16/03/2021 | Yazar: Nazlı Yıldırım

Kendini doğuran bir sessizlik geldi, aramıza kıvrıldı.

Kesik fotoğraflar – 5 Kaos GL - LGBTİ+ Haber Portalı

Fotoğrafların oyuklarına bakıp “Neden?” demiştin. Bense “Beni bir arkadaş olarak görmediler. Kimliğimden ve düşüncelerimden dolayı.” Sense bir süre bakıp anlam veremediğinde “Ne varmış ki sende?” diye devam ettiğinde boşluklarımı büyütmeye devam ediyordum. “Arkadaşlığımdan hiçbir zarar görmemelerine rağmen sırf ‘ibneyim’ diye birlikte yaşanılacak iyilikleri ve güzellikleri eksilttiler.” Tekrar anneme baktığımda “Bu kadar itilecek kadar ne suç işlemişim?” diye sormuştum. Kendini doğuran bir sessizlik geldi, aramıza kıvrıldı. 

Ara sıra sorardın İstanbul’daki arkadaşların nasıl? Onlarla hâlâ konuşuyor musun diye… Upuzun bir sırtım. Sırtımdan içime kayan bir kuyu. Ne ip sarkıtılır ne merdiven dayatılır. Senin yalnızlığının bir parçasıydım. Sırf sevgimi paylaşacak kadar yakın bulduğum insanlar var diye kendimi şanslı hissederken aslında seninle birlikte daha da kuyulaşıyordum. Alıkonulmuş bedenime ve ruhuma kavuştuğum andan itibaren sırtım upuzun. İçime uzayan bir kuyunun duvarlarını kırmaya çalışıyorum. Tıpkı senin gibi…

Biraz biraz anlattığımda anlıyordun. Ya da bana öyle görünüyordun. Bilemiyorum. Ama suskunluğundan yanımda oluşunu hissediyordum hep. O yüzden senin yanımda oluşlarını toplayıp içimdeki kocaman boşluklar gözler diktim. Kocaman kocaman gözler. Işıltılı. Parlak. Pırıl pırıl gözler. Her ağlayışlarda şekerlemeler dağıtan gözler. Yüzümdeki, bedenimdeki, içimdeki kusurlarımı seven, öpen, örten, sarmalayan gözler. Senden ne varsa hepsini aldım, yerleştirdim kocaman gözlere. Şimdi boşluklarımdan senin gözlerin bakıyor bana. Zaman uzağında tutuyor seni benden. Ne zaman dönüp baksam sorduğun sorular aklımın yamacında. Hâlâ cevaplıyorum. Uzun bir söyleşi bizimki. Sen sor ben hep yanıtlayayım. Sen sor ben hep öpeyim. Sen sor ben hep sarılayım. Sen sor ben hep çoğalayım. Yeter ki suskunluğun yanımda olmaya devam etsin. Çünkü sadece sendin. Kusurlarımdan öpen. Daima. Şimdi fotoğrafın oyuğundan, içimdeki boşluğumdan sadece senin gözlerin parlıyor. Pırıl pırıl. Her neredesin bilmiyorum ama daha fazla terk etme beni. 

*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazı ve çizimlerden yazarları ve çizerleri sorumludur. Yazının ya da çizginin KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki veya çizimlerdeki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.



Etiketler: yaşam
nefret