01/11/2017 | Yazar: Yıldız Tar
Kim bilir belki de içindeki sular beni yukarıya taşır diye yorulana kadar zıplıyordum.
Kim bilir belki de içindeki sular beni yukarıya taşır diye yorulana kadar zıplıyordum.
Güzel bir gün dizisinin üçüncü yazısında Zekican Sarısoy, kendi çizimi ve anlatısıyla bizleri beş, altı yaşlarına götürüyor ve apartman boyunu geçme çabasını anlatıyor:
Hatırladığım güzel günlerden biri; yaklaşık beş, altı yaşlarında olduğum zamanlardaydı. Ailenin pek çok ferdinin aynı alanı paylaştığı apartmanda, apartmanın önünde içine su sayaçlarının saklandığı bir depo vardı. Depo dediğime bakmayın, öyle kocaman bir şey değildi. Beş, altı yaşlarında bir çocuğun tırmanabileceği kadar yüksekti. Üzerine çıkıp zıplardım çoğunlukla. Zıpladıkça sanki apartmanın boyunu, boyum geçecekmişçesine keyif alırdım. O zamanlardan aklımda kalan bu anı, benim mutlu olduğum, zıplarken her şeyi, herkesi unuttuğum bir ana, güne tekabül ediyor. Kim bilir belki de içindeki sular beni yukarıya taşır diye yorulana kadar zıplıyordum.
-Napıyorsun sen?
-Zıplıyom ben.
Sen de yazmak istemez misin?
Herkesin güzel günü kendi rengindedir. Kimisinin puslu mavi, kimisinin altın sarısı, kiminin ise alabildiğine yeşil, yemyeşil…
Peki senin güzel günün ne renk? Güzel bir gün dendiğinde aklına gelen o gün neler yaşadın? Kimler vardı yanında? Yalnız mıydın, kalabalık mı? Ne giymiştin? Ne yapıyordun? Çekinme yaz bize…
Yok ben hayalimdeki güzel günü yazacağım diyorsan o da olur.
Güzel günlerimizi hatırlamak, hatırlatmak, paylaşmak bir mail uzaklıkta: yildiz.tar@kaosgl.org
KaosGL.org’taki yanı yazı dizimizin parçası olmak için tek yapman gereken yildiz.tar@kaosgl.org adresine güzel geçen bir gününü yazmak. Bir de varsa elinde o günden bir fotoğraf…
Yazı dizisindeki diğer anlatılar:
‘Güzel bir gün’ yazı dizisi başlıyor
Güzel bir gün: Sesim kendi boşluğumda yankılanmıyor artık
Güzel bir gün: Işığı kucaklamışçasına parıldayan gözler
Etiketler: yaşam
