02/05/2022 | Yazar: Yıldız Tar
LGBTİ+’ların 1 Mayıs’taki işini Ankara’dan Zülal Alaz anlatıyor: Zamanında bir sürü yerde çalışmış, şu anda da işsizler kervanına katılan bir lubunya olarak bana neden orada olduğumu soranlara soruyorum; başka bir şansım mı var?
LGBTİ+’lar her yıl olduğu gibi bu yıl da dört bir yanda 1 Mayıs alanlarını doldurdu. Ancak bu yıl, on yıllar öncesine ışınlanmayı tercih edenler, “LGBTİ+’ların 1 Mayıs’ta işi ne” diye sordu. Biz de bu soruyu ciddiye aldık, alanlardaki LGBTİ+’lara yönelttik. “1 Mayıs’ta işin neydi aşko” diye sorduk.
Zülal Alaz, Ankara’dan bildiriyor:
1 Mayıs'a Ankara'da birkaç lubunya arkadaşımla birlikte katıldım. Orada ne işimiz olduğunu soranları madilemek önemli bir motivasyon kaynağım oldu. Şimdi neden gittiğimi açıklayayım. Ben fabrikada öldürülmüş bir işçi babanın ibne, dönme çocuğuyum. Zamanında bir sürü yerde çalışmış, şu anda da işsizler kervanına katılan bir lubunya olarak bana neden orada olduğumu soranlara soruyorum; başka bir şansım mı var? Lubunya olduğu için işten atılan, işe alınmayan bir sürü insan varken, seks işçiliğini görmezden gelip güvencesizliğe iten yığınlar varken, sendikalar bizi görmüyor ve üstüne sınıf mücadelesi veren herkeslerden sürekli fobiye maruz kalıyorken ben nasıl 1 Mayıs'a gitmeyeyim?
Sömürüsüz, sınıfsız, sınırsız, patronsuz, pezevenksiz, kafessiz bir dünya yaratmak uğruna mücadele ediyorum. Bu mücadelem 1 Mayıs'ta LGBTİ+larla ilgili tek bir tane slogan atmayan, LGBTİ+ bayrağı taşımayan, bizim attığımız sloganlara eşlik etmeyen, bizleri "cici, renkli" öznelermiş gibi gören her parti, sendika, örgüt ve oluşuma madilenmemi gerektiriyor. Görmezden geldiğiniz lubunya işçileri, seks işçilerini "Hayır hayatım, sınıfı bölmüyoruz, hak mücadelesi veriyoruz!" diyerek göstermem gerekiyor. Bugün Ankara 1 Mayıs'ında birlikte gittiğim lubunya arkadaşlarımla tam olarak bunu yapmaya çalıştım. Bize gülüp bakanların arasından bayrağımı taşıyarak, susanlara inat "Dönmeyiz, dönmeyiz biz bu yoldan dönmeyiz!" diye bağırarak dolandım bütün meydanı.
Bizlerin renkli şirin bulutlar değil politik özneler olduğumuzu, hayatın her alanında var olduğumuzu, LGBTİ+ haklarının insan hakları, sendikal haklar olduğunu kabul edene kadar da bağırmaya, haykırmaya devam edeceğiz. Kurtuluş yok tek başına, ya lubunyalarla ya hiçbirimiz!
Etiketler: insan hakları, çalışma hayatı
