Saldırı, İsrail’in yapmacık toleransını gösterdi

Bu adımlar bizi diğer karanlık köşelere götürebilirler ama nefret cinayetleri geçmişte de işlendi ve gelecekte de işlenmeye devam edecek. Belki sanık içindekileri dışarı saçtı ve bitti, ama dışarıda uğursuz esintiler esmeye devam ediyor.

 

Nefret cinayetleri –eğer bu gerçekten bir nefret cinayeti idiyse- bizi tekrar aynı şekilde hayrete düşürüyor; oysa bu yeni bir şey değil.

 

Kısa bir süre önce ifade edildiği gibi, cinsel eğilimler meselesi ile ilgili yasalar, olumlu ve ilerici yasalar; yirmi yıl önce bu kadar ilerici değildi. 1980’lerde Shulamit Aloni ve ben eşcinselliği hayvanlarla cinsel ilişkiye girmekle bir gören bir paragraf içeren yasayı kitaplardan çıkarma girişiminde bulunduk. Otuz beş parlamento üyesi önerimizi destekledi, fakat dönemin başbakanı Menahem Begin yaptığı bir konuşmayla parlamentoda bizimle dalga geçilmesine neden oldu.

 

İsrail başlangıçtan bu güne uzun yol kat etti. Başbakan Binyamin Netanyahu dün kabine oturumunu her türlü fobiyi lanetleyen ve daha fazla tolerans talep eden bir konuşmayla açtı.

 

Siyasi partiler eşcinsel temsilcileriyle pek gurur duymuyorlar; hatta eşcinsel üyeler açıldıktan sonra bile onları ‘kapalı’ tutuyorlar.

İlk olarak Marcia Freedman vardı, sonra parlamentodaki kısa dönemi boyunca etkili çalışmalar yapan Prof. Uzi Even. Şimdi ise Nitzan Horowitz var.

 

Ne zaman gey ve lezbiyen camianın tavrı ve hayat tarzı ile ilgili bir itham duysak, itham sahiplerinin cinler tarafından ziyaret edildiği şüphesine kapılıyoruz. Bu şahsın saklayacak nesi var? Yahudi iskeleti gardırobunda ne saklıyor?

Psikolojinin derinliklerine dayanmadan, insanlara karşı hayvanmış gibi, öfke dolu ve iğrenç olan bu saldırılar nasıl açıklanabilir?

Nedeni olarak günahları kendi cinslerinden etkilenmek olan kadınlar ve erkekler gösterilen, başımıza gelen bu korkunç felaketler nasıl açıklanabilir?

Bu ülkede ve dünyanın başka yerlerinde aile değerlerini en önemli öncelik olarak kabul eden kurumlar var. Buna rağmen bu kurumlar fuhuş örgütleriyle de bağlantılılar. Sadece ve sadece tek bir kadına bağlılık yemini etmiş olan kişiler, genç asistanları ile yatakta çıplak basılıyorlar. Ve eşcinsellere karşı zehir zemberek konuşup hakaret edenler, karanlık köşelerde ve tuvaletlerde geylerin peşinden koşuyorlar. Bu bir saplantı.

 

Usullere uygunca hazırlanmış yasalar usullere uygunca işleyen bir toplum garanti etmez. Onur yürüyüşleri bazı grupları rahatsız ediyor. Yine de mucize eseri son yıllardaki yürüyüşler bir bıçak darbesi bile olmadan tamamlandı. Sadece Tel Aviv’de LGBT bireyler kendilerini rahat hissediyorlar. Bu nedenle mi bu saldırı onca yer arasında burada oldu?

 

Geçenlerde gazetelerde, rezerv bölümünde tabur komutan yardımcılığına atanan çalışkan bir memur hakkında çıkan yazıyı okudum. Fakat emri altındakiler yakınmışlar, ‘hiçbir şekilde gey biri bizden sorumlu olamaz, bizim gibi erkeklere bu yakışmaz’.  Yine geçenlerde, İsrail’in İran’a karşı halkla ilişkiler kampanyasını yoğunlaştıracağına dair bir yazı okudum. Dışişleri bakanlığımız dünyadaki tüm gey ve lezbiyen grupların bir listesini çıkarıp, Ayetullah ve adamlarının önderliğinde yürütülen eşcinsel idamları hakkında açıklamalar yapmayı planlıyor. Umarız ki bu kampanya tüm koalisyonun desteği altında gerçekleştiriliyordur, her ne kadar koalisyon üyeleri arasında eşcinselleri ‘infaz edilmeleri gereken sapıklar’ olarak değerlendirenler olsa da. İran karşıtı kampanya kısa ömürlü ve çok masraflı oldu.

Burada yalnızca başbakanları değil, eşcinselleri de vuruyorlar.(AE)