10/05/2021 | Yazar: Nazlı Yıldırım
Kendi ömür hırkam olacaktı artık. Aradan onca sene geçti hâlen örüyorum ömür hırkasını.
“herkes birbirinin içinde ürkek yabancı gibi
Aşksız bir gece var hepsinin yüzünde”
Veysel çolak
Bir otoparkın bahçesine yapılmış iki gözlü evin penceresi, duvarındaki küflerini biriktirirken bir akşamüstüydü yüzüme ilk kez baktığım. Ücra bir elyazması gibiydi hikâyesi devam eden. Ömür hırkasını örerken kullandığım ipler, tığ ucunda verdiğim şekiller hep başkalarına aitti. Yüzüme ilk kez baktığım bir akşamüstünde üzerimdeki ömür hırkasını çıkarmış, atmıştım. Yarısı bitmiş zamanın kalan kısmında kendi iplerimi yarattım. Kendi örgü biçimimi oluşturup yeniden başladım örmeye. Kararımı verdiğim an ise döndüm Ankara’ya. Kendi ömür hırkam olacaktı artık. Aradan onca sene geçti hâlen örüyorum ömür hırkasını. Üzerime geçirdiğimde öyle güzel olacak ki, öyle güzelleşeceğim ki bana ait olan tek yaşamımın anıtı olacak yeryüzünüzde. Gözlerinizin önünden hiç geçmemiş olacağım. Hatırlayacaksınız hep.
Otoparka giren arabaları saydım. Pencerenin önüne döşenmiş betonun yarattığı küf, daracık odamın duvarlarını kaplarken bir cümleden geçiyordum. Göğünü dışarıda bırakan pencerenin çatlayışındaki ses, “Küllerini eskit. Onlardan kurtul.” diyordu. Bir cümleden geçerken önce küllerimi eskittim. Sonra onlardan kurtuldum. Benim kendimle aramdaki zaman yırtılmış, rüzgâr tazelenmiş, çimler biçilmiş, toprak sulanmış, ağaç güneşlenmiş, yepyeni narlar büyümüştü artık. Bu zamana kadar bedenimin şekil aldığı ifadeler yüzümde mutsuz okunurken sizler tarafından şimdi ise sizin kendinizi tecrit ettiği yerde ben özgürleşeceğim hikâyemde.
*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazı ve çizimlerden yazarları ve çizerleri sorumludur. Yazının ya da çizginin KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki veya çizimlerdeki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.
Etiketler: yaşam
