekten uzak, kendi doğrularınızda boğdunuz zamanda birikmiş tüm güzelliklerin hatrını.
Göğ bulutlarını toplarken ince ince eğiliyordum kendime. Ayaklarım nemliydi sizinle yan yana yürüdüğüm dünya toprağında. Sizde olağan ne varsa kendimde gizliliğe yatırdım. Sizin bildiğinizi kendime yabancı kıldım. Hanginiz sırtıma yaslandıysa yüreğim bir hemcinsimin ağzından öptü diye terk ettiniz. Beni bilmekten uzak, kendi doğrularınızda boğdunuz zamanda birikmiş tüm güzelliklerin hatrını.
Yüzünü caddeye çevirmiş sokaklarda ele avuca sığmayan sevgimi içime yuttum. Vaktinde söylenilmeyen aşk cümlelerim ağzımı rutubetlendirdi. Coğrafyanın hangi sınır kapısı beni evime götürürdü? Size ait olanı kendime ait kılmak için.
Gözlerim kör.
Kulaklarım sağır.
Dilim aksak.
Sadece bunları bildiniz. Bunları saydınız pul pul. Sevginizi tanrı tarafından çizilmiş şeylerin ötesine taşıyamadan sararttınız. Bileti ise bana kestiniz.
Ben hâlâ sizin gölgenizdeyim. Buradayım. Hep.
Etiketler: yaşam
