17/04/2021 | Yazar: Kaos GL
Mülteci LGBTİ+’lara sorduk: Günün nasıl geçti? Onlar yanıtladı, Arapça ve Farsça’dan çevirdik ve sizlerle paylaşıyoruz. 4. hikayeyle karşınızdayız: Nereli Olduğumu Sordu
Kaos GL Mülteci Hakları Programı LGBTİ+ mültecilerin ikamet ettikleri şehirlerde temel haklara, resmi organlara ve sosyal ağlara erişimlerinin kolaylaştırılmasını hedefleyen program, bu doğrultuda program bünyesinde çalışan avukat ve sosyal hizmet uzmanları aracılığıyla hukuki ve sosyal danışmanlık sağlıyor. Bütün bunların yanı sıra çeşitli konularda eğitimler ve sosyal etkinlikler düzenliyor.
Program, 2020 yılı boyunca Farsça ve Arapça konuşan LGBTİ+ mültecilerle bir araya geldi. Bu etkinliklerin bir bölümü çevrimiçi drama atölyeleriydi. Kaos GL Mülteci Hakları Programı, mülteci LGBTİ+’larla 23, 25 ve 27 Kasım tarihlerinde tiyatro ve performans sanatçısı Gökçe Yiğitel yürütücülüğünde dramanın bir alt kolu olan ‘Hikaye Anlatımı’ atölyeleri düzenledi. Atölyelere yedi şehirden mülteci LGBTİ+’lar katıldı ve hikayelerini anlattı.
Bugünden itibaren “Her günümüz değerli ve anlatmaya değer” diyerek o hikayeleri KaosGL.org okurlarıyla paylaşıyoruz. Dördüncü hikayeyle karşınızdayız. M, kafede çalıştığı bir günü anlatıyor…
***
Bugün Pazar günü, saat 13:50. Bu mesajı gece yarısı yazıyorum: Genelde sadece cumartesi ve pazar günleri bir kafede çalışıyorum.
Sabah saat 7.30’da uyandım. Kafeye gittim. Hava biraz soğuktu. Kafeye ilk girdiğimde müşteriler vardı.
Çalışmaya, kahvaltı ve çay siparişleri almaya, temizlik yapmaya başladım kafede.
Her zaman aklımı meşgul eden olumsuz şeyleri düşünemeyecek kadar meşguldüm.
Hep ayın başını ve kira, yiyecek ve içecek için nasıl para biriktirebileceğimi düşünüyorum.
Saat 4’te bir olay yaşadım, bir müşteri nereli olduğumu sordu. Suriyeliyim dedim. Müşteri “bana Türk bir garson gönder” dedi.
Dünyayı çok küçük hissettim. Gidip söylediği şeyi kafenin sahibine aktardım.
Üzüldü ama bir şey yapmadı. Türk bir garson gönderip siparişi aldı.
Ben lavaboya gittim ve ağlamaya başladım.
Sonra gözyaşlarımı sildim ve eşcinsel olduğum için ailemin beni kabul etmediğini hatırladım.
Bu yüzden, yabancı beni, Suriyeli beni kabul etmezse üzülmemem lazım.
Hiçbir şey olmamış gibi günüme normal bir şekilde devam ettim ve yüzümde bir gülümseme taklidi yapmaya başladım.
Akşam saat sekiz oldu. Yemek vakti geldi. Ama hiçbir şey yemek istemedim.
Kendimi yemeğe zorladım.
Genel olarak, günüm yorucu, hüzünlü ve aynı zamanda çok yoğundu.
Eve saat 10'da döndüm. Yıkandım. Müzik açtım ve dinlemeye başladım. Eilish’in “Lovely” şarkısını tekrar tekrar dinledim. Onu dinlemekten asla sıkılmam.
Birçok arkadaşım var ama onları şahsen tanımıyorum. Hahaha
Onları sadece internetten tanıyorum, kalbimdeki en değerli ve kıymetli kişi, Almanya'dan Larry.
Çok sevdiğim ve bf olarak saydığım bir insan. Onunla hiç buluşmadık.
Umarım buluşuruz.
Onunla yarım saat konuştum. Kafede başıma gelen her şeyi anlattım. Bugün kilisede benim için dua edip mum yaktığını söyledi.
Çok çok mutlu oldum.
Umarım UNHCR beni arayıp ülkenin seçildiğini söyler ve umarım ülke Almanya'dır. Bu şekilde Larry ile buluşabilirim.
Muhasebe Bölümü mezunu olduğum için muhasebeci olarak iş bulmayı umuyorum.
Umarım annem babam beni affeder ve eşcinsel olup olmadığıma karar verenin ben olmadığımı anlar.
Nesneler: servis tepsisi. Temizlik süpürgesi. Bulaşık deterjanı.
Eylem: servis yapmak
Beden: Sağ Elim
Etiketler: insan hakları, kültür sanat, mülteci
