16/05/2021 | Yazar: Kaos GL
2018’den geliyoruz: Kaos GL dergisinin Yaşlılık dosyasında kim, ne yazdı?
Kaos GL dergisinin Mayıs-Haziran 2018 sayısı “Yaşlılık” dosya konusuyla yayınlandı. Derginin Mayıs-Haziran sayısı yaşlılığın görünmeyen kesimi LGBTİ+’lardan sosyal hizmetlere; yaşçılıktan HIV’e yaşlılığı tartışmaya açtı.
Dosyamızın giriş yazısında Seda Kocabıyık, yaşlılığın görünmeyen kesimi, LGBT’leri yazdı. Damla Umut Uzun, dünyadan yaşlılık ve LGBTİ’ler üzerine iyi örnekleri derledi. Berkant Çağlar, yaşlılığı alan mücadelesi ve kimliklerin dönüşümü ekseninde ele aldı. Aslı Aydemir, yaşçılığı; Hasan Andreas Atik ise HIV ve yaşlılığı yazdı.
Gözde Demirbilek, “Açmayın Dedeler” yazısında yaşlılık ve cinselliğe; Umut Güner ise yaşlılık hallerimize ışık tuttu.
Derginin giriş yazısı ise şöyleydi:
Son on yıllara oranla LGBTİ görünürlüğünün giderek arttığını ancak heteroseksist uygulamaların sistematik bir şekilde bizleri sokakta, iş yerinde, hastanede, okullarımızda ayrımcılığa maruz bırakmaya devam ettiğine kah suratımızda patlayan bir tokatla kah daha incelikli stratejilerle, hemen hemen her gün tanıklık ediyoruz. Peki ama bundan 40-50 yıl öncesinde bu coğrafyada yaşayan LGBTİ’ler, LGBTİ örgütlülüğünün, homofobik-transfobik olmayan meslek çalışanlarının neredeyse hiç olmadığı bir dönemde bu ayrımcılığı nasıl yaşıyordu?
Hayatları boyunca izole bir yaşam sürdürmek zorunda bırakılan, çevrelerindeki insanların önyargılarından korkulduğu için belki hayatı boyunca kimseye açılmayan –profesyonellere de- yaşlı LGBTİ’ler her türlü kamusal hizmetlere erişimde sorun yaşıyor. Bu erişim sağlandığı taktirde kalıcı hasarlara yol açılması pahasına ne önleyici desteklerden ne de yaşlı bakım hizmetlerinden yararlanabiliyor.
LGBTİ örgütlenmelerinin ve etkinliklerinin daha ziyade gençlere odaklı ve gençlerden oluşan kadrolarla örgütleniyor oluşu kimlikleri nedeniyle ortak paydada bulaşabilecekleri genç LGBTİ’lerle buluşmalarını engelleyebiliyor.
Pek çoğumuz ailelerimiz tarafından reddedildi ve geleneksel olmayan “aile” yapıları içerisinde birbirimizle dayanışıyor ve birlikte yaşıyoruz. Ancak bu ailelerimizin resmi kurumlarca tanınmıyor oluşu da birlikte yaşlanan-yaşlanacak olan bizler için sağlığa erişim konusunda önemli soru işaretleri oluşturmakta. Hekimin her hastasına eşit mesafede durma şiarı herkesin heteroseksüel ve cisgender olduğu varsayımına dayanıyor ve her hastane karşılaşmamızın bunları düzeltmeye çalışmakla geçtiğini biliyoruz. Peki ama yaşlı LGBTİ’ler yaş nedeniyle oluşabilecek daha yoğun bakım ihtiyaçlarını bu ortamda nasıl gideriyorlar? Tedavi olmanın bedeli ne oluyor? Huzurevlerinde torunlarının çocuklarının “başarı” öykülerini anlatmayan “anne-babalar” nasıl bir izolasyona maruz bırakılıyor? Başlarına gelebilecek herhangi bir tıbbi müdahalede 40 yıldır birlikte yaşadığı partneri yerine 50 yıl önce reddedildiği ailenin belki bir kez yüzünü gördüğü “kardeşine” “abisine” mi soruluyor?
Bu sayıda hem bu coğrafyanın yaşlı LGBTİ’lerinin nasıl yaşadığına odaklanacağız hem de başka ülkelerdeki yaşlı örgütlerine ve maruz bırakılan ayrımcılıkları bertaraf etmek için ne tür stratejiler geliştirdiklerine odaklanıp, oluşturdukları kooperatifleri, birlikleri araştırdık.
Dergiye; online aboneler dergi websitesinden ulaşabilir. Dergiyi internetten satın almak için ise Notabene yayınları ile iletişime geçebilirsiniz.
Etiketler: insan hakları, kültür sanat, sosyal hizmet
