05/07/2021 | Yazar: Nazlı Yıldırım

Ara sokaklara dağılsak da yüzümüzde biber gazı, sırtımızda cop, bacaklarımızda plastik mermi olsa da biz yine hep beraber kalabalık olmaya devam edeceğiz.

Kesik fotoğraflar-9 Kaos GL - LGBTİ+ Haber Portalı

2013. İlk kez İstanbul Onur Yürüyüşü’ne katılacaktım. Yürüyüşe katılacağım sabahında keyifli ve heyecanlı uyanmıştım. Kaldığım kız öğrenci yurdun yemekhanesinde kahvaltımı yapıp hemen hazırlanmaya başlamıştım. Hazırlanırken aklımdan neler geçirdiğimi hâlâ hatırlıyorum. Kız arkadaşımla birlikte arkadaşları da alıp hep birlikte kalabalıkça yürüyüşe gitmenin nasıl bir şey olduğuna dair duyduğum merak vardı.

Yürüyüşün başlamasına daha varken buluşma noktalarına öncesinden gidip etrafı gözlemiştim. İlk kez o an yalnız olmadığımı ve sayısızca insanların bir araya gelmesiyle daima güzel şeylerin olabileceğini anlamıştım. İçimdeki ağırlık çözülmüş, sırtımdaki kambur hafiflemişti. Git gide kalabalıklaşıyordu cadde. Kimileri sevdiğiyle, kimileri sevdikleriyle, kimileri ailesiyle, kimileri ise yalnız gelmişti. Yanı başım boş olsa da karşımda çoğalan kalabalığın yalnız olmadığımı söylemesiyle hüznümü temizleyip cadde boyunca açılan bayrağın kenarından ben de tutmuştum. Hep birlikte, beraberce bayrağı Karaköy’e doğru taşırken kendi ömrüm boyunca bayrağın her rengini yaşayarak taşıyacaktım.

İlk kez katıldığım 2013 İstanbul Onur Yürüyüşü’nde tüm yalnızlığıma rağmen müthiş mutluydum. Karşımda uzayıp giden kalabalık beni kucaklıyordu. İlk kez kabul görülmüştüm. Bedenimdeki titreyişi ve içimdeki ağız dolusu heyecanı hâlâ unutamıyorum. Hissettiğim kırgınlık sadece neden daha önce yürüyüşlere katılmadın, olmuştu. Artık hiçbir yürüyüşü kaçırmayacaktım. Avaz avaz buradayım, buradayız diyebilmek için ben de kalabalıklaşacaktım.

Yürüyüş bittikten sonra herkes mekânlara dağılmıştı. Bense yaşadığım bugünü kime anlatabilirim diye yurdun yoluna tutmuştum. Düşünerek yürümeyi sevdiğim için tramvaya binmemiş, yurda yürüyerek varmıştım. Karaköy’den Çemberlitaş’a yürürken bugünün bendeki yerini nasıl kaydedebilirim, kimlerle paylaşabilirim, bugünün hatırasını sürekli kılmak için ne yapabilirim derken çoğu yanıtsız kalmış ve sıcak bir duş sonrasında kendime “Asla unutma.” diyerek söz verdirtmiştim.

Her sene yürüyüş yasaklandığında hep 2013’ü hatırlatıyorum kendime. Ara sokaklara dağılsak da yüzümüzde biber gazı, sırtımızda cop, bacaklarımızda plastik mermi olsa da biz yine hep beraber kalabalık olmaya devam edeceğiz. Tekrar 2013’teki gibi cadde boyunca bayrağı hep birlikte taşıyacağız. Dağılmayacağız. Çünkü hep buradaydık, siz görmediniz.

*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazı ve çizimlerden yazarları ve çizerleri sorumludur. Yazının ya da çizginin KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki veya çizimlerdeki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.

 


Etiketler: yaşam
nefret