02/05/2022 | Yazar: Yıldız Tar
LGBTİ+’ların 1 Mayıs’taki işini Ankara’dan Mertcan Doğan anlatıyor: Alışın gitmiyoruz, buradayız ve burada olmaya devam edeceğiz!
LGBTİ+’lar her yıl olduğu gibi bu yıl da dört bir yanda 1 Mayıs alanlarını doldurdu. Ancak bu yıl, on yıllar öncesine ışınlanmayı tercih edenler, “LGBTİ+’ların 1 Mayıs’ta işi ne” diye sordu. Biz de bu soruyu ciddiye aldık, alanlardaki LGBTİ+’lara yönelttik. “1 Mayıs’ta işin neydi aşko” diye sorduk.
Mertcan Doğan, Ankara’dan bildiriyor:
Lubunyalar olarak her yıl olduğu gibi bu yıl da bayraklarımızla, dövizlerimizle, sloganlarımızla 1 Mayıs alanlarındaydık ve gelecekte de alanlarda olacağız. Bu değişmeyecek bir gerçek. Lubunyaların 1 Mayıs’ın öznesi görülmemesini ve alandaki varlıklarının yadırganmasını LGBTİ+’ların emek mücadelesine dair hafızasının yok sayılması olarak yorumluyorum. LGBTİ+’lar yılardır dünyanın her yerinde 1 Mayıs’larda toplumsal muhalefetin bir parçası olarak kendi sözleriyle ve kimlikleriyle alanları dolduruyor ve emek sömürüsüne karşı mücadele ediyor. Ankara’da ilk kez alana çıktığım günden beri bir lubunya olarak her yıl 1 Mayıs’ta onurla yürüdüm çünkü yaşamın her alanında farklı biçimlerde maruz kaldığımız şiddete karşı sesimizi yükseltmenin önemine ve bir arada olmanın gücüne inandım. Alanda hep birlikte mücadele ettiğimiz patron düzenin aynı zamanda sisheteroseksist bir düzen olduğunu bilerek gökkuşağı bayrağımı salladım, “susma haykır, ibneler vardır” diye slogan attım. Meydana “Orak, Çekiç, Vibratör, Titresin Her Diktatör!” döviziyle çıktım çünkü bir lubunya olarak bedenlerimizin emeğimizi ürettiğimiz başat mekânlar olduğunu ve bedenlerimizi; cinselliğimizi, fiziksel ve ruhsal sağlığımızı hedef alan bir biyoiktidar karşısında mücadele etmenin yine kendi bedenlerimizi özgürleştirmekten geçtiğini biliyorum. Pek çok insana “anlamsız” ve “sığ” gelen sloganların ve dövizlerin arkasında böyle bir karşı çıkış var. Cinsel yönelim ve cinsiyet kimliklerimizden dolayı emeğimizi üretebileceğimiz alanlardan dışlanan, yoksullaştırılan ve güvencesiz yaşamlara itilen LGBTİ+ emekçiler olarak 1 Mayıs’ı kutlamanın sonuna kadar hakkımız olduğunu düşünüyorum. Alışın gitmiyoruz, buradayız ve burada olmaya devam edeceğiz!
Etiketler: insan hakları, çalışma hayatı
